16 اردیبهشت 1391

کد مطلب : 706

شرایط ذکر اربعینی

اربعینییات از این لحاظ که او را بیشتر اهل مراقبه می کند و مراقبه قلبی اش را زیاد و توجه او را بیشتر می کند، متمرکز می کند، فکر پراکنده او را در یک جهت و آن هم توحید و توجه الهی و ملکوتی است، در این جهت بیشتر او را متمرکز می‌ کند.

بازدیدها: 9675

بسم الله الرّحمن الرّحیم

و به نستعین و صلّی الله علی محمّد و آله الطاهرین

بند چهل و پنجم؛ فصل اول از کتاب شریف المطالب السلوکیه

شرح درس: شروط الذکر الاربعینی:شرایط ذکر اربعینی

توسط: استاد معظم حضرت آیت الله کمیلی خراسانی‌سلمه الله

***

«شروط الذکر الاربعینی:

۱٫أن یکون المکان بمقدار مترین (غرفه صغیره) مسدود المنافذ.

۲٫یجلس متجها الی القبله مع الوضوء جلسه متربعه.

۳٫أن یغمض عینیه و یکون المکان مظلما لئلا یشغله شیء.

۴٫أن یتعطر برائحه طیبه، ویشعل عود البخور.

۵٫أن یبدأ بتفکر عمیق، و تخلیه لجمیع الخواطر غیر الله حتی و لو کان الخاطر محمودا.

۶٫خلو البطن من الطعام و حبذا لو کان صائما.»

شرایط ذکر اربعینی:

۱- در مکانی تقریبا ۲ متری (اطاق کوچک) که منافذ (نور) آن بسته باشد بنشیند.

۲٫سالک باید به صورت چهارزانو، با وضو و رو به قبله بنشیند.

۳- چشمان خود را ببندد تا چیزی در آن مکان او را به خود مشغول نکند.

۴٫خود را به بوی خوش معطر کند و عود روشن کند.

۵٫قبل از شروع به ذکر روش خود را تفکر عمیق و تخلیه ی تمام اندیشه ها غیر از خدا قرار دهد و از ورود خواطر غیر از مفهوم ذکر هر چند پسندیده باشد جلوگیری کند.

۶٫شکم را از طعام خالی نگه دارد و چه بهتر که روزه باشد.

شرح درس:

اولاً چرا اربعین؟ و دیگر این‌ که در چه زمان سالک شروع به اربعینیّات می کند؟ آیا از همان روز اول که وارد سیر و سلوک می شود؟ ما برای سلوک یک آداب و شرایطی ذکر کردیم که حدود ۵۰ مورد هست. وقتی یک سالک اشتیاق پیدا می کند که به این راه بیاید، می گوییم که شما با این آداب سالک سه ماه تمرین کنی، خودت را عادت بدهی که همیشه با وضو و طهارت باشی، ذکر یونسیه را انجام دهی، نماز شب داشته باشی، اهل مراقبه و محاسبه و مؤاخذه و مشارطه باشی و با خود کار کنی که روزنه ای ، پنجره ای در دل باز شود، حالتی از سوز و گداز و حالت خضوع و خشوع و حرمتی برای اهل این راه پیدا شود.

یعنی انسان وقتی می خواهد به این راه پی ببرد، باید ارزش و اهمیت و جدیت و بلندی همت در نگاه اول تحصیل کند، یقظه و آگاهی و بیداری را باید در مقدمه تحصیل کند. پس این اربیعنیّات مال کسانی هست که این سه ماه را بگذرانند و شایستگی برای ورود در جلسات داشته باشند.

حالا چرا اربیعنیّات؟ فرض کنید یک شخص سه ماه را گذراند و آداب را متعهد شد. البته ما گاهی با طرف ، صیغه بیعت می بندیم تا تعهدش بیشتر شود، بداند که با ما دست بیعت داده و باید دستورات و شرایط سالک را انجام دهد. بعد از سه ماه ذکر خاص می آید. در آداب سالک آمده که باید زبان مشغول ذکر باشد، آنجا مقداری اذکار و مستحبات هم بیان شده. گفتیم که در ذکر عام، یک ذکر از اذکار را انتخاب کنی، انجا چند ذکر آمده لااله الله ، لا اله الا انت ، یا حی یا قیوم ، صلوات، استغفار؛

سالک باید به طور عموم خودش را با ذکری آشنا کند. حالا چرا یک دانه ذکر؟ به خاطر این‌ که اگر اذکار مختلفی را بخواهد انسان انجام بدهد، تشتت و پراکندگی در فکر ایجاد می‌ شود. چون این اذکار بعضی سرد، بعضی گرم است. بعضی جلالی است بعضی جمالی است ، این طور نیست که همه یک اثر داشته باشد. پس باید این سالک ، مدتی خود را با یک ذکر مأنوس کند. حالا اگر شش ماه انجام دهد، خواست تنوعی پیدا کند، پیش استادش می آید و ذکرش را عوض می کند، اما این ذکر در حد ذکر عام است و شرایط اربعین را ندارد. شرایط اربعین این است که باید اتحاد در زمان و مکان باشد، شرایط اربعین که اینجا آوردیم:

باید خود را معطر کند، خلوتگاهی برای خودش پیدا کند و بنشیند، این شرایط فرق می کند زیرا سالک وارد مرحله اذکار خصوصی و اربعینی می شود باید چله بگیرد و نباید چله را به هم بزند. وقتی کسی شروع به چله می کند و ازاستاد ذکر می گیرد، استاد او را ارزیابی می کند، می داند چه قدر ذکر بدهد، برای بعضی ها ۳۰۰۰ تا ، ۲۰۰۰ تا، ۱۰۰۰ تا، ۵۰۰ تا ۲۰۰ تاو…؛ و کیفیت ذکر را که چه جور ذکرکند. به چه فکر کند، همه را استاد برایش توضیح می دهد.

این که وقتی در ذکر اربعین رفتی، وقتی چله نشینی کردی، باید چه کارکنی؟ همه را استاد توضیح می دهد. اربعینییات از این لحاظ که او را بیشتر اهل مراقبه می کند و مراقبه قلبی اش را زیاد و توجه او را بیشتر می کند، متمرکز می کند، فکر پراکنده او را در یک جهت و آن هم توحید و توجه الهی و ملکوتی است، در این جهت بیشتر او را متمرکز می‌ کند.

چون کسی که با رسومات عادی مأنوس شده، در بین مردم بوده، از داخل مردم آمده و در این جلسه و در این اربعین، بیرون می رود، در خیابان ، در بازار، در محل کار، می بیند مردم کجا، در چه سطحی فکر می کنند به چه چیزی فکر می کنند، به چه چیزی مشغولند، زندگی را چه طور می چرخانند، در چه وادی هستند، در حالی که این سالک مقید به تعهدات سلوکی است، این در چه خطی و در چه فازی و در چه فکری و در چه شرایطی به سر می برد؛ می‌ بیند که فرقش از زمین تا آسمان است، خودش هم می فهمد.

بنابراین برای این‌ که این شخص بیاید از نظر باطن خودسازی کند و این باطنی را که آلوده بوده، باطنی که همه چیز در آن بوده، غیر خدا، حالا می خواهد خانه دل را خانه خدا کند. چطور این خانه, خانه خدا می‌ شود؟ همین‌طور که نمی شود. پس نیاز دارد به این‌ که چله هایی را تا سال‌هایی ببنید.

بعضی از دوستان تا ۸۰ چله از من گرفته اند. این‌ها برای چیست؟ آیا این‌ ها کار بیهوده و لغوی انجام می‌ دهند؟ بالاخره کسی از بین آن همه اهل دنیا و غفلت آمده حالا می‌ خواهد خود را با این اربعینیّات خودسازی کند، دلش را صفا دهد، دلش را نورانی کند، دلش را با خدا و ملکوتی کند، نیاز به این اربیعنیّات دارد. این استاد است که می فهمد شاگرد اهل جلال است یا جمال، باید ذکر جلالی بدهد یا جمالی، ذکر خوفی بدهد با خراباتی، ذکر مناجاتی بدهد یا اذکار دیگر. عددش چقدر؟ کیفیتش چطور؟ جمله ای باشد یا مفرد؟ بعضی ذکرها مفرد است، مثل «یا حلیم»، «یا عظیم»؛ بعضی ها هم مرکب است، جمله است ممکن است یک خط دعا باشد یا صیغه ای از استغفار.

لذا استاد به حسب وضعیت آن شخص ذکر را می دهد، او هم باید متعهد باشد، چون با استادش صیغه خوانده است ، نه این‌ که چند روز شروع کند، ترکش کند دوباره بیاید. این یک نوع نفاق است، این دو پهلو برخورد کردن با استاد است؛ این رفاقت درست نیست، یا از اول نباید بیاید یا وقتی می آید، وقتی خود را متعهد می کند، التماس می کند می گوید مرا به شاگردی بپذیر، باید به تعهدش عمل کند. ما که به دنبالش نفرستادیم، خودش می آید.

این افراد سراغ ما آمدند، اول آن سه ماه را داریم و بعد هم اذکار اربعینی . این اذکار اربعینی ، مستندی از قرآن و روایات برایش هست؛ مگر شما در دو رکعت نماز دهه اول ذی‌الحجه بین نماز مغرب و عشا نمی‌ خوانید: «وَ واعَدْنا مُوسی ثَلاثینَ لَیْلَهَ وَ أتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ میقاتُ رَبِّهِ اَرْبَعینَ لَیْلَهً…»[۱]

«و با موسى سى شب وعده گذاشتیم و آن را با ده شب دیگر تمام کردیم تا آن‌ که وقت معین پروردگارش در چهل شب به سر آمد…»؛

موسی با آن مقامش به کوه طور می رود، ابتدا به عنوان سی روز بوده، یک ماه بوده، چرا بعدش می‌ گوید ده روز دیگر، تا چله تمام شود؟ خب خاصیتی دارد، مثلاً شرابی بخواهد سرکه شود باید چهل روز بگذرد و یا جنین در شکم مادر ۴۰ روز به ۴۰ روز عوض می شود، یا همان دعای عهد که برای امام زمام علیه السلام صبح‌ها می خوانید، روایتش چهل روز است. وقتی دعا خوانده شود، چشمه ای از حکمت در دلش باز می شود. چله نشینی و عمل و ذکری را انجام دادن، برایش سند از قرآن و روایات است و اثرات و خاصیت هایی دارد و شکی هم در آن نیست.

حالا اهل طریقت این اربعین را دستور می دهند. ولی برای این جلسه و چله نشینی شرایطی هم هست.

۱- «أن یکون المکان بمقدار مترین (غرفه صغیره) مسدود المنافذ»؛

مکانی را که شخص انتخاب می کند، مکان کوچک و فضای بسته ای باشد که اندازه آن تقریباً ۲ متر یا کمی بیشتر باشد که بتواند بنشیند، نمازی بخواند، گاه گاهی سجده ای کند.

البته ما این را در حالت ائمه معصومین (علهیم السلام) داریم که امام هادی (علیه السلام) را وقتی می خواستند دفن کنند، بنا به وصیت خود حضرت به فرزندش امام عسگری (علیه السلام) فرمود: مرا در حجره ای از خانه ای که جای عبادتم بود و جای نماز شب و چله نشینی و اذکار و اورادم بود، قرار دهید.یا عنوان بصری وقتی سراغ امام صادق (علیه السلام) می رود، می‌ببیند که امام صادق (علیه‌السلام) جای به‌ خصوصی را برای عبادت قرار داده‌اند و آن‌جا می نشینند؛ عنوان بصری سلام می‌کند (و دستورالعمل می خواهد). بعد حضرت وقتی دستورات خود را به او می دهند، می فرمایند زیاد نشین ، من اهل ذکرم. مرا مشغول به خودت نکن.

پس این‌ها اهل ذکر بوده اند، این قضیه، هیچ جای شک و تردید نیست که این اربعینیّات خیلی موثر و مفید است، اما باید در زمان و مکان معین باشد. مسدود المنافذ، مکان با کیفیتی باشد که او را مشغول نکند. اگر مکان بزرگی باشد، در و دیوار مزین باشد از هر طرف پنجره سرو صدا از کوچه و داد و بیداد باشد، می خواهد بنشیند و ذکر یونسیه بگوید، ذکر اربعین بگوید، نمی شود، این‌ طور نمی شود حتی نمازی هم که می خوانیم، برای این‌ که ما را غفلت نگیرد و حواسمان پرت نشود، باید ابتدا جای خلوتی پیدا کنیم.

البته ممکن است کسی در اثر اربعینیّات و مراقبه زیاد فکر زیاد، تمرکز زیاد، دیگر در او داد و بیداد اثر نکند و او را از راه بیراهه نکند؛ مرحوم حداد به آن آقا که از ایران رفته بود- اسمش را نمی آورم – منزل ایشان و اظهار ناراحتی کرده بود که بچه ها نمی گذارند بخوابم، من از حرم آمده ام خسته و مانده، حاج آقا چه کنم؟ بچه ها تو کوچه داد و بیداد می‌ کنند. مرحوم آقا فرموده بود: من اصلاً صدای بچه نمی شنوم.

عزیز من، وقتی تو مشغول خدا شوی، چه جور تیر از پای علی در آوردند، آیا نمی شود گفت (برای ما هم اگر توجه کامل داشته باشیم، چنین تمرکزی بوجود خواهد آمد؟)؛ آیا این فقط مال علی(علیه‌السلام) است، مال ما نیست؟ این حرف درست نیست؛ ما داشته ایم افرادی که همین‌ طور بودند، مرحوم حداد، مرحوم قاضی, این ها چیزی نیست. بنابراین، اگر کسی عارف کامل باشد، واقعاً هیچ چیز مزاحم او نمی شود.

ولی خدا در فضای الهی و توحیدی مطلق، تکیه گاهش قدرت پرودگار است که همه جهان تحت قبضه اوست، ولی خدا روی همه جهان تسلط دارد، ولایت تکوینی دارد، چه چیزی می خواهد ولی خدا را به خود مشغول کند، مگر جرات دارد چیزی ولی خدا را مشغول کند؟! توجه کردید!! حالا تا برسی به آن مقام، ولی تا نرسیده ای چه؟ نباید آن را انجام دهی؟ این است که گفتیم مسدود المنافذ. منفذ، یعنی پنجره ها و صداهایی را که داخل اتاق می آید ببندی جای تاریکی باشد، اصلاً پنجره نداشته باشد چنین جایی را انتخاب کنی که حواست جمعِ جمع باشد.

۲- «یجلس متجهاً الی القبله مع الوضوء جلسه متربعه»؛

جهت نشستن رو به قبله باشد. قبله یعنی اگر از این‌ جا خطی بازکنی به کعبه و مکه می رسد. کعبه قبله الله است ، مقصد همه مسلمانان است. باید رو به قبله بنشینی، هرچند که نماز نخوانی.

قبله مکانی است که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلّم) در اوایل اسلام توجه اش به مسجد الاقصی بود، آن بزرگوار را یهودی ها سرزنش می کردند و می گفتند که این چه دینی است که داری که در نماز رو به قبله ما نماز می خوانی؟ چیزی بر ما نداری! که پیامبر(صلی الله علیه و آله) ناراحت شدند و جبرئیل در اثنای نماز می آید و در وسط نماز می گوید باید از طرف قبله فلسطین، مسجد الاقصی، روی خود را به سوی مکه کنی. وقتی در سفر حج به مساجد سبعه می روی ، مسجدی است که نام آن «ذوقبلتین» است که در آنجا اشاره می شود که قبله اول کجا بوده و قبله دوم کجاست.

«وَمِنْ حَیْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَکَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَإِنَّهُ لَلْحَقُّ مِن رَّبِّکَ»[۲]؛ از هر جای که بیرون شوی روی خود به جانب مسجدالحرام کن حق همان است که پروردگارت بدان امر فرمودهاست»؛

خُب این قبله به دستور خدا درست شده است. وقتی شما دلت را هم آن طرف بردی، این به شما معنویت بیشتر می دهد و در آن جلسه ای که می نشینی معنویت بیشتر و توجه بیشتر می شود.

اما این که چرا با وضو باشید؟ چون «الوضوء نور»؛ وضویی که قربه الی الله است فرق «عبادت» با «معامله» این است که در عبادت باید حتماً قصد تقرب کنید؛ اما در معاملات که می خواهید خانه بخرید، ماشین بخرید لازم نیست قصد تقرب کنید. پس شما این‌ جا وضو را با قصد قربت انجام دادی، این می‌ شود عبادت، می شود نور. شما می خواهی بنیشنی با این نور بنشین.

«یجلس متجهاً»؛ چرا چهار زانو؟ این به خاطر تمرکز است که تمرکز بیشتر شود، شما می خواهید یک ساعت، دو ساعت در جلسه بنشینی وقت بگذاری، پایت خسته می‌شود اگر چهار زانو بنشینی و فکر کنی، تمرکز جسمی و قلبی بیشتر می شود و شرایط بهتر است. این هم در دستور بزرگان آمده است.

۳- «أن یغمض عینیه و یکون المکان مظلماً لئلا یشغله شیء »؛

این دستور هم از بزرگان آمده که وقتی شخص بخواهد در مجلس اربعینی بنشیند، بهتر است که چشمش را ببندد؛ چرا؟ چون دربستن چشم، شما از ظاهر انصراف به باطن می کنی. یعنی وقتی چشمت باز باشد، باید راست، چپ، جلو، پایین و بالا همه را ببینی و از آن طرف یاد خدا را زیاد کنی و این سخت است. ولی اگر چشم را ببندی و در باطن بروی، این ذکری را که به زبان می گویی، متصل به باطن و قلب می شود. چون ما باید توجه کنیم. ذکر زیاد اگر در آن توجه نباشد قساوت می آورد عزیزمن! آن ذکر اثری ندارد. ما همیشه به رفقا سفارش کرده ایم که اگر ذکر یونسیه در دل رفت، بگذار برود در دل. اگر دیدی ذکر می گویی و دلت همراه زبانت شده و ذکر می گوید بگذار دل بگوید. زبان نگوید. بارها گفته ام، زبان قلب، سرعت و تکرار ذکرش خیلی بیشتر از زبان سر است.

حالا البته این را نمی گویم که شما زود بیایید و خود را در فشار قرار دهید که زبان دل پیدا کنید. باید بگذاری خودش خود به خود بیاید. بعضی فکر می کنند که نمازِ قلبی و ذکرِ قلبی را می شود با سرعت و شتاب زدگی به دست آورد، در عرض چند روز ، یک هفته و دو هفته. نه آقا! شما همان ذکرت را که به زبان می گویی، کمی اعمال توجه کن، توجه به معنای ذکر کن، آن را بگو، بگو؛ یک دفعه خودش در دل می افتد، بدون این‌ که شما بخواهید. اگر خودش در دل بیفتد، بهتر است و برای این امر، یک راهش همین است که چشمت را ببندی و توجه ات به باطن بیشتر شود. استفاده از این به مراتب بهتر است تا چشم باز باشد.

باز این‌ جا عرض می‌ کنم، بعضی ها تسلط شان آن‌ قدر روی ذکر زیاد است و حواسشان آن قدر متمرکز است که اگر چشم این‌ ها باز باشد یا بسته، فرقی نمی کند. این‌ها سال‌ ها مراقبه دارند و سال‌هاست که ذکر می گویند، اما کسی که مبتدی است باید این شرایط را رعایت کند.

«و یکون المکان مظلماً لئلا یشغله شیء»؛ وقتی بیدار می شوی، چراغ را خاموش کن، در تاریکی یا در جوف شب، وقتی همه مردم خوابند، تو می گویی خدایا می خواهم راز و نیاز کنم. اثر آن خیلی بیشتر است. شما دیدید وقتی می خواهند دعای کمیل بخوانند، مناجات بخوانند، چراغ‌ها را خاموش می کنند؛ چرا؟ برای این‌ که تولید خشوع می‌کند. لذا این‌جا هم گفته ایم «لئلا یشغله شیء»؛ تا این‌ که چیزی او را مشغول نکند. به حال خودش باشد.

۴- «أن یتعطَّر برائحه طیبه و یشعل عود البخور»؛

در این مورد دو مطلب است؛ یکی این‌ که وقتی در جلسه ذکر می نشیند خود را خوشبو کند. خوشبو کردن ملائکه را جذب می کند. آن که دهانش بوی سیر یا پیاز می دهد، کراهت دارد به مسجد برود هم مؤمنین را اذیت می کند و هم ملائکه را. لذا اگر شما بخواهید فرشتگان الهی را جذب کنید و آن‌ ها را بیابید و حتی خدا خوشش بیاید، خود را معطر کنید. چرا می گویند یک رکعت نماز با عطر برابر با هفتاد رکعت است و پیامبر (صلی الله علیه وآله) خیلی از پول خود را خرج عطر می کرد و عطریات مختلف داشتند. مرحوم آقا (سید هاشم حداد)، عطر مخصوصی داشتند، ظاهراً عطر مشک هندی، این خیلی خوشبو بود. ما خیلی خوشمان می آمد کنارشان بنشینیم و این رائحه طبیعی را استمشام کنیم. (الان هم) گاهی که مکاشفه ای برای ماپیش می آید، آقا را با همان عطرش می بینیم.

«ویشعل العود و البخور»؛ بخور هم در منزل آقا زیاد بود، هم برایشان می آوردند، هم خودشان می‌خریدند. انگشترهایی می خریدند گاهی بعضی را دوستان می آمدند، می‌آوردند. بخور هم جنی‌ ها را دفع می کند، خیلی چیزها را دفع می کند. این که رسم شده، گاهی از اوقات برای دفع چشم شور و حسد، اسپند آتش می زنند و می گردانند، سرّی در آن است. در بعضی از روایات هم داریم. بروید ببنید حلیه المتقین چه خبر است؟ در حلیه المتقین علامه مجلسی همه این‌ها هست.

۵- «أن یبدأ بتفکر عمیق، و تخلیه لجمیع الخواطر غیر الله حتی ولو کان الخاطر محمودا»؛

وقتی می‌ نشینید، قبل از شروع ذکر باید از تمام افکار و خواطر غیر خدا خالی شوید؛ بعضی‌ها می‌ آیند می‌ گویند آقا ما چرا سر نماز هر کاری می کنیم، فکرمان این طرف و آن‌طرف می رود، چه کار کنیم؟ میگوییم چون شما تا «الله اکبر» می‌ گویید می‌ روید در نماز! این درست نیست. چرا می گویند شما اول برو دستشویی‌، بعد بیا وضو بگیر، بعد اذان و اقامه و دعا و ۶تا تکبیر و بعد آخر وارد«الله اکبر و تکبیرهالاحرام» شوید؛ این‌ همه برای چیست؟! این همه مقدمات این است که خودت را آماده کنی. مگر نمی‌ خواهی به دیدار یک مَلِک اعظم، سلطان اعظم، اعظم الوجود بروی؟ در جلسه ذکر هم همین است. مگر نمی‌ خواهی سلطان اولین و آخرین را یاد کنی؟ پس باید خود را مزین کنی. باید فکرت را خالی کنی از همه خاطره ها و غیر خدا، حتی خاطره های خوب.

حتی ممکن است کسی قدرت مالی هم داشته باشد بگوید بروم از بانک پول بکشم، بدهم حسینیه درست کنند، مسجد بسازند، کتاب چاپ کنم و…؛ این را از نظر اخلاقی نمی توان گفت، فکر بدی است. در فکر این است که وقتی کارش (ذکرش) تمام شد برود دنبال کار خیر. ولی نقشه این کار را در مجلس چله‌ نشینی کشیدن درست نیست، در چله نشینی می خواهی ذکر خدا کنی. نقشه این کار را نباید این‌ جا بکشید. حتی در نماز هم، وقتی وارد نماز می شوی نباید در فکر و نقشه افعال خیر بروی، باید مبدأ را در نظر گرفت. وقت آن، وقت دیگری است که خود را مشغول کنی. لذا گفتیم: «لئلا یشغله شیء»؛ به شما گفتند برو این ذکر را بگو. وقتی می گویند بگو «لا اله الا الله الملک الحق المبین»؛ باید فکرت در «لا اله الاالله» باشد، در مَلِک باشد، در حق باشد، در مبین باشد. فکرت را در این جولان بدهی که معنای این‌ ها چیست. نه در چیزهای دیگر.

۶- «خلوا البطن من الطعام و حبَّذا لو کان صائما»؛

شکم سالک ذاکر در جلسه چله نشینی باید طوری باشد که او را متوجه شکم نکند. مثلاً اگر تازه از سر سفره غذا بلند شده و حالا می خواهد چله نشینی کند و شکمش سنگین است، بگذارد وقتی دیگر، مثل صبح ناشتا وقتی که شکم خالی است، در آن وقت که شکم خالی است، خشوع برای قلب بیشتر است؛ وقتی خشوع برای قلب بیشتر شد، اثر آن ذکر هم که به زبان می گویی، بیشتر است. پس هر قدر شکم خالی باشد، خشوع آور است. لذا درباره جوع ما اخبار زیاد داریم که حتی برای طلب علم گفته اند طالب علم باید جائع باشد، مخصوصاً علم لدنی، علم الهی.

لذا گفته اند: «خلوا البطن من الطعام و حبَّذا لو کان صائماً»؛ چه بهتر که بعضی روزها در روزه باشد و ذکر اربعین را با زبان روزه بگوید. همان طور که در ماه رمضان می گویند که اگر کسی (سر سفره افطار) منتظرش نباشند، نماز مغرب و عشا را قبل از افطار بخواند که شکم خالی است و توجهش بیشتر است.

اگر می خواهیم مجلس اربعین بگیریم باید این شرایط و آداب را رعایت کنیم. این برای آن‌هایی است که به مرحله اربعینییات رسیده اند و آن‌هایی که نرسیده اند، باید بخوانند و بدانند که هر وقت به چله‌ نشینی رسیدند این شرایط و آداب را رعایت کنند.

***

خداوندا ما را به آن‌چه خیر است موفق کن و از آن‌ چه سخط و غضب تو است دور بدار.

خداوندا قلب ما را مملو از عشق و محبت خودت قرار بده.

برای شادی ارواح مؤمنین و مؤمنات و مرحوم استاد (سید هاشم حداد) الفاتحه مع الصلوات.

[۱] سوره اعراف؛ آیه ۱۴۲

[۲]. سوره بقره؛ آیه ۱۴۹

لینک کوتاه : https://www.komeily.com/?p=706

مطالب مشابه

شرح مطلب ششم / آثار نیکی‌ها و بدی‌ها

“تاملی در شرایط ذکر اربعینی”: صوت+متن بیانات استاد معظم؛ 20شهریور93

“دوچشم در قلب”: صوت+متن کامل بند46 المطالب السلوکیه؛ 13شهریور93

صوت+ متن کامل بند45 کتاب المطالب السلوکیه؛ مجالس ذکر الهی؛ 1393/05/11

صوت+متن کامل: بند44 کتاب المطالب السلوکیه؛4چیز در 4چیز پنهان است؛93/03/30

صوت+متن کامل:تقلیل حیوانیت و تقویت روحانیت-المطالب السلوکیه؛93/02/11

صوت+متن کامل: تسلیم امر خدا-المطالب السلوکیه؛93/02/11

بند 39ـ از ادعیه‌ی حضرات معصومین(علهیم السلام) در قنوت

بند ۲۲ ـ فرموده‌های استاد بزرگوارم ۶

توصیه های عمومی اهل سلوک ( آداب سالک مبتدی)

نظرات

جهانگیر کاکاوند گفت:

20 مرداد 1396 در 23:49

سلام علیکم
میخواهم چله نشینی کنم میشود مرحمت فرموده و به بنده ذکر عطا بفرمایید اگر لایق باشم بنده را بعنوان شاگرد
بپذیرید. خداوند سبحان خیرتان دهد.

پاسخ
- admin گفت:
  
  22 مرداد 1396 در 00:54
  
  به استحضار کاربران و بازدید کنندگان پایگاه می‌رساند که با توجه به شرایط جسمی و اشتغالات علمی حضرت آیت الله کمیلی، امکان پذیرش شاگرد سلوکی و عرفانی وجود ندارد، و مستدعی است در این باره درخواستی به سایت و دیگر صفحات در شبکه‌های مجازی ارسال نشود.
  
  دسترسی به استاد از مواهب الهی است که لازمه آن عمل به دانسته‌ها و مقدمات اخلاقی و عرفانی است. طالب صادق و حقیقی را خداوند تحت توجه و نظر دارد و در زمان لازم به استاد راه وصل می‌نماید.
  
  برای دیدار حضرت استاد آیت الله کمیلی به جلسات عمومی ایشان مراجعه نمایید که در بخش اخبار و اطلاعیه سایت اعلام می گردد.
  
  آرزوی توفیق برای همه سالکان طریقت و طالبان حقیقت داریم.
  
  پاسخ
شهاب گفت:

19 دی 1397 در 06:25

سلام… بااحترام من علاقه مند به چله نشینی هستم و تقاضا دارم برای رسیدن به قرب الهی و روشن کردن نیروهای درون زیر نظر استاد اقدام به خودسازی نمایم… آیا قبول می کنید؟ باتشکر

پاسخ
- مدیر سایت گفت:
  
  19 دی 1397 در 16:28
  
  به استحضار کاربران و بازدید کنندگان پایگاه می‌رساند که با توجه به شرایط جسمی و اشتغالات علمی حضرت آیت الله کمیلی، امکان پذیرش شاگرد سلوکی و عرفانی وجود ندارد، و مستدعی است در این باره درخواستی به سایت و دیگر صفحات در شبکه‌های مجازی ارسال نشود.
  
  دسترسی به استاد از مواهب الهی است که لازمه آن عمل به دانسته‌ها و مقدمات اخلاقی و عرفانی است. طالب صادق و حقیقی را خداوند تحت توجه و نظر دارد و در زمان لازم به استاد راه وصل می‌نماید.
  
  برای دیدار حضرت استاد آیت الله کمیلی به جلسات عمومی ایشان مراجعه نمایید که در بخش اخبار و اطلاعیه سایت اعلام می گردد.
  
  آرزوی توفیق برای همه سالکان طریقت و طالبان حقیقت داریم.
  
  پاسخ

کلام استاد

کلیپ صوتی

زیارت و دیدار حضرت صاحب الزمان (عج)

ویژه نامه

دستورات آیت الله قاضی برای اشهر ثلاثه

تقویم سلوکی

اعمال مخصوصِ شب ها یا روزهاى معیّنِ ماه مبارک رمضان

شب اول:

۱ـ به سراغ رؤیت هلال برود که بعضى آن را واجب (کفایى) دانسته اند.

۲ـ وقتى هلال را رؤیت کرد، طبق روایتى از امام صادق(علیه السلام) رو به قبله نماید و دست ها را به آسمان بلند کند و خطاب به هلال کند و بگوید:

رَبّـى وَرَبُّـکَ اللهُ رَبُّ الْعـالَمینَ، اَللّـهُمَّ اَهِلَّـهُ عَلَیْنا بِـالاَْمْـنِ وَالاِْیمانِ، وَالسَّلامَهِ وَالاِْسْلامِ، وَالْمُسارَعَهِ اِلى ما تُحِبُّ وَتَرْضى، اَللّـهُمَّ بارِکْ لَنا فى شَهْرِنا هذا، وَارْزُقْنا خَیْرَهُ وَعَوْنَهُ، وَاصْرِفْ عَنّا ضُرَّهُ وَشَرَّهُ، وَبَلائَهُ وَفِتْنَتَهُ؛

پروردگار من و پروردگار تو خدا پروردگار جهانیان است خدایا این ماه را بر ما نو کن با امنیّت و ایمان و سلامتى و اسلام و پیشى گرفتن بدانچه تو دوست دارى و خشنود شوى خدایا برکت ده به ما در این ماه و خیر و خوبى و کمک آن را روزى ما کن و بگردان از ما زیان این ماه و شر و بلا و فتنه اش را.

۳ـ «سیّد بن طاووس» (رحمت‌الله علیه) روایت کرده که روزى حضرت امام زین العابدین(علیه السلام) عبور مى‌کرد که نظرش به هلال ماه رمضان افتاد، ایستاد و گفت:

اَیُّهَا الْخَلْقُ الْمُطیعُ الدّائِبُ السَّریعُ، اَلْمُتَرَدِّدُ فى مَنازِلِ التَّقْدیرِ، اَلْمُتَصَرِّفُ فى فَلَکِ التَّدْبیرِ، امَنْتُ بِمَنْ نَوَّرَ بِکَ الظُّلَمَ، وَاَوْضَحَ بِکَ الْبُهَمَ ...

۴ـ مجامعت با حلال خود کند و این از خصوصیات این ماه است و الا در ماه های دیگر جماع در شب اول مکروه است .

۵ـغسل شب اوّل ماه طبق بعضى از روایات مستحب است.

۶ـدر شب اوّل ماه امام حسین(علیه السلام) را زیارت کند، تا گناهانش بخشوده شود.

۷ـ از شب اوّل ماه، شروع به خواندن هزار رکعت نماز ماه رمضان نماید.

۸ـ دو رکعت نماز بخواند که در هر رکعت سوره حمد و سوره انعام را بخواند و از خدا بخواهد تا امور وى را کفایت کند و از آنچه که مى‌ترسد و از بیماری‌ها او را حفظ نماید.

۹ـ این دعا را بخواند که در اعمال شب آخر ماه شعبان نیز آمده است: اَللّهُمَّ إِنَّ هذَا الشَّهْرُ الْمُبارَکُ....

۱۰ـ بعد از نماز مغرب دست‌ها را بلند کند و این دعا را که از امام جواد(علیه السلام) نقل شده است، بخواند:

اَللّهُمَّ یا مَنْ یَمْلِکُ التَّدْبیرَ، وَهُوَ عَلى کُلِّ شَىْء قَدیرٌ...

۱۱ـ در شب اوّل، این دعا را که از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است بخواند:

اَللّـهُمَّ رَبَّ شَهْرِ رَمَضانَ، مُنَزِّلَ الْقُرْآنِ، هذا شَهْرُ رَمَضانَ...

۱۲ـ دعاى بسیار نورانى چهل و چهارم «صحیفه سجّادیّه» نیز مربوط به این شب است.

۱۳ـاز امور مهمّه در این ماه، تلاوت قرآن مجید است که با شروع ماه رمضان، سزاوار است قرآن بسیار تلاوت شود. روایت شده است که حضرت امام صادق(علیه السلام) در وقت تلاوت قرآن قبل از قرائت، این دعاى بسیار پرمعنا را مى خواندند:

اَللّـهُمَّ اِنّى اَشْهَدُ اَنَّ هذا کِتابُکَ الْمُنْزَلُ مِنْ عِنْدِکَ عَلى رَسُولِکَ...

۱۴ـ خواندن دعای جوشن کبیر

***

روز اول:

۱ـ غسل کند

۲ـ خود را با گلاب خوشبو سازد

۳ـ دو رکعت نماز بگزارد و در رکعت اوّل سوره حمد و سوره "انّا فتحنا" و در رکعت دوم حمد و هر سوره اى که خواست، بخواند. در روایتى آمده است هر کس این نماز را بخواند خداوند بدى ها را در آن سال از وى دفع کند و تا سال آینده در پناه حمایت خدا باشد.

۴ـ دو رکعت نماز اوّل ماه را به‌جا آورد و صدقه بپردازد

۵ـ بعد از طلوع فجر این دعا را بخواند: اَللّهُمَّ قَدْ حَضَرَ شَهْرُ رَمَضانَ، وَقَدِ افْتَرَضْتَ عَلَیْنا صِیامَهُ...

شب سیزدهم:

۱ـ غسل کند

۲ـ چهار رکعت نماز (هر دو رکعت به یک سلام) که در هر رکعت یک مرتبه حمد و بیست و پنج مرتبه سوره توحید را بخواند.

۳ـ دو رکعت نماز که در شب سیزدهم ماه رجب و شعبان نیز خوانده مى شود; در هر رکعت، بعد از سوره حمد سوره هاى یس، ملک، و توحید را بخواند.

۴ـ خواندن «دعاى مجیر» در شب هاى سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم

شب چهاردهم:

در این شب، چهار رکعت نماز مى خواند (هر دو رکعت به یک سلام)، به صورتى که در شب سیزدهم گذشت.

شب پانزدهم:

۱ـ غسل کند

۲ـ شش رکعت نماز (هر دو رکعت به یک سلام) که در هر رکعت، سوره هاى حمد و یس و ملک و توحید را بخواند.

۳ـ صد رکعت نماز، که در هر رکعت بعد از حمد، ده مرتبه سوره «قل هو اللّه احد» را بخواند. از حضرت امیرالمؤمنین على(علیه السلام) از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) روایت شده است که هر کس این عمل را بجا آورد، خداوند ده فرشته را به سوى او بفرستد تا دشمنان را از او دفع کنند و سى فرشته را به هنگام مرگ نزد او بفرستد تا بهشت را به وى بشارت دهند و سى فرشته دیگر، تا او را از آتش دوزخ ایمن دارند.

۴ـ زیارت امام حسین(علیه السلام): از امام صادق(علیه السلام) سؤال کردند که پاداش کسى که در شب نیمه ماه رمضان کنار قبر امام حسین(علیه السلام) باشد، چیست؟ فرمود: خوشا به حال کسى که در شب نیمه ماه رمضان در کنار قبر امام حسین(علیه السلام) بعد از نماز عشا ده رکعت نماز بگزارد، در هر رکعتى بعد از سوره حمد ده مرتبه قل هو الله احد را بخواند و از آتش دوزخ به خدا پناه ببرد. خداوند نیز به پاداش این عمل، نامش را «آزاد شده از آتش» ثبت فرماید و قبل از آن که بمیرد، فرشتگان به وى بشارت بهشت مى دهند و فرشتگان دیگرى، او را از آتش دوزخ ایمن مى دارند.

روز پانزدهم:

روز پانزدهم ماه رمضان سال سوم هجرى، روز ولادت باسعادت امام مجتبى(علیه السلام) است و بنابر (بعضى از اقوال، تولّد امام محمّد تقى(علیه السلام) در سال ۱۹۵ نیز در این روز واقع شده است، البتّه این قول غیرمشهور است)؛ به هر حال این روز، روز بسیار بافضیلتى است و دادن صدقه و خیرات و کمک به مستمندان در این روز پاداش زیادى دارد.

شب هفدهم:

این شب، شب بسیار مبارکى است. در این شب، رسول خدا(ص) با لشکر کفّار قریش در سرزمین بدر برخورد کردند و در روز هفدهم، جنگ بدر واقع شد و خداوند متعال لشکریان اسلام را بر مشرکین پیروز گردانید، با آن که مسلمانان از نفرات محدود و ساز و برگ اندک جنگى برخوردار بودند. این پیروزى از بزرگترین فتوحات اسلام است؛ از این رو علما گفته اند که در این روز، غسل و صدقه و شکر خدا بجا آوردن مستحبّ است و عبادت در شب هفدهم فضیلت فراوانى دارد.

***

اعمال مشترک شب های قدر:

۱ـ غسل شب قدر: مرحوم «علاّمه مجلسى» فرموده: بهتر است غسلِ شب هاى قدر را مقارن غروب آفتاب انجام دهند که نماز مغرب را با غسل بخوانند.

۲ـ دو رکعت نماز بخواند: که در هر رکعت بعد از حمد، هفت مرتبه سوره «قُل هُوَ اللّه» را تلاوت کند و بعد از پایان نماز، هفتاد مرتبه بگوید: اَسْتَغْفِرُ اللّهَ وَ أَتُوبُ اِلَیْهِ.

در روایتى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) آمده است: کسى که این عمل را بجا آورد، از جاى خویش برنخیزد مگر این که خداوند متعال او و پدر و مادرش را بیامرزد و خداوند فرشتگان را مأمور مى کند تا سال آینده براى وى حسنات بنویسند... .

۳ـ امام باقر(علیه السلام) درباره عمل دیگر این شب فرمود: قرآن را بگشاید و در برابر خود قرار دهد وبگوید:

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِکِتابِکَ الْمُنْزَلِ وَما فیهِ،وَفیهِ اسْمُکَ [الاَْعْظَمُ] الاَْکْبَرُ،وَ اَسْماؤُکَ الْحُسْنى،وَما یُخافُ وَیُرْجى،اَنْ تَجْعَلَنى مِنْ عُتَقائِکَ مِنَ النّارِ؛ خدایا از تو خواهم به حق کتاب فرستاده شده ات و آنچه در آن است که در آن است نام بزرگت و نام‌هاى نیکویت و آنچه بدانها ترس و امید شود که قرارم دهى از زمره آزاد شدگانت از دوزخ.

سپس حاجت خود را از خدا بخواهد.

۴ـ مراسم قرآن به سر گرفتن: به فرموده امام صادق(علیه السلام): قرآن مجید را بر سر بگذارد و بگوید:

اَللّهُمَّ بِحَقِّ هذَا الْقُرْآنِ، وَ بِحَقِّ مَنْ اَرْسَلْتَهُ بِهِ، وَبِحَقِّ کُلِّ مُؤْمِن مَدَحْتَهُ فیهِ، وَبِحَقِّکَ عَلَیْهِمْ، فَلا اَحَدَ اَعْرَفُ بِحَقِّکَ مِنْکَ؛ خدایا به حق این قرآن و به حق آن کس که او را بدین قرآن فرستادى و هر مؤمنى که در آن مدحش کردى و به حق تو بر ایشان زیرا هیچ کس به حق تو از خودت آشناتر نیست.

آنگاه ده مرتبه بگوید: بِکَ یا اللهُ و ده مرتبه بِمُحَمَّد(صلى الله علیه وآله) و ده مرتبه بعَلِىٍّ(علیه السلام)و ده مرتبه بِفاطِمَهَ(علیها السلام)و ده مرتبه بِالْحَسَنِ(علیه السلام)و ده مرتبه بِالْحُسَیْنِ(علیه السلام)و ده مرتبه بِعَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ(علیهما السلام)و ده مرتبه بِمُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ(علیهما السلام)و ده مرتبه بِجَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّد(علیهما السلام)و ده مرتبه بِمُوسَى بْنِ جَعْفَر(علیهما السلام)و ده مرتبه بِعَلِىِّ بْنِ مُوسى(علیهما السلام)و ده مرتبه بِمُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ(علیهما السلام)و ده مرتبه بِعَلِىِّ بْنِ مُحَمَّد(علیهما السلام)و ده مرتبه بِالْحَسَنِ بْنِ عَلِىٍّ(علیهما السلام)و ده مرتبه بِالْحُجَّهِ(علیه السلام).

در پایان هر حاجتى که دارد از خداوند طلب کند و در تمام این اذکار، نهایت حضور قلب و توجّه به درگاه خدا را حفظ کند. بهتر است اگر مى‌خواهند توسّل گرفته، یا ذکر مصیبتى کنند قبل یا بعد از دعا باشد و دعا را قطع نکنند.

۵ـ زیارت امام حسین(علیه السلام):به فرموده علاّمه مجلسى، زیارت امام حسین(علیه السلام) در هر یکى از این سه شب، مستحبّ مؤکّد است، و در روایتى آمده است که سبب آمرزش گناهان مى‌شود و اگر دسترسى به زیارت از نزدیک نداشته باشد، از دور زیارت کند.

۶ـ احیا داشتن شب هاى قدر: یعنى این شب را تا صبح بیدار باشد و با عبادت و دعا و تلاوت قرآن و جلسات سخنرانى دینى و پرسش و پاسخ هاى مذهبى و یا مطالعه کتاب هاى تفسیر و عقاید و مواعظ سپرى کند.

در روایتى از امام باقر(علیه السلام) آمده است: هر کس شب قدر را احیا دارد، گناهان او آمرزیده شود، هرچند زیاد باشد، و بهتر است روز قبل مقدارى استراحت کند و غذا و نوشیدنى کمتر بخورد تا خواب بر او غلبه نکند و کسانى که توانایى بر احیا ندارند، بهتر است اوّل شب را استراحت کنند و سحرگاهان بیدار باشند و عبادت نمایند.

۷ـ صد رکعت نماز بگزارد: (هر دو رکعت به یک سلام) که فضیلت بسیار دارد و افضل آن است که اگر توانایى داشته باشد، در هر رکعت بعد از حمد، ده مرتبه سوره قل هو اللّه را بخواند.

۸ـ مرحوم «شیخ کفعمى» در «مصباح» نقل کرده است که امام زین العابدین(علیه السلام) این دعا را در شب هاى نوزدهم، بیست و یکم و بیست و سوم در حالت ایستاده و نشسته و در رکوع و سجود مى خواندند:

اَللّهُمَّ اِنّى اَمْسَیْتُ لَکَ عَبْداً داخِراً، لا اَمْلِکُ لِنَفْسى نَفْعاً وَلا ضَرّاً، وَلااَصْرِفُ عَنْها سُوءاً، اَشْهَدُ بِذلِکَ عَلى نَفْسى، وَاَعْتَرِفُ لَکَ بِضَعْفِ قُوَّتى وَقِلَّهِ حیلَتى، فَصَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد، وَاَنْجِزْ لى ما وَعَدْتَنى وَجَمیعَ الْمُؤْمِنینَ وَالْمُؤْمِناتِ مِنَ الْمَغْفِرَهِ فى هذِهِ اللَّیْلَهِ، وَاَتْمِمْ عَلَىَّ اتَیْتَنى، فَاِنّى عَبْدُکَ الْمِسْکینُ الْمُسْتَکینُ، اَلضَّعیفُ الْفَقیرُ الْمَهینُ، اَللّـهُمَّ لاتَجْعَلْنى ناسِیاً لِذِکْرِکَ فیـما اَوْلَیْتَنى، وَلا لاِِحْسانِکَ فیما اَعْطَیْتَنى، وَلا ایِساً مِنْ اِجابَتِکَ، وَاِنْ اَبْطَاَتْ عَنّى فى سَرّآءَ اَوْ ضَرّآءَ، اَعْطَیْتَنى، اَوْ شِدَّه اَوْ رَخآء، اَوْ عافِیَه اَوْ بَلاء، اَوْ بُؤْس اَوْ نَعْمآءَ، اِنَّکَ سَمیعُ الدُّعآءِ؛

خدایا من شام کردم در حالى که بنده خوارى هستم که مالک سود و زیانى براى خویش نیستم و نتوانم از خویشتن پیش آمد ناگوارى را بازگردانم و این مطلبى است که من آن را بر خویش گواهى دهم و به ناتوانى خود و بیچارگیم در برابرت اعتراف دارم. پس درود فرست بر محمّد و آل محمّد و وفا کن برایم بدانچه بر من و همه مؤمنین و مؤمنات وعده فرمودى از آمرزش در این شب و تمام کن بر من آنچه را به من دادى، زیرا که من بنده بی‌نواى مستمند ناتوان تهیدست خوار تو هستم. خدایا مرا فراموشکار از یاد خویش در آنچه به من انعام فرمودى و از احسانت در آنچه به من عطا کردى قرار مده و ناامید از اجابت خویش قرارم مده و اگرچه دیر زمانى طول کشد چه در خوشى و چه در سختى، در دشوارى یا در آسایش، در تندرستى یا گرفتارى، در تنگدستى یا در نعمت، به‌ راستى که تو شنواى دعایى.

۹ـ مرحوم «علاّمه مجلسى» مى فرماید: بهترین اعمال در این شب ها طلب آمرزش گناهان و دعا براى امور دنیوى و اخروىاست، هم براى خود و هم براى پدر و مادر و خویشان و برادران مؤمن؛ چه زنده باشند و چه از دنیا رفته باشند و همچنین ذکرهاى مختلفو صلوات بر محمّد و آل طاهرین ایشان(علیهم السلام)، تا آن جا که مقدور است انجام دهد و در بعضى از روایات وارد شده است که دعاى «جوشن کبیر»را در این سه شب بخوانند.

در روایتى آمده است که شخصى خدمت رسول خدا(صلى الله علیه وآله) رسید و عرض کرد: اگر شب قدر را درک کردم، چه چیزى را از خداوند طلب کنم؟ فرمود: عافیت و سلامتى را بخواه.

***

اعمالِ «مخصوص» هر یک از شب های قدر:

اعمال شب نوزدهم:

۱- صد مرتبه بگوید: اَسْتَغْفِرُ اللّهَ رَبِّى وَ أَتُوبُ إلَیْهِ

۲ـ صد مرتبه بگوید: اَللّهُمَّ الْعَنْ قَتَلَهَ أَمیرِالْمُؤْمِنینَ

۳ـ دعایى را که در اعمال روزهاى ماه رمضان ذکر شد (یا ذا الّذی کان...) را بخواند.

۴ـ این دعا را بخواند:

اَللّهُمَّ اْجْعَلْ فیما تَقْضى وَتُقَدِّرُ مِنَ الاَْمْرِ الْمَحْتُومِ، وَفیما تَفْرُقُ مِنَ الاَْمْرِ الحَکیمِ فى لَیْلَهِ الْقَدْرِ، وَفِى الْقَضآءِ الَّذى لا یُرَدُّ وَلا یُبَدَّلُ، اَنْ تَکْتُبَنى مِنْ حُجّاجِ بَیْتِکَ الْحَرامِ، اَلْمَبْرُورِ حَجُّهُمْ، اَلْمَشْکُورِ سَعْیُهُمْ، اَلْمَغْفُورِ ذُنُوبُهُمْ، اَلْمُکَفَّرِ عَنْهُمْ سَیِّئاتُهُمْ، وَاجْعَلْ فیما تَقْضى وَتُقَدِّرُ، اَنْ تُطیلَ عُمْرى، وَتُوَسِّعَ عَلَىَّ فى رِزْقى، وَتَفْعَلَ بى کَذا وَکَذا؛

خدایا قرار ده در آنچه حکم کرده و مقدر فرموده اى از سرنوشت حتمى و در آنچه جدا کنى از فرمان حکیمانه ات در شب قدر و در آن قضا و قدرى که برگشت و تغییر و تبدیلى ندارد که نام مرا در زمره حاجیان خانه محترمت (کعبه) بنویسى آنان که حجشان مقبول و سعیشان مورد تقدیر و گناهانشان آمرزیده و کردار بدشان بخشوده شده است و قرار ده در آنچه مقدر فرموده اى، که عمر مرا طولانى کرده و روزیم را وسیع گردانى و درباره ام چنین و چنان کنى (به جاى کلمه کذا و کذا، حاجت خود را عرضه دارد)

اعمال شب بیست و یکم:

۱ـ دعایى است که در «مصباح المتهجّد» و «کافى» نقل شده است که در شب بیست و یکم خوانده مى شود:

یا مُولِجَ اللَّیْلِ فِى النَّهارِ، وَمُولِجَ النَّهارِ فِى اللَّیْلِ، وَمُخْرِجَ الْحَىِّ مِنَالْمَیِّت...

۲ـ مرحوم «شیخ کفعمى» از «سیّد بن باقى» نقل کرده است که در شب بیست و یکم مى خوانى:

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد، وَاقْسِمْ لى حِلْماً یَسُدُّ عَنّى بابَالْجَهْلِ، وَهُدىً تَمُنُّ بِهِ عَلَىَّ مِنْ کُلِّ ضَلالَه...

۳- به فرموده «شیخ مفید»، در این شب صلوات بسیار فرستد و بر ظالمان و غاصبان حق آل محمّد(علیهم‌السلام) و همچنین بر قاتل امیرمؤمنان(علیه السلام) بسیار لعن و نفرین فرستد و براى خویش و پدر و مادرش و سایر مؤمنان دعا کند.

۴ـ دعا براى وجود مبارک امام زمان(عج) و فرج آن حضرت، یکى دیگر از اعمال این شب است. در روایتى که «سیّد بن طاووس» از حمّاد بن عثمان نقل کرده مى خوانیم: " در شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان به محضر امام صادق(علیه السلام) شرفیاب شدم، امام(ع) از من پرسیدند که آیا غسل کرده اى؟ گفتم: آرى،امام(ع) حصیرى طلبیدند و مرا نیز به کنارشان فراخواندند. آن حضرت(ع) مشغول نماز شدند و من نیز نزدیک آن حضرت(ع) نماز مى خواندم. وقتى که از نمازها فارغ شدیم، آن حضرت دعا کردند و من آمین گفتم، و این کار ادامه داشت تا صبح طلوع کرد. امام(ع) اذان و اقامه گفتند و برخى از خدمتکاران را فراخواند و نماز صبح را به امامت آن حضرت(ع) به‌جا آوردیم.

امام صادق(علیه السلام) بعد از نماز، به تسبیح و تقدیس پروردگار پرداختند و بر پیامبر(ص) درود فرستادند و براى مؤمنان دعا کردند؛ آن‌گاه به سجده رفته و ساعتى در سجده بودند، و در آن مدّت جز صداى نَفَس حضرت(ع) چیزى را نمى شنیدم، سپس دعایى خواندند از جمله در دعایشان عرض کردند:

وَ أسْألُکَ بِجَمیعِ ما سَأَلْتُکَ وَ ما لَمْ أَسْأَلْکَ مِنْ عَظیمِ جَلالِکَ، ما لَوْ عَلِمْتُهُ لَسَأَلْتُکَ بِهِ، أَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّد وَ أَهْلِ بَیْتِهِ، وَ أَنْ تَأْذَنَ لِفَرَجِ مَنْ بِفَرَجِهِ فَرَجُ أَوْلِیائِکَ وَ أَصْفِیائِکَ مِنْ خَلْقِکَ، وَ بِهِ تُبیدُ الظّالِمینَ وَ تُهْلِکُهُمْ، عَجِّلْ ذلِکَ یا رَبَّ الْعالَمینَ؛

از تو تقاضا مى کنم به جمیع آنچه که تو را با آن خواندم و آنچه را نخواندم، از عظیم جلال تو که اگر مى دانستم تو را با آن خواندم. از تو مى خواهم بر محمد و اهل بیتش درود بفرستى و اجازه فرج و ظهور کسى را بدهى که با ظهور او گشایشى در کار اولیاى تو و برگزیدگان از خلقت ظاهر مى شود و به وسیله او ظالمان را نابود و هلاک مى سازى. اى پروردگار عالمیان، در ظهورش تعجیل فرما.

پس از آن که امام صادق(علیه السلام) سر از سجده برداشتند. عرض کردم: جانم به فدایت! شما براى فرج کسى دعا کردید که با فرج او گشایشى در کار دوستان و اولیاى الهى حاصل خواهد شد؛ مگر آن کس شما نیستید؟

امام(علیه السلام) فرمودند: نه! او قائم آل محمّد(عجّل الله تعالی فرجه الشّریف)است!

نکته:

از شب بیست و یکم، دهه آخر ماه رمضان شروع مى شود که بسیار پرارزش و مغتنم است. در هر شب از شب هاى این دهه، غسل مستحب است و روایت شده است که رسول خدا(صلى الله علیه وآله) در هر شب از شب هاى دهه آخر ماه رمضان غسل مى کرد. همچنین اعتکاف در مساجد جامع در این دهه مستحب است و فضیلت فراوان دارد و در روایتى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) اعتکاف در دهه آخر ماه رمضان برابر دو حج و دو عمره شمرده شده است.

اعمال شب بیست و سوم:

۱-سوره عنکبوت و سوره روم را بخواند که امام صادق(علیه السلام) فرمودند: «هر کس در شب بیست و سوم، سوره هاى عنکبوت و روم را بخواند، به خدا سوگند! اهل بهشت است».

۲ـ هزار مرتبه سوره «إنّا أنزلناه» را بخواند.

۳ـ سوره «حم دخان» را بخواند.

۴ـ این دعا را بخواند:

اَللّهُمَّ امْدُدْ لى فى عُمْرى، وَاَوْسِعْ لى فى رِزْقى، وَاَصِحَّ لى جِسْمى، وَبَلِّغْنى اَمَلى، وَاِنْ کُنْتُ مِنَ الاَْشْقِیآءِ فَامْحُنى مِنَ الاَْشْقِیآءِ، وَاْکتُبْنى مِنَ السُّعَدآءِ، فَاِنَّکَ قُلْتَ فى کِتابِکَ الْمُنْزَلِ عَلى نَبِیِّکَ الْمُرْسَلِ، صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، «یَمْحُو اللهُ ما یَشآءُ وَیُثْبِتُ، وَعِنْدَهُ اُمُّ الْکِتابِ»؛

خدایا دراز کن عمرم را و فراخ کن روزیم را و سالم گردان تنم را و برسانم به آرزویم و اگر در زمره بدبختان هستم تو نامم را ازسلک آنان پاک کن و در زمره سعادتمندانم ثبت کن زیرا تو خودت در کتابى که بر پیامبر مرسلت(ص) نازل فرمودى چنین گفتى: «خدا هر چه خواهد محو مى کند و ثبت مى کند و نزد اوست اصل کتاب».

۵ـ این دعا را که مخصوص شب بیست و سوم است بخواند:

یا رَبَّ لَیْلَهِ الْقَدْرِ وَجاعِلَها خَیْراً مِنْ اَلْفِ شَهْر، وَرَبَّ اللَّیْلِ وَالنَّهارِ، وَالْجِبالِ وَالْبِحارِ، وَالظُّلَمِ والاَْنْوارِ...

۶ـ این دعا را که از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است، بخواند:

اَللّهُمَّ اجْعَلْ فیما تَقْضى وَفیما تُقَدِّرُ مِنَ الاَْمْرِالْمَحْتُومِ، وَفیما تَفْرُقُ مِنَ الاَْمْرِ الْحَکیمِ...

۷ـ این دعا را که از امام حسن(علیه السلام) نقل شده است بخواند:

یا باطِناً فى ظُهُورِهِ، وَیا ظاهِراً فى بُطُونِهِ، وَیا باطِناً لَیْسَ یَخْفى، وَیا ظاهِراً لَیْسَ یُرى...

سپس هر حاجتى دارى از خدا بطلب.

۸ـ همچنین از معصومین(علیهم السلام) روایت شده است که در شب بیست و سوم ماه رمضان، در سجود و ایستاده و نشسته دعاى ذیل را مى خواندند، بلکه مناسب است در تمام ماه رمضان و در زمان‌هاى دیگر پس از تمجید و ستایش خداوند و صلوات بر محمّد و آل طاهرین ایشان علیهم السلام (مثلاً حدّاقل با گفتن اَلْحَمْدُلِلّهِ وَ الصَّلاهُ عَلى رَسُولِ اللّهِ وَ آلِهِ الطّاهِرینَ)، این دعا خوانده شود:

اَللّـهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّهِ بْنِ الْحَسَنِ، صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَعَلى ابآئِهِ...

۹ـ همچنین این دعا را در حالى که دستان خود را به سوى آسمان بلند مى کند، بخواند:

یا مُدَبِّرَ الاُْمُورِ، یا باعِثَ مَنْ فِى الْقُبُورِ، یا مُجْرِىَ الْبُحُورِ، یا مُلَیِّنَ الْحَدِیدِ لِداوُدَ، صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد، وَافْعَلْ بى کَذا وَ کَذا

اى تدبیر کننده کارها اى برانگیزنده هر که در گورها است اى روان کننده دریاها اى نرم کننده به جاى آهن براى حضرت داود درود فرست بر محمد و آل محمد و نسبت به من چنین و چنان کن.

کلمات کذا و کذا حاجات خود را بخواهد و سپس اضافه کند: اَللَّیْلَهَ اَللَّیْلَهَ، اَلسَّاعَهَ اَلسَّاعَهَ. این دعا را در حال رکوع، سجده، ایستاده و نشسته به طور مکرّر بخوان.

۱۰ـ با توجّه به اهمّیّت شب بیست و سوم، غسل، احیا و زیارت امام حسین(علیه السلام) در این شب فضیلت بسیار دارد و همچنین خواندن آن صد رکعت نماز که مشترک میان همه شب هاى قدر است.

«شیخ طوسى» در «تهذیب»، از ابوبصیر روایت کرده است که امام صادق(علیه السلام) فرمودند: « در آن شبى که امید مى رود شب قدر باشد صد رکعت نماز بخوان؛ در هر رکعت (پس از حمد) ده مرتبه سوره توحید را بخوان. ابوبصیر عرض کرد: اگر نتوانستم ایستاده بخوانم، چه کنم؟ فرمود: نشسته بجا آور! گفتم: اگر نتوانم نشسته بخوانم؟ فرمود: در همان حال که در بستر خود دراز کشیده اى، بجا آور.

۱۱ـ مرحوم «علاّمه مجلسى»، در «زاد المعاد» فرموده است: در این شب هر مقدار که ممکن باشد قرآن بخواند و از دعاهاى «صحیفه کامله سجّادیّه» نیز استفاده کند؛ مخصوصاً دعاى مکارم الاخلاق و دعاى توبه.

روزهاى شب قدر را نیز باید حرمت داشت و به عبادت و دعا به سر برد؛ در احادیث فراوانى آمده است که روز قدر نیز در فضیلت مثل شب قدر است.

***

دعاى شب هاى دهه آخر ماه مبارک رمضان

دعاهاى این شب ها بر دو قسم است: نخست دعاهایى که مشترک میان همه شب هاى این دهه است که در هر شب از دهه آخر ماه رمضان خوانده مى شود و دیگر، دعاهایى که مخصوص هر شب از دهه آخر است.

برای خواندن دعاهای مربوطه، به ادعیه و مفاتیح الجنان مراجعه شود.

***

" فضیلت و اعمال ماه رمضان المبارک "

شیخ صدوق به سند معتبره روایت کرده از حضرت امام رضا (علیه السلام) از پدران بزرگوار خود از حضرت امیرالمؤ منین (علیه و على اولاده السلام) که فرمود : خطبه اى خواند براى ما روزى حضرت رسول خدا (صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَ آله) پس فرمود : اَیُّها النّاس بدرستى که رو کرده است به سوى شما ماه خدا با برکت و رحمت و آمرزش. ماهى است که نزد خدا بهترین ماه ها است و روزهایش بهترین روزها است و شب هایش بهترین شب ها است و ساعت هایش بهترین ساعتها است و آن ماهی است که خوانده اند شمارا در آن بسوى ضیافت خدا و گردیده اید در آن از اهل کرامت خدا . نَفَسهاى شما در آن ثواب تسبیح دارد و خواب شما ثواب عبادت دارد و عملهاى شما در آن مقبول است و دعاهاى شما در آن مستجاب است . پس سؤ ال کنید از پروردگار خود به نیّت هاى درست و دل هاى پاکیزه از گناهان و صفات ذمیمه که توفیق دهد شما را براى روزه داشتن آن و تلاوتکردن قرآن در آن .

به درستى که شقى و بد عاقبت کسى است که محروم گردد از آمرزش خدا در این ماه عظیم و یاد کنید به گرسنگى و تشنگى شما در این ماه تشنگى و گرسنگى روز قیامت را و تَصدّقکنید بر فقیران و مسکینان خود و تعظیم نمائید پیران خود را و رحم کنید کودکان خود را و نوازش نمائید خویشان خود را و نگاه دارید زبان هاى خود را از آنچه نباید گفت و بپوشید دیدهاى خود را از آنچه حلال نیست شما را در نظر کردن به سوى آن و بازدارید گوش هاى خود را از آنچه حلال نیست شما را شنیدن آن و مهربانى کنید با یتیمان مردم تا مهربانى کنند بعد از شما با یتیمان شما و بازگشت کنید به سوى خدا از گناهان خود و بلند کنید دست هاى خود را به دعا در اوقات نمازهاى خود ، زیرا که وقت نمازها بهترین ساعت ها است که نظر مى کند حق تعالى در این اوقات به رحمت به سوى بندگان خود و جواب مى گوید ایشان را هرگاه او را مناجات کند و لبّیک مى گوید ایشان را هرگاه اورا ندا کنند و مستجاب مى گرداند هرگاه او را بخوانند اى گروه مردمان . به درستى که جان هاى شما در گروِ کرده هاى شما است ، پس از گرو به در آورید به طلب آمرزش ازخدا و پشت هاى شما گرانبار است از گناهان شما ، پس سبک گردانید آنها را به طول دادن سجده ها و بدانید که حق تعالى سوگند یاد کرده است به عزّت و جلال خود که عذاب نکند نمازگذارندگان و سجده کنندگان در این ماه را و نترساند ایشان را به آتش جهنم در روزقیامت.

ایُّها النّاس هر که از شما افطار دهد روزه دار مؤمنى را در این ماه از براى اوخواهد بود نزد خدا ثواب بنده آزاد کردن و آمرزش گناهان گذشته . پس ‍ بعضى از اصحاب گفتند : یا رسول الله همه ما قدرت بر آن نداریم . حضرت فرمود : بپرهیزید از آتش جهنم به افطار فرمودن روزه داران اگرچه به نصف دانه خرما باشد و اگر چه به یک شربت آبى باشد ؛ به درستى که خدا این ثواب را مى دهد کسى را که چنین کند اگر قادر بر زیاده از این نباشد.

اَیُّها النّاسُ هر که خُلْق خود را در این ماه نیکو گرداند بر صراط آسان بگذرد در روزى که قدم ها بر آن لغزد و هر که سبک گرداند در این ماه خدمت غلام و کنیز خودرا ، خدا در قیامت حساب او را آسان گرداند و هر که در این ماه شرّ خود را از مردم باز دارد ، حق تعالى غضب خود را در قیامت از او باز دارد و هر که در این ماه یتیم بى پدرى را ، گرامى دارد خدا او را در قیامت گرامى دارد و هر که در این ماه صله واحسان کند با خویشان خود خدا وَصل کند او را به رحمت خود در قیامت و هر که در این ماه قطع احسان از خویشان خود بکند ، خدا در قیامت قطع رحمت از او کند و هر که نماز سنّتى در این ماه بکند خدا براى او برات بیزارى از آتش جهنم بنویسد و هر که در این ماه نماز واجبى را ادا کند خدا عطا کند به او ثواب هفتاد نماز واجب که در ماه هاى دیگر کرده شود و هر که در این ماه بسیار بر من صلوات فرستد خدا سنگین گرداند ترازوى عمل او را در روزى که ترازوهاى اعمال سبک باشد و کسى که یک آیه از قرآن در این ماه بخواند ثواب کسى دارد که در ماه هاى دیگر ختم قرآن کرده باشد.

اَیُّها النّاسُ بدرستى که درهاى بهشت در این ماه گشاده است پس سؤ ال کنید ازپروردگار که آن را به روى شما نبندد ؛ و درهاى جهنّم در این ماه بسته است . پس سؤال کنید از پروردگار تبارک و تعالى به تلاوت کردن قرآن مجید در شب ها و روزهاى این ماه و به ایستادن به نماز و جِدّ و جَهد کردن در عبادت و بجا آوردن نمازها در اوقات فضیلت و کثرت استغفار و دعا

فَعَنِ الصّادِقِ علیه السلام : اَنَّهُ مَنْ لَمْ یُغْفَرْ لَهُ فى شَهْرِرَمَضانَ لَمْ یُغْفَرْ لَهُ اِلى قابِلٍ اِلاّ اَنْ یَشْهَدَ عَرَفَهَ

امام صادق علیه السلام فرمود: هر که در ماه رمضان آمرزیده نشود تا سال آینده آمرزیده نشود مگر آنکه در عرفات حاضر شود

و نگاه دارد خودرا از چیزهایى که خدا حرام کرده است و از افطار کردن بر چیزهاى حرام و رفتار کن به حوى که مولاى ما حضرت صادق (علیه السلام) وصیّت نموده و فرموده هرگاه روزه دارى ، مى باید که روزه داری گوش و چشم و مو و پوست و جمیع اعضاى تو ، یعنى از محرّمات بلکه از مکروهات و فرمود باید که روزِ روزه داری تو مانند روزِ افطار تو نباشد ونیز فرموده که روزه نه همین ترک از خوردن و آشامیدن است ؛ بلکه باید در روز روزهنگاه دارید زبان خود را از دروغ و بپوشانید دیده هاى خود را از حرام و با یکدیگرنزاع مکنید و حَسَد مبرید و غیبت مکنید و مجادله مکنید و سوگند دروغ مخورید بلکه سوگند راست نیز و دشنام مدهید و فحش مگوئید و ستم مکنید و بى خردى مکنید و دلتنگ مشوید و غافل مشوید از یاد خدا و از نماز و خاموش باشید از آنچه نباید گفت و صبرکنید و راستگو باشید و دورى کنید از اهل شرّ و اجتناب کنید از گفتار بد و دروغ و افتراء و خصومت کردن با مردم و گمان بد بردن و غیبت کردن و سخن چینى کردن و خود را مُشْرِف به آخرت دانید و منتظر فَرَج و ظُهور قائم آل محمّد (علیه السلام) باشید و آرزومند ثوابهاى آخرت باشید و توشه اعمال صالحه براى سفر آخرت بردارید.

بر شما باد به آرام دل و آرام تن و خضوع و خشوع و شکستگى و مذلّت مانند بنده اى که از آقاى خود ترسد و ترسان باشید از عذاب خدا و امیدوار باشید رحمت او را و باید پاک باشد اى روزه دار دل تو از عیبها و باطن تو از حیله ها و مکرها و پاکیزه باشد بدن تو از کثافتها و بیزارى بجوى به سوى خدا از آنچه غیر اوست و در روزه ولایت خودرا خالص گردانى از براى او و خاموش باشى از آنچه حق تعالى نهى کرده است تو را از آندر آشکارا و پنهان و بترسى از خداوند قهار آنچه سزاوار ترسیدن او است در پنهان و آشکار و ببخشى روح و بدن خود را به خداى عزّوجلّ در ایّام روزه خود و فارغ گردانى دل خود را از براى محبّت او و یاد او و بدن خود را به کارفرمائى در آنچه خدا تو را امر کرده است به آن و خوانده است به سوى آن اگر همه اینها را به عمل آورى آنچه سزاوار روزه داشتن است به عمل آورده اى و فرموده خدا را اطاعت کرده اى و آنچه کم کنى از آنها که بیان کردم از براى تو به قدر آن از روزه تو کم مى شود از فضل آن وثواب آن.

به درستى که پدرم گفت : رسول خدا (صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَ آله) شنید که زنى در روز روزه اى جاریه خود را دشنام داد . حضرت طعامى طلبید . آن زن را گفت بخور زن. زن گفت من روزه ام . فرمود : چگونه روزه اى که جاریه خود را دشنام دادى . روزه فقط همین نخوردن و نیاشامیدن تنها نیست . به درستى که حق تعالى روزه را حجابى گردانیده است از سایر امور قبیحه . از کردار بد و گفتار بد . چه بسیار کمند روزه داران و چه بسیارند گرسنگى کشندگان و حضرت امیرالمؤ منین (علیه السلام) فرمود که چه بسیار روزه دارى که بهره اى نیست او را از روزه به غیر از تشنگى و گرسنگى و چه بسیار عبادت کننده اى که نیست او را بهره اى از عبادت به غیر تَعَب . اى خوشا خواب زیرکان که بهتر از بیدارى و عبادت احمقان است و خوشا افطار کردن زیرکان که بهتر از روزه داشتن بى خردان است.

و روایت شده از جابربن یزید از حضرت امام محمد باقر (علیه السلام) که حضرت رسول (صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَ آله) به جابر بن عبدالله فرمود : اى جابر این ماه رمضان است ، هر که روزه بدارد روز آن را و بایستد به عبادت پاره اى از شبش را و باز دارداز حرام شکم و فَرْج خود را و نگاه دارد زبان خود را ، بیرون رود از گناهان خود مثل بیرون رفتن او از ماه . جابر گفت یا رسول اللّه چه نیکو است این حدیث که فرمودى ، فرمود : اى جابر چقدر سخت است این شرطهایى که نمودم .

نمازهاى شب هاى ماه مبارک رمضان

مرحوم «علاّمه مجلسى» در فصل آخر از اعمال ماه رمضان در کتاب «زادالمعاد»، نماز شب هاى ماه رمضان را چنین بیان مى کند: (و با توجّه به این که بهترین اعمال، در ماه مبارک، نماز و قرآن است و این نمازها در بردارنده بسیارى از سوره هاى قرآن است، هرکس هر چند شب را بخواند غنیمت است).

شب اوّل: چهار رکعت; هر رکعت بعد از سوره حمد پانزده مرتبه سوره توحید.

شب دوم: چهار رکعت; در هر رکعت بعد از سوره حمد بیست مرتبه سوره إنَّا أنزلناه.

شب سوم: ده رکعت; در هر رکعت بعد از سوره حمد پنجاه مرتبه سوره توحید.

شب چهارم: هشت رکعت; در هر رکعت بعد از سوره حمد بیست مرتبه سوره إنّا أنزلناه.

شب پنجم: دو رکعت; در هر رکعت، سوره حمد و پنجاه مرتبه سوره توحید; بعد از سلامِ نماز، صد مرتبه بگوید: اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد.

شب ششم: چهار رکعت و در هر رکعت سوره حمد و سوره ملک.

شب هفتم: چهار رکعت; در هر رکعت سوره حمد و سیزده مرتبه سوره إنّا أنزلناه.

شب هشتم: دو رکعت; در هر رکعت سوره حمد و ده مرتبه سوره توحید و پس از سلام نماز، هزار مرتبه بگوید: سبحان اللّه.

شب نهم: شش رکعت میان نماز مغرب و عشا; در هر رکعت سوره حمد و هفت مرتبه آیه الکرسى و پس از اتمام نماز، پنجاه مرتبه بگوید: اَللّهمّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد.

شب دهم: بیست رکعت; در هر رکعت سوره حمد، و سى مرتبه سوره توحید.

شب یازدهم: دو رکعت; در هر رکعت سوره حمد، و بیست مرتبه سوره کوثر.

شب دوازدهم: هشت رکعت; در هر رکعت سوره حمد، و سى مرتبه سوره إنّا أنزلناه.

شب سیزدهم: چهار رکعت; در هر رکعت سوره حمد، و بیست و پنج مرتبه سوره توحید.

شب چهاردهم: شش رکعت; در هر رکعت سوره حمد، و سى مرتبه سوره إذا زُلزِلَت.

شب پانزدهم: چهار رکعت; در دو رکعت اوّل بعد از سوره حمد، صد مرتبه سوره توحید، و در دو رکعت دیگر، بعد از سوره حمد، پنجاه مرتبه سوره توحید.

شب شانزدهم: دوازده رکعت; در هر رکعت سوره حمد، و دوازده مرتبه سوره تکاثر.

شب هفدهم: دو رکعت; در رکعت اوّل، سوره حمد و هر سوره اى که خواست بخواند و در رکعت دوم، سوره حمد و صد مرتبه سوره توحید و بعد از سلام نیز صد مرتبه بگوید: لا إلهَ اِلاَّ اللّهُ.

شب هیجدهم: چهار رکعت; در هر رکعت سوره حمد، و بیست و پنج مرتبه سوره کوثر.

شب نوزدهم: پنجاه رکعت; با سوره حمد، و پنجاه مرتبه سوره إذا زلزلت.

مرحوم «علاّمه مجلسى» مى گوید: ظاهراً مراد آن است که در هر رکعت یک مرتبه این سوره را بخواند; زیرا در یک شب خواندن دوهزار و پانصد مرتبه سوره «اذا زلزلت» دشوار خواهد بود.

شب‌هاى بیستم تا بیست و چهارم: در هر یک از این شب ها، هشت رکعت نماز بخواند که پس از حمد، هر سوره اى خواست مى خواند.

شب بیست و پنجم: هشت رکعت نماز; در هر رکعت سوره حمد، و ده مرتبه سوره توحید را بخواند.

شب بیست و ششم: هشت رکعت; در هر رکعت سوره حمد، و صد مرتبه سوره توحید را بخواند.

شب بیست و هفتم: چهار رکعت; در هر رکعت سوره حمد، و سوره ملک را بخواند و اگر نتوانست، بیست و پنج مرتبه سوره توحید را بخواند.

شب بیست و هشتم: شش رکعت; در هر رکعت سوره حمد، و صد مرتبه آیه الکرسى، صد مرتبه سوره توحید و صد مرتبه سوره کوثر را بخواند و پس از پایان نماز، صد مرتبه صلوات بفرستد.

مرحوم حاج شیخ عباس قمى مى نویسد: مطابق آنچه که من یافتم بجاى صد مرتبه، ده مرتبه آمده است(که همین مناسب‌تر به نظر مى رسد).

شب بیست و نهم: دو رکعت; در هر رکعت سوره حمد، و بیست مرتبه سوره توحید را بخواند.

شب سى ام: دوازده رکعت; در هر رکعت سوره حمد، و بیست مرتبه سوره توحید را بخواند و پس از پایان نماز، صد مرتبه صلوات بفرستد.

یادآورى: این نمازها هر دو رکعت به یک سلام است و اگر تمام آن‌ها را نتوان بجا آورد، باید هر مقدار که مى‌توان به‌جا آورده شود.