ابیات شصت ویکم تا هفتادم نظم السلوک (تائیه کبری)

۶۱ / و این الصفا ؟ هیهات من عیش عاشق و جنه عدن بالمکاره حفت

آسودگی از زندگانی عاشق بسی دور است و بهشت جاویدان را سختی ها و ناخوشی ها در برگرفته است .

۶۲/ ولی نفسُ حرٍّ لو بذلتِ لها على تَسَلّیکِ، ما فوْقَ المُنى ما تسلّتِ

من نفس آزاده ای دارم که اگر هر آنچه برتر از آرزوهاست را بدو بخشی تا از تو دست بردارد ، هرگز آرام نخواهد گرفت

۶۳/ ولو أُبْعِدَتْ بالصّدّ والهجْرِ والقِلى وقَطْعِ الرّجا، عن خُلّتی، ما تَخَلّتِ

و اگر نفس من با روی گردانی ، هجران ، کینه ورزی و قطع امید ، دور ساخته شود ، لحظه ای از یاد محبوب حویش فارغ نخواهد شد .

۶۴/ وعن مذهَبی، فی الحُبّ، مالیَ مذهَبٌ وإنْ مِلْتُ یوماً عنهُ فارَقتُ ملّتی

من از راه و روشم در عشق دور نمی شوم و اگر روزی از آن روی گردانم ، به دین خود کافر شده ام .

۶۵/ ولوْ خطرتْ لی فی سواکِ إراده ٌ على خاطری سهواً قضیتُ بردَّتی

و اگر بطور ناخودآگاه خواست و ارادت دیگری به ذهنم خطور کند ، حکم به ارتداد خودم از مذهب عشق می دهم .

۶۶/ لکِ الحکمُ فی أمری فما شئتِ فاصنعی فلمْ تکُ إلاّ فیکِ لا عنکِ رغبتی

زمام امور من به دست توست . پس هر چه می خواهی انجام بده . زیرا من به سوی تو متمایل هستم و از تو گریزان نیستم

۶۷/ ومُحْکَمِ عهدٍ، لم یُخامِرْهُ بیننا تَخَیّلُ نَسْخٍ، وهوَ خیرُ ألیّه

سوگند به آن پیمان استواری که حتی خیال گسستن آن نیز به ذهن ما راه نمی یابد ، که این بهترین سوگند است .

۶۸/ وأخذکِ میثاقَ الولا حیثُ لمْ أبنْ بمظهرِ لبسِ النَّفسِ فی فئ طینتی

و سوگند به پیمان محبتی که تو آنگاه که من در آب و گل بودم و هنوز به صورت انسانی ظاهر نشده بودم ، از من گرفتی .

۶۹/ وسابِقِ عهدٍ لم یَحُلْ مُذْ عَهِدْتُهُ ولاحِقِ عَقدٍ، جَلّ عن حَلّ فترَه

سوگند به آن اولین پیمانی که من بستم و شکسته نشده و سوگند به این پیمان که به دنبال آن بسته شد و والاتر از آن است که سستی در آن راه یابد .

۷۰/ ومَطْلِعِ أنوارٍ بطلعتِکِ، التّی لبهجتها کلُّ البدورِ استسرَّتِ

سوگند به مطلع انوار رخسارت که به سبب زیبایی اش ، ماه های تمام پنهان گشتند .

مطالب مشابه