شهادت حضرت حمزه سید الشهدا «علیه‌السلام» تسلیت باد.

فضایل حضرت حمزه «علیه‌السلام»

پیامبر خدا (ص) فرمود: «روز قیامت چهار پرچم به من داده می شود. پرچم «حمد» را خود به دست می گیرم، پرچم «لا اله الا الله» را به دست علی(ع) می دهم و او پیشاپیش گروهی از مردم که پس از حساب اندکی وارد بهشت می شوند، قرار می‌گیرد. پرچم «الله اکبر» را به دست حمزه می سپارم و او را در پیشاپیش گروه دیگری قرار می گیرد و پرچم «سبحان الله» را به دست جعفر می سپارم، پشت سر او نیز عده ای دیگر خواهند ایستاد. آن گاه در برابر امت خویش می ایستم تا از آنان شفاعت کنم.»

بازدیدها: 62

بسم الله الرحمن الرحیم

فضائل حضرت حمزه «علیه‌السلام»

اگرچه فضیلت ها و جایگاه رفیع حمزه را در بعد عقیده و ایمان و عمل، از لابه لای صفحات زندگانی اش می شناسیم، اما آنچه در روایات و سخنان پیامبر(ص) درباره او آمده است نیز نشان دهنده مقام اوست. در اینجا به چند نمونه از این فضیلت ها اشاره می شود.

پیامبر اسلام(ص) فرمود: «بهترین برادرانم «علی» است و بهترین عموهایم، «حمزه» است. و نیز فرمود: «یکی از آنان که در روز قیامت، سواره وارد محشر می شوند، عمویم حمزه است، شیر خدا و شیر پیامبر خدا، که سوار بر ناقه عضبا می آید.»

امام باقر(ع) فرمود: «بر ستون عرش نوشته شده است: حمزه، شیر خدا و شیر پیامبر (ص) و سرور شهیدان است.»

شخصیت حضرت حمزه، پیوسته مایه افتخار امامان (علیهم السلام) بود و به این که از دودمانی هستند که حمزه سیدالشهدا و جعفر طیار از آنان است، می بالیدند. حضرت علی (ع) با آن مقام والایی که داشت، در روزی که خلافت به رای شورا گذاشته شد و حضرت برتری های خود را برمی شمرد، داشتن عمویی چون حمزه سیدالشهدا را از امتیازات خود برشمرد و در آن جلسه تعیین خلیفه، فرمود: «شما را به خدا قسم، آیا میان شما کسی هست که عمویی چون عمویم حمزه، «اسدالله و اسد رسوله» داشته باشد؟»

امام حسن (ع) نیز در میان مردم از افتخار آفرینی های حمزه صحبت به میان می آورد و با معرفی آن حضرت، روحیه مردانگی و رزم آوری مردم را تقویت می کرد. امام حسین (ع) در خطبه‌هایش در کربلا و امام سجاد (ع) در سخنرانی خود در مسجد جامع دمشق نیز به حمزه افتخار کردند.

امام باقر(ع) در تفسیر آیه «من المومنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر» فرمود: «عهدشان با خدا آن بود که هرگز فرار نکنند. آن که به عهدش وفا کرد و اجلش رسید، حمزه و جعفر بود و آن که منتظر شهادت بود، علی بود.»

پیامبر خدا (ص) پس از هجرت که میان مسلمانان پیمان برادری می بست و دو به دو آنها را با هم برادر می ساخت، میان حمزه و زیدبن حارثه (فرزند خوانده پیامبر ص) عقد اخوت و برادری بست.

لقب سیدالشهدا (سرور شهیدان) را پیامبر اکرم (ص) به حضرت حمزه داد. البته پس از شهادت حسین بن علی (ع) در کربلا، لقب سیدالشهدا بیشتر به آن حضرت گفته شده و می شود.

جابربن عبدالله می گوید: «روزی به دستور معاویه چشمه ای در سرزمین احد حفر کردند. هنگام حفاری به جنازه تر و تازه شهدای احد برخوردیم و بر آن کشته ها نالیدیم. این وقتی بود که چهل سال از حادثه احد می گذشت. ضربه بیلی هم که به پای حمزه خورد، از آن خون بیرون آمد.»

حمزه (ع) مورد علاقه شدید پیامبر (ص) بود. آن حضرت حتی به نام حمزه هم عشق می ورزید. مردی که صاحب فرزندی شده بود، خدمت رسول خدا (ص) رسید و پرسید: نام او را چه بگذارم؟ پیامبر (ص) فرمود: «نام او را «حمزه» بگذار که محبوب ترین نام ها نزد من است.» (حمزه سیدالشهدا؛ محدثی، جواد؛ بوستان کتاب)

منبع: پایگاه اطلاع رسانی حوزه

لینک کوتاه : https://www.komeily.com/?p=23507