شهادت حضرت معصومه سلام االه علیها تسلیت باد

ویژه نامه رحلت حضرت معصومه سلام الله علیها

برای خدا حرمی است و آن مکه است و برای رسول خدا حرمی است و آن مدینه است و برای امیرالمؤمنین علیه السلام حرمی است و آن کوفه است و برای ما حرمی است و آن شهر قم است و به زودی بانویی از فرزندانم به نام فاطمه در آنجا دفن می‌شود هر که او را زیارت کند بهشت بر او واجب می‌شود

بازدیدها: 50

ویژه نامه رحلت حضرت معصومه سلام الله علیها

السلام علیک یا فاطمه المعصومه

نام: فاطمه
پدر: حضرت امام موسی کاظم علیه السلام
مادر: حضرت نجمه خاتون علیها السلام

تولد: اول ذیقعده 173 ه.ق. مدینه

وفات: دهم ربیع الثانی201ه.ق. قم

القاب

ایشان دارای القاب متعددی هستند؛

1– طاهره 2-حمیده 3- البَرَّة، نیکوکار 4- الرشیده 5- تقیه 6– نقیة 7– الرضیة 8– مرضیه 9-معصومه.لقب «معصومه» را امام رضا علیه السلام بر ایشان نهاد.

در یکی از آن دو زیارتنامه امام رضا علیه السلام بر حضرت معصومه علیها السلام سلام داده‌اند:«السلام علیک ایتها الطاهرة الحمیدة البَرّةُ الرشیدةُ التقیة النقیة الرضیة المرضیة» ؛[1]

فضیلت زیارت

یکم: «عن الصادق علیه السلام:إِنَّ لِلَّهِ حَرَماً وَ هُوَ مَکَّهُ أَلَا إِنَّ لِرَسُولِ اللَّهِ حَرَماً وَ هُوَ الْمَدِینَهُ أَلَا وَ إِنَّ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ حَرَماً وَ هُوَ الْکُوفَهُ أَلَا وَ إِنَّ قُمَّ الْکُوفَهُ الصَّغِیرَهُ أَلَا إِنَّ لِلْجَنَّهِ ثَمَانِیَهَ أَبْوَابٍ ثَلَاثَهٌ مِنْهَا إِلَى قُمَّ تُقْبَضُ فِیهَا امْرَأَهٌ مِنْ وُلْدِی اسْمُهَا فَاطِمَهُ بِنْتُ مُوسَى وَ تُدْخَلُ بِشَفَاعَتِهَا شِیعَتِی الْجَنَّهَ بِأَجْمَعِهِمْ؛ امام صادق علیه السلام فرمودند:

آگاه باشید برای خدا حرمی است و آن مکه است برای رسول خدا حرمی است و آن مدینه است- برای امیرالمؤمنین علی علیه السلام حرمی است و آن کوفه است و قم کوفه کوچک است- بدانید که بهشت دارای 8 در است که سه در آن از قم گشوده می شود آن گاه فرمود: بانویی از فرزندانم به نام فاطمه دختر موسی در آنجا از دنیا می‌رود که همه شیعیان ما به شفاعت او وارد بهشت می‌شوند.»[2]

دوم: «عن الصادق علیه السلام: إنَّ لَنا حَرَماً و هُوَ بَلَدَةُ قُمَّ و سَتُدفَنُ فيهَا امْرَأةٌ مِن أولادِي تُسَمّي فاطِمَةَ، فَمَن زارَها وَجَبَت لَهُ الجَنَّةُ؛

علامه مجلسی رحمه الله علیه از اهل ری نقل می کند گفتند: ما خدمت حضرت صادق علیه السلام رسیدیم، گفتیم ما اهل ری هستیم، فرمود مرحبا به برادران ما از از اهالی قم- گفتیم ما از اهالی ری هستیم! باز حضرت فرمود مرحبا به برادران ما از اهل قم. آن گاه فرمود: برای خدا حرمی است و آن مکه است و برای رسول خدا حرمی است و آن مدینه است و برای امیرالمؤمنین علیه السلام حرمی است و آن کوفه است و برای ما حرمی است و آن شهر قم است و به زودی بانویی از فرزندانم به نام فاطمه در آنجا دفن می‌شود هر که او را زیارت کند بهشت بر او واجب می‌شود»[3]

سوم: قال الرضا : مَن زارَها عارِفا بِحَقِّها فَلَهُ الجَنَّةُ ؛[4]

هرکه عارف به حق فاطمه معصومه باشد و او را زیارت کند برای او بهشت خواهد بود.»

چهارم:«عن ابن الرضا ع قال: من زار قبر عمتي بقم فله الجنة؛[5]

امام جواد علیه السلام: هر که قبر عمه ام در قم را زیارت کند بهشت برای اوست.»

پنجم: امام رضا علیه السلام درباره زیارت حضرت معصومه علیها السلام فرموده اند: «من زار المعصومةَ بقُم کمَن زارَنی[6]؛

کسی که مرقد حضرت معصومه علیها السلام را در قم زیارت کند مانند کسی است که مرا زیارت کرده است».

رحلت حضرت معصومه علیها السلام

حضرت رضا (ع) به دعوت مأمون در سال 200 هجری از مدینه به خراسان آمد، حضرت معصومه (س) در سال 201 برای دیدار برادر، از مدینه رهسپار خراسان شد (ناگفته پیداست که در این سفر دور، گروهی از برادران و خدمتکاران به همراه حضرت معصومه (س) بوده اند) وقتی که به ساوه رسیدند، حضرت معصومه (س) بیمار شد، پرسید از این مکان تا قم چقدر راه است؟

عرض کردند: ده فرسخ، به خدمتکار دستور داده که به جانب قم رهسپار گردند، به این ترتیب به قم آمد و به منزل موسی بن خزرج بن سعد اشعری که از اصحاب امام رضا (ع) بود، وارد شد. پس از انتقال به قم پس از 16 یا 17 روز آن بانوی ارجمند، رخت از جهان بربست.پیکر مطهر ایشان را غسل داده، کفن کردند و به محل حرم فعلی آوردند تا به خاک بسپارند.

زمینی که هم اکنون مرقد مطهر حضرت معصومه علیها السلام و صحن و سرای آن حضرت در آن جای دارد، در عصر ورود حضرت معصومه علیها السلام به قم به نام باغ بابلان خوانده می شد که از باغ‌های موسی بن خزرج بود. در آنجا اشعری ها سردابی حفر کردند؛ ولی نمی‌دانستند چه کسی باید حضرت را در قبر بگذارد. ناگاه از جانب صحرا دو نفر سوار نقابدار پیدا شدند وقتی به نزدیک رسیدند از مرکب خود پیاده شده و بر جنازه حضرت معصومه علیها السلام نماز خواندند، سپس داخل سرداب شده و جنازه را دفن کردند. آن گاه بیرون آمده و رفتند و کسی نفهمید آنها چه کسی بودند.[7]

[1].علامه مجلسی، بحار الأنوار ، ج 102، ص 266.

[2].علامه مجلسی، بحار الأنوار ، بحار، ج 60، ص 228.

[3].علامه مجلسی، بحار الأنوار ، ج 60، ص 216 و ج 48، ص 317.

[4].علامه مجلسی، بحار الأنوار ، ج 102 ، ص 266 .

[5].جعفر بن محمد قولویه، کامل الزیارات، ص536.

[6].ذبیح اللّه محلاتی، ریاحین الشریعة، ج 5، ص 35.

[7].محمدمحمدى اشتهاردى ، حضرت معصومه چشمه جوشان کوثر، ص 40.

در این مقاله از پایگاه خبری حوزه استفاده شده است.

لینک کوتاه : https://www.komeily.com/?p=28014