یاد نمودن فضایل و مناقب آن حضرت ، و دلیل بر استحباب این کار تمام اخبار و روایاتی است که در مورد تشویق و ترغیبِ یادآوری فضایل ائمه معصومین علیهم السلام وارد شده است ، از جمله : در اصول کافی از حضرت ابیعبداللَّه صادق علیه السلام روایت شده که فرمود :
« همانا وظیفه جمعی از فرشتگان آسمان این است که نگاه میکنند بر یک و دو و سه نفری در حالی که آنان درباره فضیلت آل محمد صلی الله علیه وآله وسلم به گفتگو نشستهاند ، پس فرشتهای به فرشتگان دیگر میگوید : آیا نمیبینید اینان را با همه کمی تعدادشان و بسیاری دشمنانشان فضائل آل محمد صلی الله علیه وآله وسلم را بیان میکنند! آنگاه گروه دیگری از فرشتگان میگویند :
« ذَلِکَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤتیهِ مَنْ یَشَآءُ و اللَّهُ ذُوالفَضْل العَظیم » ؛ این فضل خداوند است که به هر کس بخواهد میدهد ، و خداوند دارای فضل عظیم است » .
و در همان کتاب به سند خود از میسر از حضرت ابیجعفر باقر علیه السلام آورده که گفت : « امام باقر به من فرمود : آیا با هم خلوت میکنید [و دور از چشم دشمنان مینشینید] و برای هم حدیث میگویید و آنچه معتقد هستید برای هم بازگو مینماید ؟ عرضه داشتم : آری به خدا سوگند ما با هم در خلوت مینشینیم و برای هم حدیث میگوییم و آنچه معتقدیم برای هم باز میگوییم ،
امام باقر علیه السلام فرمود : به خدا سوگند که من دوست داشتم در بعضی از آن جاها با شما میبودم ، به خدا سوگند که من بوی شما و جانهای شما را دوست میدارم ، و البته شما بر دین خداوند و دین فرشتگان او هستید ، پس با پرهیز از گناه و جدیت در امر دین [ما را] یاری کنید ».
و در همان کتاب از حضرت ابوالحسن موسی بن جعفر علیه السلام آمده که فرمود :
« هیچ چیز بر ابلیس و لشکریانش دشوارتر نیست از اینکه برادران ایمانی با یکدیگر دیدار کنند ، و همانا دو مؤمن با یکدیگر دیدار مینمایند که به یاد خدا باشند آنگاه فضائل ما را یادآوری کنند ، در این حال گوشت سالمی بر صورت ابلیس باقی نمیماند ، تا جایی که روح پلیدش به التماس میافتد از فرط آنکه درد میکشد ، پس فرشتگان آسمان و گنجوران بهشت متوجه میشوند و او را لعنت میکنند تا اینکه هیچ فرشته مقرَّبی باقی نماند مگر اینکه بر او لعنت فرستد ، که زبون و با حسرت و مردود میافتد ».
و نیز بر این مطلب دلالت میکند روایاتی که در مورد تلافی کردن کسی که به تو احسانی نموده به وسیله یاد نیکو وارد شده ، مانند فرموده مولایمان حضرت سیّد العابدین علیه السلام در رساله الحقوق که در مکارم الأخلاق و تحف العقول و کتابهای دیگر آمده که حضرت سجّاد علیه السلام فرمود :
« . . . و امّا حق کسی که نسبت به تو نیکی و احسانی نموده آن است که او را سپاس بگذاری و کار خوبش را یادآور شوی ، و با سخن نیک او را در میان مردم معرفی کنی ، و دعای خالصانه بین خود و خدای خود در حق او بنمایی ، پس اگر این کار را کردی تشکر از او را پنهانی و آشکارا به جای آورده باشی ، و اگر روزی توانستی عملاً کار نیکش را با نیکی تلافی کنی این کار را انجام دِه ».
البته ما قسمتی از حقوق و مراحم آن حضرت را در بخشهای سوم و چهارم این کتاب مبارک بیان داشتیم ، به آنجا مراجعه کن تا سینهات فراخ گردد و حالت صلاح یابد . و نیز بر این مقصود دلالت دارد آنچه در شواهد لزوم محبوب نمودن آن بزرگوار در میان مردم آوردیم ، و آنچه در فضیلت دعوت کردن مردم به سوی آن جناب ان شاء اللَّه تعالی خواهد آمد.
و نیز گواه بر این است آنچه از روایات خواهد آمد مبنی بر اینکه هنگام بروز بدعتها بر عالم واجب است که علم خویش را آشکار سازد ، و همچنین شاهد بر این است تمام آنچه در ترغیب و تشویق بر ذکر خدای تعالی وارد گردیده ، زیرا که یاد آنان علیهم السلام از مصادیق یاد خداوند است ، چنانکه در روایت آمده و در وظیفه نهم خواهد آمد انشاءاللَّه .