دانلود صوت+متن بیانات حضرت آیت الله کمیلی خراسانی «حفظه الله»

بیانات آیت الله کمیلی در شرح رساله لب اللباب : منزل وفا

بزرگترین گناه سالک، غفلت از مراقبه است. این‌که مثل گذشته خدا را یاد نکند.

بازدید: 128

دانلود صوت بیانات آیت الله کمیلی در شرح رساله لب اللباب : منزل وفا

تاریخ سخنرانی: ۱۳۹۷/۱۲/۰۹

مدت زمان : ۰۰:۱۴:۳۴

حجم فایل: ۱۰ مگابایت

دانلود فایل صوتی

متن بیانات آیت الله کمیلی خراسانی در شرح رسالۀ شريفۀ لب‌اللباب در سیر و سلوک أولی الألباب تأليف حضرت علامه آیت الله سید محمدحسین حسینی طهرانی «قدس‌ الله نفسه‌ الزكية»؛ منزل چهارم از ۲۵ منزل سير‌ و سلوك إلی الله : منزل وفا

صفحه ۱۰۸ کتاب لب اللباب

بسم الله الرحمن الرحیم الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی محمد وآله الطاهرین

تعریف منزل وفا

چهارمین منزل از منازل سیر و سلوک الی الله، وفاست. و آن عبارت است از آنکه آنچه را که از آن توبه نموده‌ دیگر مرتکب نگردد، و آنچه را که عهد کرده‌ بجا آورد، از بجا آوردن آن دریغ نکند، و آنچه را که با شیخ آگاه و مربی راه حق مواعده و معاهده نموده تا آخرالأمر بدان وفا کند. منزل چهارم با توضیحاتی که در این سه سطر پر مغز و پر معنا آمده است تمام می‌شود.

اولاً بدانیم وفایی را که ایشان برای اهل سیر و سلوک می‌فرمایند، مخصوص راه سیر و سلوک الی الله است. چون وفا، موارد و مصادیق متعددی دارد. آنچه به اهل سير و سلوک مرتبط است همان تعریفی است که ایشان در زمینه وفا بیان فرموده‌اند.می‌فرمایند، وفا در سه مورد مشخص است:

موارد وفا در بیان علامه سید بحر العلوم

مورد اول؛ وقتی سالک از خطائی توبه کرد، دیگر به آن برنگردد. و به توبه‌‌‌اش وفادار و پايبند باشد. یعنی به توبه‌ای که کرده وفا کند. وفای توبه این است كه توبه را نشكند و به وضعیت اول بر نگردد؛

سالک چگونه می‌تواند به توبه‌اش از گذشته وفادار بماند و سستی و عهدشکنی نکند؟ راهکارش چیست؟

راهکارهای متعددی وجود دارد. یک راهکار مناسب این است که همیشه در خاطر و فکر خود این را تلقین دهد که برای چه کسی توبه کرده‌ام؟ برای خدایی که از تمامی کارهایم باخبر است! لذا اگر بخواهم توبه‌ام را در محضر پروردگاری که رقیب، حاضر و ناظرِ بر جمیع حرکات بیرونی و درونی من است بشکنم، بسیار بی‌شرمی و بی‌حیایی است. چگونه می‌توانم دیگر بار توبه‌ای را که به درگاهش کردم و موفق به انجام دادنش شدم، بشکنم! این را هم عرض كنم وقتی ایشان از توبه می‌گويد نمي‌فرمايد كه توبه از گناهان کبیره است. توبه با هر معنايي كه حاصل شده باشد.

توبۀ اهل سلوک

توبه دارای مراتبی است. يكی از مراتب توبه، «توبۀ عوام» است. عوام از چه چیزی توبه مي‌كنند؟ از جنایات بزرگ، خطاهای بزرگ و گناهان کبیره. اما سالك که هیچ‌یک از این‌ موارد را ندارد. کبیرۀ سالك کدام است؟ گناهش چیست؟ بزرگترین گناه سالک، غفلت از مراقبه است. این‌که مثل گذشته خدا را یاد نکند. لذا توبۀ سالک از آن است که در گذشته کار را به تمامی انجام داده ولی بعد در اثر غفلت‌ها و ضعف‌هایی، حالش به هم می‌خورد؛ و چقدر باید سختی بکشد تا بتواند آن‌ حال را تجدید کند. بنابراین منظور اهل سلوک، توبۀ از غفلت است. آن‌ها وقتی تا از یاد خدا غافل می‌شوند سریع به سراغ این می‌روند که ای بابا! چرا این کار را انجام دادیم؟ چرا غافل شدیم؟ و به درگاه خداوند گریه و زاری و توبه می‌کنند. ایشان می‌فرمایند که این حال نباید برای اهل سلوک مدام تکرار شود. اگر برای عوام تكرار مي‌شود، وضعیت باید برای اهل سلوکی که با قدم‌های محكم در این راه گام بر می‌دارند، متفاوت باشد و به توبه‌های معرفتی که قبلاً انجام داده‌اند، وفادار بمانند.

مورد دوم: ایشان می‌فرمایند، آنچه را که عهد کرده‌ بجا آورد، از بجا آوردن آن دریغ نکند. وفای اول در ترک بود اما وفای دوم در فعل است. دربارۀ وفاي اول فرمودند: آنچه را که گفته‌اي ترک می‌کنم و توبه می‌کنم را ترک کنی؛ به مفاد توبه عمل کنی و عهدت را در توبه کردن نشکني. این در ترک است ولی در فعل چه؟ می‌فرمایند، فعل نیز همانند ترک است. يعني اگر انجام افعالی را برای خدا و به منظور پیشرفت معنوی به خود واجب کردی باید به آن پایبند بمانی. مثلاً جدول مراقبه‌اي داده‌اند و گفته‌اند که این ۴۰ مورد را باید تا ۴۰ روز همراهت داشته باشی. وقتی روز اول جدول مراقبه را دریافت کردی چه معنایی داشت؟ یعنی باید به مفاد جدول عمل کنی، به آن خیانت نکنی و برنامه‌ها را بی‌ کم و کاست انجام دهی؛ یا هر عهدی كه با هرکسی بسته‌ای! اگر با خدا و با امام زمان عهد بستی و دعاي عهد را خواندي، یا هر کاری که يك زمینۀ تعهدآوري در آن است باید نسبت به عهود، مواثيق و پیمان‌هایی که در گذشته بسته‍‌ای، پایبند بمانی. اگر حتی یک مورد از این عهود و مواثيق را بشکنی در واقع خیانت کردی؛ در واقع آن‌طور که باید و شاید وفا را انجام نداده‌ای.

مورد سوم: این مورد بسیار حساس است و آن را باید شاگردانمان خیلی زیاد رعایت کنند. چون یک دستور مهم در موضوع وفاداری است. ایشان می‌فرمایند، «و آنچه را که با شیخ آگاه و مربی راه حق مواعده و معاهده نموده تا آخرالأمر بدان وفا کند.». اگر شاگردي با شيخ، معلم و استادش یا با مربي كه از نظر امور روحی و معنوي، او را تربيت می‌کند و به او مشاوره مي‌دهد و از او دستور مي‌گيرد، مواعده و معاهده نموده بايد به آن وفا نمايد.

تعریف مواعده

مواعده یعنی چه؟ یعنی به استادش وعده داده است که ای استاد من! دستورات کلی و جزئی‌ که روز به روز، هفته‌ به هفته، ماه به ماه يا چله به چله به من مي‌دهي را انجام می‌دهم؛ چون استاد از او خواسته است و چه بسا با او صیغۀ بیعت نیز خوانده باشد. لذا اگر در وعده‌های قولی‌ خیانت کند و به آن‌ها وفادار نماند و یا به هر نحوی به عهدهاي قولي و کتبی، پايبند نباشد، در حقیقت به وفای با استاد خیانت کرده است. همان‌طوری که می‌دانید ما نظم و نظامی داریم؛ یعنی پرونده‌ای از سالك نزد ما است، قيد و قيوداتی هست. همچنین از او کارهايي را می‌خواهیم که قول داده اگر در این مسير بماند انجام دهد. مخصوصاً افرادی که به ما قول شاگردي داده‌اند؛ محبين وضعیت متفاوتی دارند. ولی شاگردی که سال‌ها در این مسیر همراه ما است و ما بارها از او جداول اخلاقی، عرفانی، عملی و فکری خواسته‌ایم، بخواهد در اين‌ها کوتاه بیايد، در واقع به وفای با استادش خیانت کرده است؛ و باید به خدا و استادش پاسخگو باشد. باید معذرت‌خواهی کند؛ تجديد توبه کند؛ تجدید بیعت کند. همین‌طور سرسري نگذرد. تعدادی از شاگردان ما نسبت به این موضوع خیلی حساس نبودند. ولی شما می‌بینید که تمامی اساتید طریقت همانند سید بحرالعلوم، علامۀ طباطبایی و علامۀ طهرانی به مطالبی که خوانده شد دستور می‌دهند و می‌گويند باید اینگونه باشد. آن‌ها نیز با اساتیدشان همین‌طور بودند. بنابراین این راه، راهی نیست که انسان هر طوری که خواست بپیماید و آن را سرسری، بگیرد. بلکه راهي است که محاسبه، مشارطه، معاقبه و مراقبه می‌خواهد. انسان باید شب و روز سعی و فعالیت کند تا انشاءالله در این راه ثابت قدم شود و تثبیت و استقامت را پیدا کند وگرنه چطور می‌خواهد در این راه مستقیم و پایبند شود! اگر به معاهده‌ها، بيعت‌ها و قول‌هایی که به استادش داده وفادار و پایبند نماند در واقع به استاد خیانت کرده است؛ به این راه خیانت کرده است؛ و به مواثیق الهی و ملکوتی خود خیانت کرده است؛ و خلاصه این‌که بسیار شرم آور است برای افرادی که در این راه به اهمیت موضوع وفا توجه نمی‌کنند. امیدواریم که بتوانیم به منزل وفا همانند منازل دیگر به طور کامل توجه کنیم و از عهدۀ آن برآیيم. و صل الله علی محمد و آله طاهرین.

لینک کوتاه : https://www.komeily.com/?p=21951

مطالب مشابه

معرفت نفس در شرح رسالۀ لب اللباب

نظرات

کلام استاد

کلیپ صوتی

سالك بايد در برابر آزار ديگران صبور باشد

ویژه نامه

نامه‌ای تربیتی اخلاقی از حضرت امام علی(علیه السلام) به فرزندش حضرت امام حسن(علیه السلام)

تقويم اعمال سلوكی

برای دیدن اعمال ماه رجب کلیک نمایید

* ماه رجب و ماه‌هاى شعبان و رمضان، از ماههاى بسیار پرفضیلت است و از تعبیرات بعضى از روایات برمى آید که ماه رجب در میان این سه ماه، امتیاز خاصّى دارد، تا آن جا که ماه رجب «ماه خدا» نامیده شده و ماه شعبان «ماه پیامبر(ص)» و ماه مبارک رمضان «ماه امّت». *ماه رجب یکى از ماههاى حرام است که آغاز و ادامه جنگ در آن، با دشمنان اسلام حرام مى باشد (مگر جنگ دفاعى)؛ و جنایات نیز در این ماهها (ماههاى حرام)، دیه سنگین ترى دارد. * پیغمبراکرم صلى الله علیه وآله ماه رجب را «ماه اَصَبّ» نامیده اند، زیرا رحمت خدا در این ماه بر امّت فرو مى ریزد. * این ماه آمیخته است با یاد پیامبر اکرم(ص) – (به مناسبت مبعث در بیست و هفتم ماه) و یاد امیر‌مؤمنان(ع)- (به مناسبت میلاد مبارک آن حضرت در سیزدهم ماه) و خاطره شهادت موسى‌بن‌جعفر(ع) (در بیست و پنجم ماه) و روزهاى مهمّ تاریخى دیگر؛ و از این نظر یکى از ماههاى بسیار پرخاطره اسلامى است. * از روایات متعدّدى که درباره روزه هاى ماه رجب – حتّى یک روز از آن – وارد شده، اهمّیّت فوق العاده این ماه و عبادت و خودسازى در آن کاملاً روشن مى گردد، که در این جا به گوشه اى از آن اشاره مى شود: ۱- مرحوم «شیخ صدوق» به سند معتبر از امام صادق علیه السلام نقل مى کند که یکى از یاران آن حضرت(ع) در اواخر ماه رجب خدمتشان رسید، چون نظر مبارک امام(ع) به او افتاد، فرمودند: "آیا در این ماه روزه گرفته اى؟ عرض کرد: نه، فرمودند: آن قدر ثواب از تو فوت شده که اندازه آن را کسى جز خدا نمى داند; این ماهى است که خداوند آن را بر سایر ماهها برترى بخشیده و احترام آن را عظیم شمرده و براى روزه داشتن آن، پاداش هاى مهمّى قرار داده است. آن مرد عرض مى کند: آیا اگر در بقیّه این ماه روزه بدارم، به بخشى از ثواب مى رسم؟ امام(ع) فرمودند: آرى; سپس ثواب هاى مهمّى براى کسى که فقط روز آخر ماه، یا دو روز آخر ماه، یا سه روز آخر ماه را روزه بدارد، بیان فرمودند؛ مانند نجات از سکرات مرگ، عذاب قبر و لغزش بر صراط و شداید قیامت و نایل شدن به برائت و رهایى از آتش دوزخ". ۲-در حدیث دیگرى آمده است: «رجب» نام نهرى است در بهشت، از شیر سفیدتر و از عسل شیرین تر؛ هر کس یک روز از این ماه را روزه بدارد، از آن مى نوشد! ۳- در حدیث دیگرى از رسول خدا صلى الله علیه وآله مى خوانیم: "هر کس یک روز از این ماه را روزه بگیرد، خشنودى عظیم خدا را به دست آورده، خشم الهى از او دور مى شود و درهاى جهنّم به روى او بسته خواهد شد". ۴- هر کس سه روز از این ماه را که پنجشنبه و جمعه و شنبه باشد، روزه بگیرد، فضیلت بسیار دارد و همچنین در سایر ماههاى حرام. در روایتى از رسول خدا صلى الله علیه وآله آمده است: "هر گاه کسى نتواند در این ماه روزه بگیرد، هر روز صد مرتبه این تسبیحات را بخواند، تا ثواب روزه آن را دریابد: سُبْحانَ الاِْلهِ الْجَلیلِ، سُبْحانَ مَنْ لا یَنْبَغِى التَّسْبیحُ اِلاَّ لَهُ، سُبْحانَ الاَْعَزِّ الاَْکْرَمِ، سُبْحانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّهَ وَهُوَ لَهُ اَهْلٌ. منزه است خداى بزرگ، منزه است آن که تنزیه و تسبیح جز براى او شایسته نیست، منزه است خداى برتر و کریمتر، منزه است آن که لباس عزت در بردارد و شایسته آن است. از مجموع احادیث بالا – و دیگر احادیث- به خوبى استفاده مى شود که این ماه، ماه تهذیب نفوس و خودسازى و آغاز یک دوره جدیدِدر ارتقاء کمّی و کیفی سیر و سلوک الى اللّهاست، که از ماه رجب آغاز و به ماه مبارک رمضان منتهى مى شود؛ خوشا به حال آنان که قدر و منزلت این سه ماه را بدانند و از آن بهره کافى بگیرند.

اوّل رجب: مطابق بعضى از روایات، روز ولادت امام محمّد باقرعلیه السلام در سال ۵۷ هجرى قمرى است. دوم رجب: مطابق برخى از روایات روز ولادت امام على النّقى علیه السلام در سال ۲۱۲ هجرى است. سوم رجب: روز شهادت امام على النّقى علیه السلام در سال ۲۵۴ است. دهم رجب: روز ولادت امام محمّد تقى علیه السلام طبق بعضى از روایات است. سیزدهم رجب: روز ولادت امیرمؤمنان على بن ابى طالب علیه السلام است؛ بنا بر مشهور، این مولود عزیزِ جهانِ انسانیّت، ۱۲ سال قبل از بعثتِ رسول خدا صلى الله علیه وآله در داخل خانه کعبه،چشم به جهان گشودند. پانزدهم رجب: مطابق برخى از نقل ها، روز وفات حضرت زینب کبرا علیها السلام است در سال ۶۳ هجرى. هجدهم رجب: روز وفات جناب ابراهیم، فرزند رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم است. بیست وپنجم رجب: روز شهادت امام موسى بن جعفر علیه السلام در سال ۱۸۳ هجرى است. بیست و ششم رجب: مطابق روایتى، روز وفات حضرت ابوطالب(ع) است. بیست و هفتم رجب: بعثت پیامبر گرامى اسلام صلى الله علیه وآله به نبوّت است.