30 آوریل, 2020

کد مطلب : 25311

ارسال صوت+متن بیانات

شرح دعای ابوحمزه ثمالی

دعای ابوحمزه‌ ثمالی از ادعیه‌ شریفه‌ وارده شده در ماه مبارک رمضان است. دو فراز از این دعای شریف کلاً مرگ، قبر، منازل بعد از مرگ را مجسّم می‌کند و دارای یک حالت خشوع آوری است.

بازدیدها: 134

بسم الله الرحمن الرحیم

دانلود فایل صوتی سخنرانی حضرت آیت الله کمیلی خراسانی در شرح فرازهایی از دعای ابوحمزه ثمالی

مدت زمان: ۰۰:۳۶:۲۸

حجم فایل: ۴/۷ مگابایت

دانلود فايل صوتي

متن بیانات

بسم الله الرحمن الرحیم

در صفحۀ ۳۴۶ می‌فرماید: «فَمَنْ یكُونُ أَسْوَأَ حَالاً مِنِّی»؛ چه کسی حالش از من بدتر است؟

«إِنْ أَنَا نُقِلْتُ عَلَی مِثْلِ حَالِی إلَی قَبْرِی»؛ اگر روزی برسد که بخواهند مرا با این حال غفلت، آلودگی، محبت دنیا و معصیت در کفن بگذارند و به سوی قبر ببرند.

«إلَی قَبْرٍ لَمْ أُمَهِّدْهُ لِرَقْدَتِی»؛ قبری که می‌دانم یک واقعیت و حقیقت است؛ و من این سرنوشت را در آینده دارم ولی برای این قبر کاری نکرده و خود را آماده نکرده‌ام.

«وَ لَمْ أَفْرُشْهُ بِالْعَمَلِ الصَّالِحِ لِضَجْعَتِی»؛ و ما برای آن خواب درازی که باید تا روز قیامت در این قبر بمانیم، اعمال صالحه‌ و شایسته‌ای را در صحیفه‌ اعمالمان نمی‌بینیم.

بعد امام معصوم می‌فرماید: «وَ مَا لِی لاَ أَبْكِی»؛ چگونه گریه نکنم؟

«وَ لاَ أَدْرِی إلَی مَا یكُونُ مَصِیرِی»؛ درحالی که نمی‌دانم مسیر و سرنوشت من چه خواهد شد.

«وَ أَرَی نَفْسِی تُخَادِعُنِی»؛ و می‌بینم که در این دنیا عمر من دارد روز به روز و شب به شب می‌گذرد و نفس اماره‌ام مدام خدعه می‌کند! مدام مرا فریب می‌دهد که هنوز زود است توبه کنی و خودت را درست کنی!

«وَ أَیامِی تُخَاتِلُنِی»؛ روزگار هم همین طور دارد می‌گذرد. این ادوار عمر (کودکی، نوجوانی، جوانی، میانسالی و پیری) همین طور دارد پشت سر هم می‌گذرد و ما از سرنوشت خود غافل هستیم.

«وَ قَدْ خَفَقَتْ عِنْدَ فَوْقَ رَأْسِی أَجْنِحَةُ الْمَوْتِ»؛ درحالی که من می‌بینم که این مرگ بالش را دراز کرده و دارد به من می‌رسد و به بالای سر من رسیده است. این بال مرگ، بال حضرت عزرائیل است که فرشته‌ای از فرشتگان عظیم خدا است. این‌ها آمده‌اند و دور من هستند و مرا احاطه کرده‌اند.

بعد می‌فرماید: «فَمَا لِی لاَ أَبْكِی»؛ چرا من نباید گریه کنم؟ چرا گریه‌ام نمی‌آید برای یک سرنوشتی که مجهول و مبهم است. نمی‌دانم در آینده جزء اصحاب یمین هستم؟ جزء اصحاب شمال هستم؟ یا جزء مقربان هستم؟ سپس حضرت موارد گریه را یک به یک بیان می‌کند. اینکه برای چه باید گریه کنم و در چه مواردی باید گریه و اشک من بریزد.

«أَبْكی لِخُرُوجِ نَفْسِی»، اشک من می‌ریزد برای آن ساعتی که به حال احتضار در می‌آیم و این روح در بدن باید آرام آرام از انگشتان پا حرکت کند تا از بینی بیرون بیاید.

«أَبْكِی لِظُلْمَهِ قَبْرِی»؛ اشک من برای تاریکی قبر می‌ریزد.

«أَبْكِی لِضِیقِ لَحْدِی»؛ لحد برای من تنگ می‌آید و فشار قبر دارم. چکار کنم؟

«أَبْكِی لِسُؤَالِ مُنْكَرٍ وَ نَكِیرٍ إِیایَ»؛ من عقیده دارم. در قرآن، روایات و اجماع مسلمین از اهل سنت و تشیع هست و همه هفتاد و دو ملت گفته‌اند که شب اوّل قبر دو ملک به اسامی منکر و نکیر به سراغ ما می‌آیند و از ما سوال می‌کنند: مَنْ رَبُّك؟ مَنْ نَبِیك؟ مَنْ إمَامُك؟ از اعمال و افعال ما سؤال می‌شود. پس یک گریۀ من برای آن محاکمه‌ای است که در شب اوّل قبر منکر و نکیر مرا محاکمه می‌کنند.

«أَبْكِی لِخُرُوجِی مِنْ قَبْرِی عُرْیاناً ذَلِیلاً حَامِلاً ثِقْلِی عَلَی ظَهْرِی»؛ یک گریه بزرگ من این است روز قیامت که می‌شود و صور اسرائیل (نفخ صور) دمیده می‌شود باید همۀ اموات یعنی آن‌ میلیاردها جمعیتی که در این دنیا بودند زنده شوند. این زنده ‌شدن به چه صورتی است؟ عُرْیانا! برهنه! حالا شما می‌گویید که برهنه عور و عورت بیرون می‌آید. آن‌جا در صحرای محشر چه‌طوری می‌شود؟ من عرض می‌کنم: همه اعم از زن و مرد عور و برهنه هستند ولی هیچ‌کس به عورت توجه ندارد که مثلاً بخواهد عورت کسی را نگاه کند. همه به حال خود مشغول هستند.

«یا أیها النَّاس إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَیْءٌ عَظِیمٌ یوْمَ تَرَوْنَهَا تَذْهَلُ كُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ وَتَضَعُ كُلُّ ذَاتِ حَمْلٍ حَمْلَهَا وَتَرَى النَّاسَ سُكَارَى وَمَا هُم بِسُكَارَى وَلَكِنَّ عَذَابَ اللَّهِ شَدِیدٌ»؛ روز قیامت روزی است که سلطنت و حکومت فقط به دست خدا است. در روز محشر هیبت، عظمت و جلال خدا بر روی تمام جمعیت حاکم است.

قرآن کریم می‌فرماید: روز قیامت روزی است که زلزلۀ بزرگی روی می‌دهد و حال همه مردم روی زمین را این‌گونه تمثیل می‌کند: اگر مادری بخواهد به بچه‌ای که در آغوشش است شیر بدهد توجه او به خاطر عظمت روز قیامت و جلال پروردگار از بچه سلب و منصرف می‌شود و به حال خودش گریه می‌کند. درست شد! این گفته قرآن است؛ این گفته‌ خدا است.

«تَذْهَلُ كُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ»؛ یعنی بچه‌اش را به حال خودش روی زمین می‌گذارد و دیگر به او نگاه نمی‌کند.

«وَتَضَعُ كُلُّ ذَاتِ حَمْلٍ حَمْلَهَا»؛ اگر زنی حامله باشد از هیبت روز قیامت سقط می‌کند. شاید معنای آیه این‌طور باشد: وقتی زنی که وضع حملش نزدیک شده است صدا و هیبت صور اسرافیل و قیامت را می‌شنود همان‌جا وضع حمل می‌کند.

سپس ببینید چگونه روز قیامت را برای شما تصویر می‌کند؛ می‌فرماید:

«وَتَرَى النَّاسَ سُكَارَى»؛ و می‌بینی که مردم همه در یک حال بیهوشی و از خود رفته هستند. «سُكَارَى» جمع سَکْرَان است. سکران به شخص مستی می‌گویند که شعور، هوش و عقل از سرش بیرون رفته و هیچ چیزی نمی‌فهمد.

«وَتَرَى النَّاسَ سُكَارَى»؛ خدا روز قیامت را در قرآن اینگونه به تصویر می‌کشد.

«وَ مَا هُم بِسُكَارَى وَلَكِنَّ عَذَابَ اللَّهِ شَدِیدٌ»؛ و این‌ها مست نشده‌اند ولی مستی آن‌ها از عذاب خدا است. خیره می‌شوند دیگر نمی‌توانند توجه کنند.

امام سجاد در دعای ابوحمزه همین وضعیت را برای شما تعریف می‌کند. روز قیامت را تعریف می‌کند. مردم در این روز از قبرشان بیرون می‌آیند در حالی که برهنه و خوار هستند.

«حَامِلاً ثِقْلِی عَلَی ظَهْرِی»؛ صحیفه‌ اعمالشان را باید بالای پشت خود همراه خودشان بیاورند.

«أَنْظُرُ مَرَّهً عَنْ یمِینِی»؛ گاهی به دست راست نگاه می‌کنند.

«وَ أُخْرَی عَنْ شِمَالِی»؛ و گاهی به دست چپ نگاه می‌کنند. ببینند چه حالی است!

«إِذِ الْخَلاَئِقُ فِی شَأْنٍ غَیرِ شَأْنِی»؛ می‌بینند هیچ‌کس به هیچ‌کس نیست. خلایق در روز قیامت فقط وانفسای خود را می‌زند. فقط پیغمبر اسلام می‌گوید: وا أُمَّتی! و الّا همه حتی انبیاء وقتی آن همه عظمت را می‌بینند وانفسا می‌گویند.

«لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یوْمَئِذٍ شَأْنٌ یغْنِیهِ»؛ این آیه قرآن است که روز قیامت روزی است که هرکسی به شأن خودش مشغول است.

«وُجُوهٌ یوْمَئِذٍ مُسْفِرَهٌ ضَاحِكَهٌ مُسْتَبْشِرَهٌ»؛ خدا در روز محشر مردم را به دو گروه تقسیم کرده است. یک گروه آن‌هایی هستند که صورتشان خندان است و به آن‌ها نوید و بشارت داده می‌شود که منظور اهل بهشت‌اند.

«وَ وُجُوهٌ یوْمَئِذٍ عَلَیهَا غَبَرَهٌ تَرْهَقُهَا قَتَرَهٌ وَ ذِلَّهٌ»؛ امّا گروه دیگری در این صحرای محشر هستند که وقتی به صورتشان نگاه می‌کنی می‌بینی که آن‌ها را گرد تاریکی، ظلمت، سیاهی، ذلت و خواری گرفته است. اصلاً صورتشان خندان نیست. چرا؟ چون یادشان می‌آید چه گناهانی در دنیا کرده‌اند. چه کارهای زشتی کرده‌اند. همه‌ آن‌ها روز قیامت به چشمشان می‌آید.

در فراز دیگری از دعای ابوحمزه در صفحه ‌۳۴۸ می‌فرماید:

«إلهی ارْحَمْ فِی هَذِهِ الدُّنْیا غُرْبَتِی وَ عِنْدَ الْمَوْتِ كُرْبَتِی وَ فِی الْقَبْرِ وَحْدَتِی وَ فِی اللَّحْدِ وَحْشَتِی وَ إِذَا نُشِرْتُ لِلْحِسَابِ بَینَ یدَیكَ ذُلَّ مَوْقِفِی»؛ آن ساعتی که ملائکه و مأمورین الهی مرا در مقابل تو برای محاسبه و محکمه‌ عدل الهی می‌ایستانند می‌گویند: زود باش بگو چه کرده‌ای؟

«ذُلَّ مَوْقِفِی»؛ آن ساعت موقف من خیلی خوار، خضوع و خشوع دارد.

«وَ اغْفِرْ لِی مَا خَفِیَ عَلَی اﻵْدَمِیینَ مِنْ عَمَلِی»؛ خدایا! آدم‌ها از اعمال زشت من خبر ندارند ولی تو خبر داری.

«وَ أَدِمْ لِی مَا بِهِ سَتَرْتَنِی»؛ خدا تو ستّار العیوب هستی. خدایا! اگر دنیا سَتر و ستّاریت داشتی و روی گناهان من پرده انداختی و مردم نفهمیدند من چه کاره بودم در صحرای قیامت هم در مقابل چشم مردم مرا بپوشان.

«وَ ارْحَمْنِی صَرِیعاً عَلَی الْفِرَاشِ تُقَلِّبُنِی أَیدِی أَحِبَّتِی»؛ خدایا! به من ضعیف و نحیف رحم کن در آن هنگام که دوستان و خویشان من می‌آیند و در بستر مرگ مرا از این پهلو به آن پهلو می‌کنند، می‌خواهند مرا رو به قبله‌ کنند یا می‌خواهند لباس‌های مرا بکنند تا ببرند مرا غسل دهند.

«وَ تَفَضَّلْ عَلَیَّ مَمْدُوداً عَلَی الْمُغْتَسَلِ یقَلِّبُنِی صَالِحُ جِیرَتِی»؛ خدا! در آن ساعت که مرا روی سنگ غسال خانه می‌گذارند بهترین کسان من می‌آیند و می‌خواهند مرا غسل بدهند.

«وَ تَحَنَّنْ عَلَیَّ مَحْمُولاً»؛ خدایا! به من رحم کن آن ساعتی که مرا از غسال خانه بیرون می‌آورند و در تابوت می‌گذارند.

«قَدْ تَنَاوَلَ الأَقْرِبَاءُ أَطْرَافَ جَنَازَتِی»؛ اقربا و خویشان من می‌آیند تا جنازه مرا تشییع ‌کنند. تابوت مرا روی شانه‌های خود می‌گذارند تا به قبرستان ببرند.

«وَ جُدْ عَلَیَّ مَنْقُولاً قَدْ نَزَلْتُ بِكَ وَحِیداً فِی حُفْرَتِی»؛ خدایا! آن‌ ساعتی که مرا به قبر سرازیر می‌کنند، تنهای تنها می‌مانم.

«وَ ارْحَمْ فِی ذَلِكَ الْبَیتِ الْجَدِیدِ غُرْبَتِی حَتَّی لاَ أَسْتَأْنِسَ بِغَیرِكَ»؛ خدایا! آن خانه‌ نویی که دارند مرا به آنجا می‌برند تا در قبر بگذارند، آن‌جا خانه‌ ابدی من خواهد بود. خدا! تنها می‌شوم. خدا! به غربت، غریبی و تنهایی من رحم کن تا این‌که آن‌جا هم با تو عشق بورزم، با تو انس بورزم.

«حَتَّی لاَ أَسْتَأْنِسَ بِغَیرِكَ»؛ تا به غیر تو انسی پیدا نکنم. بگویم: تو در دنیا معشوق من بودی؛ اینجا هم مانوس و انیس من هستی.

خدایا! انس خودت را، عشق خودت را، عشقی که پایدار باشد، عشقی که دنیا و آخرت به درد ما بخورد، این عشق الهی را به یکایک ما عطا بفرما. عواقب امر ما را ختم به خیر گردان. شب اوّل قبر ما، شب اوّل راحتی ما مقرّر نما. علی و آل علی به فریادمان برسان. تا از ما راضی نشوی ما را از این دنیای فانی مبر.

جهت تعجیل فرج حضرت ولی‌عصر ( عجل الله تعالی فرجه الشریف) اجماعاً سه صلوات محمّدی بفرستید.

لینک کوتاه : https://www.komeily.com/?p=25311

مطالب مشابه

سخنرانی حضرت آیت الله کمیلی خراسانی در شرح خطبه شعبانیه «بخش چهارم»

سخنرانی حضرت آیت الله کمیلی خراسانی در شرح خطبه شعبانیه «بخش سوم»

سخنرانی حضرت آیت الله کمیلی خراسانی در شرح خطبه شعبانیه «بخش دوم»

سخنرانی حضرت آیت الله کمیلی خراسانی در شرح خطبه شعبانیه «بخش اول»

آمادگی روحی و جسمی برای ورود به ماه مبارک رمضان

شرح فرازهایی از مناجات شعبانیه در سال 1400

شرح دعای تحویل سال نو

محاسبه و مراقبه آخر سال

مجموعه سخنرانی‌های حضرت آیت‌الله کمیلی خراسانی در ماه شریف شعبان المعظم

بیانات آیت الله کمیلی خراسانی در خصوص وجه تسمیه ماه شعبان و شرح دو فراز از مناجات شعبانیه

نظرات

کلام استاد

کلیپ صوتی

اهمیت صدق نیت در سلوک الی الله

ویژه نامه

تبیین ویژگی‌ها و وظایف سالک منتظر

تقویم سلوکی

«بسم الله الرّحمن الرّحیم»

مناسبتها و فضایل ماه شعبان

سوم شعبان:

ولادت با سعادت امام حسین علیه السلام است.

به گفته «شیخ طوسى» در «مصباح»، ولادت آن حضرت ( طبق روایتى از امام حسن عسکرى علیه السلام) در روز پنج شنبه، سوم شعبان سال سوم هجرى واقع شده است.

چهارم شعبان:

ولادت حضرت اباالفضل العبّاس علیه السلام است. (سال ۲۶ هجرى)

پنجم شعبان:

ولادت امام زین العابدین على بن الحسین علیهماالسلام است. (سال ۳۸ هجرى)

یازدهم شعبان:

ولادت حضرت على بن الحسین (علی اکبر) علیهما السلام است. (سال ۴۳هجرى)

پانزدهم شعبان:

میلاد مسعود منجى عالم بشریّت، حضرت حجّه بن الحسن امام زمان عجّل اللّه تعالى فرجه الشّریف مى‌باشد که در سال ۲۵۵ هجری، در «سامرّا» واقع گردید.

فضیلت ماه شعبان

ماه شعبان یکى از عزیزترین ماه هاى اسلامى و یادآور خاطره هاى بزرگ است که از همه مهمتر، میلاد مبارک سالار شهیدان کربلا، امام حسین علیه السلام در سوم ماه، حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام در چهارم ماه، حضرت سجاد علیه السلام در پنجم ماه و همچنین میلاد فرخنده حضرت بقیّه اللّه الاعظم حضرت مهدی منتظرعلیه السلام در پانزدهم ماه است که فضاى این ماه را به بوى ولایت عطرآگین ساخته است.

در فضیلت این ماه، همین بس که ماه پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله نامیده شده و هنگامى که آن حضرت(ص) هلال ماه را مشاهده می فرمود، دستور مى دادند کسى در سراسر مدینه ندا دهد که:

"اى مردم! این ماه، ماه من است، خدا رحمت کند کسى که مرا بر ماه من یارى دهد، یعنى آن را روزه بدارد".

مرحوم محدّث قمى، حدیثى را از تفسیر امام حسن عسکرى علیه السلام در فضیلت روز اوّل ماه شعبان نقل نموده که در واقع مربوط به تمام ماه شعبان است، این حدیث بسیار پرمعنا و در عین حال بسیار مفصّل است که ایشان آن را تلخیص کرده است: "امیر مؤمنان على علیه السلام روز اوّل ماه شعبان گروهى را مشاهده کردند که در مسجد نشسته اند و سخنان بیهوده و ناآگاهانه، درباره قضا و قدر مى گویند و صداى جار و جنجالشان فضا را پر کرده، حضرت(ع) فرمودند: این گونه سخنان را رها کنید! امروز روز اوّل ماه شعبان است و از این نظر شعبان نامیده شده که مرکز شعبه ها و شاخه هاى خیرات و نیکى هاست، شعبه هاى خیراتِ نماز، روزه، زکات، امر به معروف و نهى از منکر و نیکى به پدر و مادر و همسایگان و صدقه به نیازمندان و اصلاح در میان مردم و مانند آن است."

سپس امام علی علیه السلام به حدیثى از رسول اکرم صلى الله علیه وآله اشاره فرمودند که خلاصه اش چنین است: "پیامبر(ص) فرمودند: روز اوّل ماه شعبان که مى شود، خداوند امر مى فرماید درهاى بهشت باز شود و دستور مى دهد به درخت «طوبى» که شاخه هایش را به مردم دنیا نزدیک کند و منادى از سوى پروردگار صدا مى زند که این شاخه هاى درخت «طوبى» در دسترس شماست، به آنها بیاویزید که شما را به سوى بهشت مى برد و از شاخه هاى درخت «زقّوم» بپرهیزید و به آن چنگ نزنید که شما را به سوى دوزخ مى کشاند، سپس افزودند: به خدایى که مرا به رسالت برگزیده سوگند! که هر کس در این روز به سراغ یکى از کارهاى خیر برود، به یکى از شاخه هاى درخت «طوبى» درآویخته و او را به سوى بهشت مى کشاند و هر کس به سراغ یکى از کارهاى شرّ برود، به یکى از شاخه هاى درخت «زقّوم» چنگ زده و او را به سوى دوزخ مى کشاند.

سپس آن حضرت(ص)، نمونه هایى از اسباب چنگ زدن به شاخه هاى درخت «طوبى» را برشمرده و فرمودند: هر کس (علاوه بر نمازهاى واجب) در این روز، نماز مستحبّى بخواند یا روزه بگیرد، یا میان دو همسر، یا پدر و مادر و فرزند، یا خویشاوندان، یا همسایگان، صلح و صفا ایجاد کند، به یکى از شاخه هاى درخت «طوبى» درآویخته است!

همچنین کسى که بدهى خود را به مردم ادا کند، یتیمى را کفالت نماید یا سبک مغزى را از تعرّض به آبرو و ناموس مردم بازدارد و کسى که قرآن بخواند یا شکر نعمت هاى او را بجا آورد، بیمارى را عیادت کند، به پدر و مادر نیکى نماید، مؤمنى را تشییع جنازه کند و یا هر کار خیر دیگرى انجام دهد، به یکى از شاخه هاى درخت «طوبى» آویخته است.

سپس افزودند: قسم به آن کس که مرا به نبوّت مبعوث کرد، هر کس به سراغ درى از درهاى شرّ و گناه در این ماه برود، به یکى از شاخه هاى درخت «زقّوم» آویخته که او را به آتش مى کشاند، کسى که در نماز واجب خود کوتاهى نماید، یا نیازمندى نزد او آید و شرح بیچارگى خود را بدهد و او توان حلّ مشکل آن نیازمند را داشته باشد ولى کوتاهى کند و دست او را نگیرد، یا عذر بدهکار بیچاره اى را نپذیرد، یا میان دو همسر، یا پدر و فرزند، یا خویشاوندان و همسایگان و دیگر مؤمنان، اختلاف و نفاق بیندازد، یا بدهى خود را به مردم انکار کند، یا از رسیدگى به کار یتیمان خوددارى نماید، یا به سراغ خوانندگى هاى مجالس لهو و فساد برود، یا ظلم ها و گناهان خویش را بشمرد و به آن افتخار کند!، یا از همسایه بیمارش عیادت نکند، یا پدر و مادرش را از خود، ناخشنود سازد ... همه اینها سبب درآویختن به شاخه هاى درخت «زقّوم» است که انسان را به جهنّم مى برد"

این حدیث شریف و پرمعنا، راههاى سعادت و شقاوت را با ذکر یک مثال معنوى به روشنى بیان کرده و طُرُق خودسازى و تهذیب نفس و خدمت به خلق و عبودیّت خالق را در این ماه مشخّص نموده است. همچنین نسبت به اسباب بدبختى و محرومیّت از سعادت هشدار داده است که براى همه ماههاى سال راه گشا است، به‌ویژه در ماه شعبان که سرآغاز حرکت جدیدى به سوى نیکى ها و پاکى هاست.

بسم الله الرّحمن الرّحیم

نمازهای وارده برای تمام شبهای ماه شعبان

برگرفته از کتاب اقبال الاعمال سید بن طاووس (ره)

نماز شب اول ماه شعبان:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در اولین شب از ماه شعبان صد رکعت نماز بگزاردکه در هررکعتی سوره حمد را یک بار و سوره توحید را نیز یک بار بخواند، پس بعد از تمام شدن نماز٬ سوره حمد را۵۰ باربخواند به خدایی که مرا به راستی به پیامبری برانگیخت٬ اگر بندهای این نمازرا گزارده و روزه بگیرد٬ خداوند تعالی از او شر اهل آسمان و زمین و شیاطین و پادشاهان را دفع می کند و از اوهفتاد هزار گناه کبیره رامی آمرزد و از او عذاب قبر را بر میدارد و فرشتگان نکیر و منکر او را نمیترسانند و در حالی از قبرش بیرون میآید که صورتش به مانند ماه شب چهارده است و از صراط به مانند برق عبور کرده ونامهاش به دست راست او داده می شود.(اقبال الاعمال، ص۱۹۳)

نمازی دیگر برای شب اول:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شب اول ماه شعبان دوازده رکعت نماز بگزارد که در هررکعتی بعد از حمد سوره توحید را پانزده بار بخواند، خدای تعالی به او پاداش دوازده هزار شهید را عنایت کرده و برای او عبادت دوازده سال را می‌نویسد و از گناهانش به مانند روزی که از مادرمتولد شده بیرون می آید و خداوند برای هر آیه از قرآن٬ کاخی در بهشت به او عنایت می کند. (همان، ص۱۹۳)

نماز شب دوم:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شب دوم از ماه شعبان٬ ۵۰رکعت نماز بگذارد که در هررکعتی سوره حمد را یک بار و سوره های اخلاص و فلق و ناس را نیز یکبار بخواندخداوند به فرشتگان کرام الکاتبین فرمان می دهد که: بر بنده ام گناهی ننویسید تا این که یک سال بر او بگذرد و خداوند برای او بهره ای در عبادت اهل آسمان و زمین قرار می دهد و به خدایی که مرا به راستی به پیامبری برانگیخت ٬ از عبادت آن شب جز بدکار یا منافق یا فاجر دوری نمی‌گزیند و فضیلت زیادی ذکر کرده اند.(همان، ص ۲۰۱)

نماز شب سوم:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شب سوم ماه شعبان دو رکعت نماز بخواند که در هررکعتی سوره حمد را یک بار و سوره توحید را ۲۵ بار بخواند، خداوند در روز قیامت برای او هشت باب بهشت رامی‌گشاید و هفت باب جهنم را به روی او میبندد و به او هزار لباس ابریشمی و هزارتاج می‌پوشاند. (همان، ص ۲۰۱)

نماز شب چهارم:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شب چهارم ماه شعبان چهل رکعت نماز بگزارد که در هررکعتی سوره حمد را یک بار و ۲۵ بار سوره توحید را بخواند خداوند برای او به ازاء هر رکعتی پاداش یک میلیون سال را نوشته و برای او برای هر سوره ای٬ یک میلیون شهر می‌سازد و خداوند به اوپاداش یک میلیون شهید را عنایت می‌کند. (همان، ص ۲۰۳)

نماز شب پنجم:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شب پنجم از شعبان دو رکعت نمازبگزارد که در هر رکعتی سوره حمد را یک بار و سوره توحید را پانصد بار بخواند و پس از سلام بر پیامبرهفتاد بار درود(صلوات) رساند،خداوند برای او هزار حاجت از حاجت های دنیایی و آخرتی او را برآورده می سازد وبه تعداد ستارگان آسمان٬ شهر در بهشت به او عنایت می فرماید. (همان، ص ۲۰۴)

نماز شب ششم:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شب ششم ماه شعبان چهار رکعت نماز بگزارد که در هررکعتی سوره حمد را یکبار و سوره توحید را ۵۰ بار بخواند٬ خداوند او را برخوشبختی می‌گیرد و قبرش را گشادمی‌کند و در حالی از قبرش بیرون می‌آید که صورتش به مانند ماه است و می‌گوید: «اشهد انّ لا اله الا الله و انّ محمدا عبده و رسوله». (همان، ص ۲۰۴)

نماز شب هفتم:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شب هفتم ماه شعبان دو رکعت نماز بگزارد که در رکعت اول سوره حمد را یک بار و سوره توحید را صد بار بخواند و در رکعت دوم سوره حمدرا یک بار و آیهالکرسی راصد بار بخواند، مرد و زن مومنی نیست که این نماز را می‌گزارد مگر این که خداوند تعالی دعایش را اجابت کرده و حوائجش را برآورده می سازد و برای او هر روزپاداش شهیدی می نویسد و بر او گناهی نمی‌باشد. (همان،ص ۲۰۴)

نماز شب هشتم:رسول خدا صل الله علیه و آله فرمودند :کسی که در شب هشتم ماه شعبان دو رکعت نمازبگزارد که در رکعت اول سوره حمد را یک بار و آیه «ءامن الرسول» را تا آخر آن ٬ پنج بار و سوره توحیدرا پانزده مرتبه بخواند و در رکعت دوم سوره حمد را یک بار و آیه آخر سوره کهف «قل انما انا بشر مثلکم» را یک بارو پانزده بار سوره توحید رابخواند ٬ پس اگر گناهانش بیشتر از کف دریا باشد ٬ خداوند او را تا پاک نکند ازدنیا نمی برد٬ و گویا که تورات وانجیل و زبور و قرآن را خوانده باشد) .همان، ص ۲۰۵)

نماز شب نهم:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شب نهم ماه شعبان چهار رکعت نماز بگزارد که در هر رکعتی سوره حمد را یک بار و ده بار سوره نصر را بخواند، خداوند حتما جسدش را بر آتش حرام می‌کند و به او برای هر آیه ای ثواب دوازده شهید از شهدا بدر و ثواب علما را عنایت می کند. (همان، ص ۲۰۵)

نماز شب دهم:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شب دهم ماه شعبان٬ چهار رکعت نماز بگزارد که در هررکعتی سوره حمد را یک بار و آیه الکرسی را یک بار و سوره کوثر را سه بار بخواند، پس کسی که این نماز رابگزارد خداوند به فرشتگانش می‌فرماید: صد هزار حسنه برای او بنویسد و صد هزاردرجه برای او بالا ببرید وصد هزار در برای او باز کنید و برای همیشه بر او نبندید و او و پدر و مادرش وهمسایگانش آمرزیده می شوند. (همان، ص ۲۰۶)

نماز شب یازدهم:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شب یازدهم از ماه شعبان هشت رکعت نماز بگزارد که درهر رکعتی سوره حمد را یک بار و سوره جحد( کافرون ) را ده بار بخواند، به خدایی که مرا به راستی به پیامبری برانگیخت این نماز را به جز مومن دارای ایمان کامل نمی‌گزارده و خداوند به اوبرای هر رکعتی باغی از باغ های بهشت عنایت می‌کند.(همان، ص ۲۰۶)

نماز شب دوازدهم:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شب دوازدهم از ماه شعبان دوازده رکعت نماز بگزارد که درهر رکعتی سوره حمد را یکبار و سوره تکاثر را ده بار بخواند خداوند گناهان چهل ساله او را می‌آمرزد و برای او چهل درجه بالا می‌برد و برای او چهل هزار فرشته طلب آمرزش می کنند و برای اوثواب کسی که شب قدر رادرک کرده باشد است.(همان، ص ۲۰۶)

نماز شب سیزدهم:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شب سیزدهم از ماه شعبان دو رکعت نماز بگزارد که در هررکعتی سوره حمد را یک بار و سوره تین را یک بار بخواند، گویا که دویست برده ازفرزندان حضرت اسماعیل علیه السلام را آزاد کرده باشد و از گناهانش به مانند روزی که از مادر متولد شده بیرون می‌آید و خداوند دوری از آتش را به او عنایت می‌فرماید و با من (حضرت محمد صلی الله علیه و آله) و ابراهیم علیه السلام هم نشین می‌شود. (همان، ص ۲۰۶)

نماز شب چهاردهم:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شب چهاردهم از ماه شعبان چهاررکعت نماز بگزارد که درهر رکعتی سوره حمد را یک بار و سوره والعصر را پنج بار بخواند خداوند برای اوپاداش نمازگزاران از آدم تا روزقیامت را می نویسد و در حالی او را بر می انگیزد که صورتش از آفتاب و ماه درخشانتر است و آمرزیده می شود. (همان، ص ۲۰۷)

نماز شب پانزدهم ماه شعبان (شب ولادت امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف):رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شب پانزدهم میان مغرب و عشاء چهار رکعت نماز بگزراد کهدر هر رکعتی سوره حمد را یک بار و سوره اخلاص را ده بار بخواند (در روایت دیگرییازده بار) و پس از تمام شدن نماز ده بار بگوید : «یا رَبِ‏ اغْفِرْ لَنَا» و نیز ده بار بگوید: «یَا رَبِ‏ارْحَمْنَا» و ده بار بگوید: «یا رَبِّ تُبْ عَلَیْنَا» و بیست و یکبار سوره اخلاص را بخواند و آنگاه ده بار بگوید: «سُبْحَانَ الَّذِی یُحْیِی الْمَوْتَى وَ یُمِیتُ الْأَحْیَاءَ وَ هُوَ عَلى‏کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیر»، خداوند تعالی (دعای) او را مستجاب و حوائج او را در دنیا و آخرت برآورده میسازد و نامه اش را به دست راست او می‌دهد و تا سال آینده در نگهبانی خداوند تعالی است. (همان، ص ۲۰۸)

نمازی دیگر در شب نیمه شعبان جهت دیدن پیامبر(ص) در خواب:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند :کسی که در شب نیمه شعبان با بهترین شکلیخود را پاکیزه نموده و دو لباس تمیز بپوشد آن گاه به سوی مصلایش آمده و نماز عشاء را بخواند، آن گاه دورکعت نماز بگزارد که دررکعت اول بعد از حمد سه آیه اول سوره بقره٬ آیه الکرسی و سه آیه اخر سوره بقره) ءامَنَ الرّسول)را بخواند و در رکعت دوم سوره حمد و بعد سوره ناس را هفت بار و فلق را هفت بار و اخلاص رانیز هفت بار بخواند٬ آنگاه سلام داده و بعد از آن چهار رکعت نماز بگزارد که در رکعت اول سوره یس و در رکعتدوم سوره دخان و در رکعت سوم سوره سجده و در رکعت چهارم سوره مُلک را بخواند. ( البته بعد از سوره حمد وهنگام قرائت آیه سجدهبه سجده رفته و دوباره بلند شود و نماز را ادامه دهد )آن گاه بعد از آن صد رکعتبگزارد که در هر رکعتی سورهاخلاص را ده بار و الحمد الله را یک بار بخواند خداوند برای او ٬ سه حاجت رابرآورده می‌سازد یا در دنیا یا در آخرت آنگاه اگر بخواهد که مرا در این شب ببیند(در خواب)٬ می‌بیند. (همان، ص ۲۱۵)

نماز شب شانزدهم:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شانزدهم ماه شعبان دو رکعت نمازبگزارد که در هر رکعتی حمد و آیه الکرسی را یک بار و سوره اخلاص را پانزده بار بخواند، پس خداوند تعالی به من فرمود: کسی که دورکعت نماز را بگزارد به مانند آن چه را که به تو پیامبریت دادم به او می دهم ودر بهشت برای او هزار کاخ بنا می کنم. (همان، ص ۲۳۶)

نماز شب هفدهم:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شب هفدهم ماه شعبان٬ دو رکعت نماز بگزارد که در هررکعتی سوره حمد را یک بار و اخلاص را هفتاد و یک بار بخواند، پس وقتی که نمازش تمام شد هفتاد بار استغفار گوید از جایش بلند نمی‌شود تا این که خداوند او را آمرزیده و بر او گناهی نمینویسد. (همان، ص ۲۳۷)

نماز شب هجدهم:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شب هجدهم ماه شعبان ده رکعت نماز بگزارد که در هررکعتی سوره حمد را یک بار و اخلاص را ۵ بار بخواند، خداوند هر حاجتی را که در آن شب می خواهد می دهد و اگر او را بدبخت آفریده باشد، پس خوشبخت قرار می‌دهد و اگر در همین سال بمیرد شهید از دنیا می‌رود. (همان، ص ۲۳۷)

نماز شب نوزدهم:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شب نوزدهم از ماه شعبان دو رکعت نماز بگزارد که در هررکعتی سوره حمد را یک بار و سوره مُلک را ۵ بار بخواند خداوند گناهان گذشته وآینده اش را می‌آمرزد و نمازهایی که بعد از آن می خواند را می پذیرد و اگر پدر و مادرش در آتش باشد، آن‌ها رااز آتش بیرون می‌آورد. (همان، ص ۲۳۷)

نماز شب بیستم:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شب بیستم ماه شعبان چهار رکعت نماز بگزارد که در هررکعتی سوره حمد را یک بار و سوره نصر را ۱۵ بار بخواند به خدایی که مرا بدرستی به پیامبری برانگیخت از دنیا نمی رود، مگر این که در خواب جای خود را در بهشت دیده و با فرشتگان مقرب محشور می‌شود. (همان،ص۲۳۸)

نماز شب بیست و یکم:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شب بیست و یکم از ماه شعبان هشت رکعت نماز بگزارد که در هر رکعتی سوره های حمد و اخلاص و فلق و ناس را بخواند، خداوند برای او به تعداد ستارگان آسمان حسنه نوشته و به تعداد آن درجات او را بالا می‌برد و به تعداد آن بدی‌های او را میزداید. (همان، ص ۲۳۸)

نماز شب بیست و دوم:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شب بیست و دوم ماه شعبان دورکعت نماز بگزارد که درهر رکعتی سوره های حمد و جحد ( کافرون ) را یک بار و اخلاص را ۱۵ بار بخواند، خداوند تعالی نام او را در نام های راستگویان می‌نویسد و در روز قیامت با گروه مرسلین می‌آید در حالی که او در پوشش خداوند تعالی است. (همان، ص ۲۳۸)

نماز شب بیست و سوم:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شب بیست و سوم شعبان سی رکعت نماز بگزارد که درآن سوره های حمد و زلزال را یک بار بخواند، خداوند تعالی غل و غش را از دل او می‌زداید و از کسانی استکه خداوند سینه‌اش را برای اسلام گشوده و او را در حالی بر می انگیزاند که صورتش به مانند ماه شب چهارده است. (همان، ص ۲۳۹)

نماز شب بیست و چهارم:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شب بیست و چهارم ماه شعبان دو رکعت نماز بگزارد که درهر رکعتی سوره حمد را یک بار و سوره نصر را ده بار بخواند، خداوند تعالی با آزادی او از جهنم رهایی از عذاب وعذاب قبر و حساب کوتاه و دیدار آدم و نوح و پیامبران و شفاعت ٬ اکرامش می‌کند. (همان، ص ۲۳۹)

نماز شب بیست و پنجم:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شب بیست و پنجم ماه شعبان ده رکعت نماز بگزارد که درهر رکعتی سوره حمد و تکاثر را یک بار بخواند، خداوند تعالی به او پاداش آمران به معروف و نهی کنندگان از منکر و ثواب هفتاد پیامبر عنایت می‌کند. (همان، ص ۲۳۹)

نماز شب بیست و ششم:رسول خدا صل الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شب بیست و ششم از ماه شعبان ده رکعت نماز بگزارد که در هر رکعتی سوره حمد را یک بار و آیه «ءامَنَ الرّسول» را ده بار بخواند، خداوند تعالی او را از آفت‌های دنیا و آخرت سلامت می دارد و در روز قیامت خداوند تعالی شش نور به او عنایت می‌فرماید. (همان، ص ۲۴۰)

نماز شب بیست و هفتم:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شب بیست و هفتم ماه شعبان دو رکعت نماز بگزارد که درهر رکعتی سوره حمد را یک بار و سوره اعلی «سبح اسم ربک الاعلی» را ده بار بخواند، خداوندبرای او یک میلیون حسنه نوشته و یک میلیون بدی را از او رفع کرده و یک میلیون درجه او را بالا می برد و اورا با تاجی از نور می‌آراید. (همان، ص ۲۴۰)

نماز شب بیست و هشتم:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شب بیست و هشتم ماه شعبان چهار رکعت نماز بگزارد که در هر رکعتی سوره حمد و اخلاص و فلق و ناس را یک بار بخواند، خداوند تعالی او رادر حالی از قبر بر می‌انگیزاند که صورتش به مانند شب چهارده است و هراس های روز قیامت را از او دفع می‌کند. (همان،ص۲۴۱)

نماز شب بیست و نهم:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شب بیست و نهم ماه شعبان ده رکعت نماز بگزارد که در هررکعتی سوره حمد را یک بار و سوره های تکاثر و فلق و ناس و اخلاص را ده مرتبه بخواند، خداوند تعالی پاداش کوشندگان را به او داده و میزانش سنگین و به او در حساب تخفیف داده می‌شود و ازصراط به سرعت برق می گذرد. (همان، ص ۲۴۱)

نماز شب سی ام:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که در شب سی ام شعبان دو رکعت نمازبگزارد که در هر رکعتی بعد از «حمد» سوره «اعلی» را ده بار بخواند، پس از اتمام نیز بر پیامبر(ص) صد بار درود (صلوات)برساند، پس به خدایی که مرا به راستی به پیامبری برانگیخت، خداوند برای او یک میلیون شهر در بهشت جاودان بالا میبرد و اگر اهل آسمان‌ها و زمین برای شمارش پاداش او گرد آیند توانایی آن را نداشته و خداوند برای او هزار حاجت را برآورده می‌سازد. (همان، ص ۲۴۱)

***