بیانات آیت الله کمیلی

پندهای اخلاقی و عارفانه به طلاب حوزه علمیه

طلاب باید مسائل اخلاقی و عرفانی را قبل از مردم عمل کنند. اول خود را اصلاح کنیم.

بازدیدها: 1128

مطالب زیر خلاصه ای از بیانات آیت الله کمیلی در جمع طلاب شهر یاسوج می باشد.

ایشان در ابتدای سخنان خود میلاد باسعادت پیامبر گرامی اسلام و سبط آن بزرگوار امام جعفر صادق صلوات الله علیه را به طلاب تبریک گفتند و در ادامه به شرح بخشی از دعای مکارم الاخلاق پرداختند :

اَللَّهُمَّ اجْعَلْ مَا یُلْقِی الشَّیْطَانُ فِی رُوعِی مِنَ التَّمَنِّی وَ التَّظَنِّی وَ الْحَسَدِ ذِکْراً لِعَظَمَتِکَ وَ تَفَکُّراً فِی قُدْرَتِکَ وَ تَدْبِیراً عَلَى عَدُوِّکَ وَ مَا أَجْرَى عَلَى لِسَانِی مِنْ لَفْظَهِ فُحْشٍ أَوْ هُجْرٍ أَوْ شَتْمِ عِرْضٍ أَوْ شَهَادَهِ بَاطِلٍ أَوِ اغْتِیَابِ مُؤْمِنٍ غَائِبٍ أَوْ سَبِّ حَاضِرٍ وَ مَا أَشْبَهَ ذَلِکَ نُطْقاً بِالْحَمْدِ لَکَ وَ إِغْرَاقاً فِی الثَّنَاءِ عَلَیْکَ وَ ذَهَاباً فِی تَمْجِیدِکَ وَ شُکْراً لِنِعْمَتِکَ وَ اعْتِرَافاً بِإِحْسَانِکَ وَ إِحْصَاءً لِمِنَنِکَ

اى خداوند، هر آرزو و گمان و حسد که اهریمن در دل من افکند تو آن را به ذکر عظمتت و تفکر در قدرتت و تدبیر بر ضد دشمنت بدل نماى. هر ناسزا و لغو و دشنام در آبرو، یا شهادت باطل، یا غیبت مؤمن غایب یا ناسزا به حاضران و از این گونه که اهریمن بر زبان من مى ‏افکند تو آن را به حمد و سپاس خود و افزونى در ثناى خود و بیان مجد و عظمت خود و سپاس نعمت خود و اعتراف به احسان خود و شمارش نعم خود بدل فرماى.

در مابین شرح دعا، نکاتی خطاب به طلاب حوزه علمیه فرمودند که به طور خلاصه بیان می گردد :

طلاب باید مسائل اخلاقی و عرفانی را قبل از مردم عمل کنند

برای یک طلبه سالک نباید فرق کند، همان بذل توجه ای که نسبت به کتابهای رسمی حوزی دارد، همان بذل توجه به کتب ادعیه معصومین علیه السلام لازم است. در معارف الهی و در حرکت به سوی خدا می بایست توجه زیادی داشت و در غیر این صورت اگر سرسری بگذریم و سطحی نگاه کنیم ، همانند عامه مردم ، نتیجه بخش نخواهد بود. باید خاصه و عامه فرق کند. ما مدعی هستیم سرباز امام زمان هستیم و باید مسائل اخلاقی و عرفانی را قبل از همه مردم عمل کنیم. باید به عرفان عملی و نظری توجه کنیم. در کسبه (عامه مردم) می ببینیم اشخاصی با معرفت پیدا میشوند. مثل کربلایی کاظم که حافظ تمام قرآن میشود و یا افراد دیگری که ما زندگی نامه هایشان و احوالاتشان را کم و بیش خوانده ایم. با اینکه این افراد در حوزه علمیه نبودند. استاد ما مرحوم آقا سید هاشم حداد (ره) کمی از دروس حوزوی خوانده بود که به دستور استادش آقای مرحوم آیت الله سید علی قاضی (ره) به کربلا برگشت و در رشته کسب آهنگری و حدادی مشغول شد. منظور این است که ما سرباز امام زمان هستیم باید به آن حضرت بیشتر نزدیک بشویم.

نزدیک شدن به امام زمان چگونه است؟

این نزدیک شدن چگونه است ؟ ما اگر هزار مرتبه دعای ندبه را بخوانیم، ولی از لحاظ روحی و معنوی، سنخیت ایجاد نکنیم، نمی شود.سنخیت میخواهد. آنها ذوات مقدسه ای هستند که دسترسی به آنها به این آسانی به دست نمی آید. سنخیت میخواهد، روح را باید پاک کرد، روح را باید تزکیه کرد.

اول خود را اصلاح کنیم

انسان باید با خودش کار کند و نفس را در حال خودش رها نکند . بعضی ها برای مهار کردن نفس مخالفتهای عجیب و غریبی انجام میدادند . ریاضتهای شدیدی میکشیدند. مثلا اگر یک شب نماز شب آنها قضا میشد چقدر گریه و ناله می کردند. یا آن روز را روزه میگرفتند. خودشان را جریمه میکردند. اگر ما، خودمان را تنبیه و جریمه نکنیم، چه کسی میخواهد ما را تنبیه کند؟ ما خودمان به نفس خودمان آگاهیم، میدانیم چه خبره، میدانیم چه کاره هستیم، فقط خود باید به درد دل خود برسیم. دلمان برای خود بسوزد، چرا فقط به فکر دیگران هستیم. مبلغ بشویم که برویم سر منبر و برای دیگران تبلیغ کنیم، دوره های مختلف ببینیم و بعد از نفس خود غافل باشیم، که چی؟ من نمیخواهم بگویم این علوم حوزوی و یا این دوره های علوم تخصصی خوب نیست. خوب هست. ولی در درجه اول خود را اصلاح کنیم. در حوزههای قدیم در ابتدا کتاب معراج السعاده (کتاب اخلاق نظری) را میخواندند. معراج السعاده از هر کتابی برای آنها مهمتر بود، استاد اخلاق داشتند، استاد عرفان داشتند. استاد اخلاق با استاد عرفان فرق میکند. و لذا اینها به ناحیه مقدسه حضرت دست پیدا میکردند و تشرف پیدا میکردند و خوابهای نورانی داشتند و درجاتشان نورانی بود.

کرامت یا معرفت

من نمیخواهم بگوییم که شما دنبال کرامت بروید. چون طریقت ما کرامتی نیست، بلکه معرفتی است. کرامات فقط تا مرگ با شماست بعد از مرگ همه از بین میروند. یک چیزی را باید پیدا کرد که برای بعد از مرگ هم به درد بخورد. آن معرفت الله است. معرفت النفس هست. اینهاست که به کار می آید.

عیبهای درونی خودت را کشف کن

عزیزان انسان باید در خودش دقیق بشود تا عیبهای خود را بفهمد. اگر پا گذاشت در مسیر مراقبه و مشارطه و محاسبه و معاقبه (که چهار دستور اخلاقی است)، اگر جدول مراقبه کتبی داشت، جدول اخلاقی با خودش همراه داشت، میتواند عیبهای درونی خود را کشف کند. ولی تا وقتی دست به مراقبه و محاسبه نمیزند، نخواهد توانست. نمیتواند بفهمد چه عیبی دارد. دیگران عیب او را میگویند ولی بازهم آنقدر مغرورشده و در حجاب نفس هست که قبول نمیکند. ولی همین قدر که در کارها و اعمال و رفتار خود دقیق شد، کم کم خود او یکی بعد از دیگری معایب را کشف میکند و بعد اصلاح میکند و دیگر نیازی به موعظه کسی ندارد و واعظ نفسانی پیدا میکند.

اعتراف به احسانها و نعمات الهی

به احسانهای الهی اعتراف کنیم. چرا اینقدر در این خانه و آن خانه هستیم ؟ عده ای به دفتر مرجع تقلید خود می روند که شهریه را بیشتر کند؟ بعضی ها که همان جا مینشینند و نامه مینویسند و عریضه نگاری میکنند و فقط خود را در نظر دارند. این کارها یعنی چه؟ روزی من یک معممی را دیدم در همین خیابانهای قم و نگاه کردم به صورت او و دیدم خیلی بد چهره است. از من به مانند یک گدا طلب پول داشت .پس عزت و شرافت کجا رفت ؟ جلوی درب خانه مراجع رفتن نیز معنایش همین است .

از بیانات آیت الله کمیلی در جمع طلاب شهر یاسوج . ۱۳۹۶/۰۹/۰۸

لینک کوتاه : https://www.komeily.com/?p=18317