ارسال صوت

بیانات حضرت آیت الله کمیلی خراسانی در روز عید مبعث

موضوعات سخنرانی:1-اهمیت صبر در راه سیر و سلوک؛ 2-قصیده‌ای از ملا احمد نراقی در کتاب مثنوی طاقدیس درباره شأن و منقبت حضرت رسول اکرم (ص)؛ 3-قرائت اشعار عربی در خصوص منقبت حضرت رسول الله (ص)؛ 4-قرائت زیارت امین الله

بازدیدها: 47

بسم الله الرحمن الرحیم

دانلود فایل صوتی شعرخوانی آیت الله کمیلی خراسانی در منقبت رسول الله

تاریخ: ۱۳۹۷/۰۱/۱۳

مدت زمان: ۰۰:۳۲:۵۰

حجم فایل: ۲۶/۶ مگابایت

دانلود فايل صوتي

موضوعات سخنرانی:

۱-اهمیت صبر در راه سیر و سلوک

چکیده مطلب: در صفحه ۲۲۲ کتاب گفتگو با علامه حسن زاده آملی آمده است:

حضرت آیة الله ملاحسینقلی همدانی پس از بیست و دو سال نتیجه گرفت و کسانی که دیر نتیجه می‌گیرند، پخته‌تر، قوی‌تر و بهتر نتیجه می‌گیرند؛ چون آمادگی و استعدادشان بیشتر می‌شود.
قضیه هم از این قرار بود که آخوند در نجف در ایوانی نشسته بود، چشمش به تکه نان خشکی افتاد که کبوتری برای خوردن آن پر کشید و آمد، ولی نتوانست با منقارآن را خرد کند.
رفت و بار دیگر بازگشت، چند بار رفت و آمد تا این که بالاخره تکه نان را خرد کرد و خورد و دلش آرام گرفت و رفت. جناب آخوند از این واقعه الهام گرفت که باید صبوری کرد.
به خاطر همین مقام روحی بود که آخوند سیصد تن از اولیاء الله را تربیت کرد و آنها را سه دسته کرده بود. یک دسته روزها به محضرش می آمدند، یک دسته شبها بعد از نماز مغرب و عشا و یک دسته هم سحرها.

۲-قصیده‌ای از ملا احمد نراقی در کتاب مثنوی طاقدیس درباره شأن و منقبت حضرت رسول اکرم (ص)

یا رسولَ اللّه، یا مَولَى الوَرى *** یا دَواءَ القَلب مِن داءِ الهَوى

یا رسولَ اللّه، یا غَوثَ الاُمم *** یا سَحابَ الجودِ، یا بَحرَالکرَم

یا رسولَ اللّه، یا شمسَ الظُّلمَ *** یا شفیعَ الذَّنبِ فى یَومِ النَّدَم

یا رسولَ اللّه، یا حَبلَ النَّجاه *** یا رَجاءَ الخَلق، یا مُنجِى العُصاه

اى ادبْ اندوزِ تعلیم اله *** اى ادب آموزِ کُلِّ ماسِواه

عقل اول، طفل ابجد خوان تو *** روح اعظم، سایه اى از خوان تو

اى طفیلى هستى ات کون و مکان *** اى به دَورت، گردش هفت آسمان

اى «لعَمرک» تاج و «لولاکت» نطاق *** چار زن را گوهر پاکت، صداق

اى تو فرزندى که بستى عقد مام *** با پدر دادى تو او را التیام

بارگاه «لِىْ مَع اللَّه» خلوتت *** پیشگاه «اُدنُ مِنّى» رتبتت

از حضرت رسول الله حدیثی نقل شده است که: لی مَعَ اللهِ وَقتٌ لا یَسَعنی فیه مَلَکٌ مقربٌ و لا نَبیٌ مُرسَل؛ مرا با خداوند یک وقتی و یک حالتی پیش می‌آید که هیچ فرشته مقربی و هیچ پیامبری از پیامبران گذشته ظرفیتی که من در آن زمان و در آن حالت دارم ندارند.

اى درین دریا، تو ما را ناخداى *** وى درین صحرا، تو ما را رهنماى

اى گناه عاصیان را، عذر خواه *** من به امید تو کردستم گناه

صد سفینه، پر گنه مى آورم *** هم دل و هم رو، سیه مى آورم

از گنه دارم، قطار اندر قطار *** بُختیان بارکش، در زیر بار

اى تو سُکّان افق را، همزمان *** مى رسم اینک تو را من میهمان

آن لب گوهر فشان را باز کن *** از شفاعت، گفتگو آغاز کن

گو گنه کار زِ هر در، رانده اى *** عاجزى در کار خود درمانده اى

در پناه لطف ما بگریخته *** دست از دامان ما، آویخته

میهمان خوان احسان من ست *** گر گنه کارست، مهمان من ست

«سَوفَ یُعطیْکَ» تو فرمودى خطاب *** خوانده است او، این خطاب اندر کتاب

از منَش هم، این خبر در خاطرست *** میهمان بنواز، اگر چه کافرست

نى تو را در وعده خُلفو، نى نَدم *** نى مراهم روى مهمان از شیَم