همچنین روایت است که چون فاطمه بنت اسد علیهاالسلام مادر حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام ارتحال نمودند حضرت امیر المؤمنین علیه السلام گریان به خدمت رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم آمدند. حضرت فرمودند: چرا می گریی خدا هرگز دیده های ترا گریان نگرداند. عرض کرد: مادرم فوت شده است. حضرت رسول صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: بلکه مادر من فوت شده است. او اولاد خود را گرسنه می داشت و مرا سیر کرد، اولاد خود را ژولیده مو می گذشت و موی مرا روغن می مالید والله که در خانه ابو طالب یک درخت خرما بود، او در بامداد سبقت می کرد و برای من می چید و از پسر عمو های من پنهان می کرد، پس حضرت برخاست و متوجه تجهیز او شد و پیراهن مبارک خود را داد که او را کفن کنند و در تشییع جنازۀ او قدم را آهسته می گذاشت و با تأنی و پای برهنه می رفت و در نماز او هفتاد تکبیر گفت و در قبر او خوابید و بعد از آن به دست کریم خود او را در لحد خوابانید و شهادت تلقین او کرد، چون قبرش را پر کردند و مردم خواستند که برگردند سه مرتبه فرمود:
پسر تو، نه جعفر و نه عقیل، پسر تو علی بن ابی طالب علیه السلام. چون بر گشتند مردم گفتند یا رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم در این جنازه کاری چند کردی که در جنازه های دیگر نکردی فرمود: با تأنی رفتن من از برای کثرت و ازدحام ملائکه بود و هفتاد تکبیر گفتن از برای آن بود که در حال حیات او، (روزی از) فشار قبر صحبت کردم و او گفت: واضعفا(کنایه از این که در برابر فشار قبر بسیار ضعیف هستم) پس در لحدش خوابیدم که زمین او را نفشارد و اما آنکه کفن کردم او را به پیراهن خود از برای آن بود که روزی در حال حیات او از قیامت گفتم و گفتم مردم عریان محشور خواهند شد و او گفت: وا سو آتاه(کنایه از خجالت و شرم) او را به پیراهن خود کفن کردم که پوشیده محشور گردد و اما آنکه گفتم به او پسر تو، پسر تو، برای آن بود که دو ملک آمدند و او را از پروردگارش سؤال کردند. گفت:خدا پروردگار من است و گفتند: کیست پیغمبر تو گفت:محمد صلی الله علیه و آله و سلم پیغمبر من است.گفتند: کیست امام و ولی تو، شرم کرد آنکه بگوید علی علیه السلام فرزند من است، پس به او گفتم بگو فرزند تو علی بن ابی طالب علیه السلام، پس خدا دیده او را به این روشن کرد.
از تعقیبات نماز صبح است:
اَللَّهُمَّ أَحْيِنِي عَلَى مَا أَحْيَيْتَ عَلَيْهِ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ
خدايا مرا زنده بدار بر آنچه على بن ابى طالب (ع) را زنده داشتى
وَ أَمِتْنِي عَلَى مَا مَاتَ عَلَيْهِ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ عليه السلام
و بميران بر آنچه كه على بن ابى طالب بر آن مرد كه بر او درود باد