3 بهمن 1400

کد مطلب : 21872

دانلود صوت+متن بیانات

داستان ولادت حضرت فاطمه «سلام الله علیها»

حضرت آیت الله کمیلی خراسانی «حفظه الله»: مصدر این داستان منابع مختلفی از جمله دلائل الامامه، نُزهَهُ المجالس، بحار الانوار، آمالی شیخ صدوق «رضوان الله علیه» و ده‌ها مصدر دیگر از مصادر اهل سنت و اهل تشیع است.

بازدیدها: 501

دانلود صوت بیانات حضرت آیت الله کمیلی خراسانی در خصوص

نحوۀ ولادت حضرت فاطمه زهرا «سلام الله علیها»

تاریخ سخنرانی: ۱۳۹۷/۱۲/۰۷

مدت زمان : ۰۰:۲۲:۴۲

حجم فایل: ۱۰٫۳ مگابایت

دانلود فایل صوتی

متن بیانات حضرت آیت الله کمیلی خراسانی در خصوص

نحوۀ ولادت حضرت فاطمه «سلام الله علیها»

«اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَة وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها وَ سِرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحَاطَ بِهِ عِلْمُکَ»

علی الله فی کل الامور توکلی وبالخمس اصحاب الکساء توسلی

محمد المبعوث وابنیه بعده وفاطمة الزهرا و المرتضی علی

لي خمسة

أطفي بهم

حر الجحيم الحاطمة

المصطفي والمرتضي ونجلاهما والفاطمة

آل پیغمبر که دین را راهبرند

شافع امت به روز محشرند

حب ایشان موجب حب خدا است

بغضشان سرمایه رنج و فنا است

به مناسبت بیستم ماه جمادی الثانی برآنیم تا داستان ولادت بی‌بی را برای شما بخوانیم.

مصدر این داستان منابع مختلفی از جمله دلائل الامامه، نُزهَهُ المجالس، بحار الانوار، آمالی شیخ صدوق «رضوان الله علیه» و ده‌ها مصدر دیگر از مصادر اهل سنت و اهل تشیع است.

«فلما حضرتها الولادة أرسلت إلی نساء قریش و نساء بنی‌هاشم أن یجئن ویلین منها ما تلی النساء من النساء فی مثل هذا الظرف».

بنا به نقل مورخین، هنگامی‌که درد وضع حمل اولیا مخدره خدیجه کبری را فرا گرفت، ایشان به دنبال زنان قریش و زنان بنی‌هاشم فرستادند تا بیایند و کمک دهند؛ ظاهراً مطالبۀ ایشان آن بود که زنی قابله برای کمک به زایمان ایشان بیاید.

«فأرسلن الیها، عصیتنا و لم تقبلی قولنا، و تزوجت محمداً یتیم أبی‌طالب، فقیراً لا مال له، فلسنانجی‌ء و لا نلی من أمرک شیئاً».

وقتی حضرت خدیجه پیام فرستادند که بیایید و کمک دهید، ایشان در پاسخ گفتند که تو از روز اول به حرف و مشاورۀ ما گوش نکردی؛ ما گفتیم که با چنین ازدواجی موافق نیستیم. اما تو با یتیم ابوطالب که فقیر است و هیچ مالی نیز ندارد، ازدواج کردی.

اکنون از ما می‌خواهی که در وقت تولد حضرت فاطمه «سلام الله علیها» حضور یابیم و کمک دهیم! ما هرگز نخواهیم آمد و کمکی نیز از ما نخواهی دید.

«فاغتمت خدیجة لذلک، فبینما هی کذلک إذ دخل علیها أربع نسوة»

در تاریخ آمده است که حضرت خدیجه بعد از شنیدن پاسخ منفی زنان مکه، همّ و غمّ بسیاری او را فرا گرفت که خدایا چکار کنم؟

خداوند نیز از بهشت برای ایشان چهار زن طویل القامه را فرستادند.

«طوال کأنّهن من نساء بنی‌هاشم، ففزعت منهن،».

حضرت خدیجه به یک بار دیدند چهار زن که به زنان بنی‌هاشم شباهت داشتند وارد خانۀ شخصی‌شان شدند. ابتدا ترس حضرت خدیجه را فرا گرفت.

«فقالت إحداهن: لاتحزنی یا خدیجة، فإنا رسل ربک الیک،»

یکی از آن چهار زن گفت: که ای خدیجه نباید از ما بترسی. ما از طرف پروردگارت به سویت آمدیم.

«و نحن أخواتک، أنا سارة و هذه آسیة بنت مزاحم و هی رفیقتک فی الجنة، و هذه مریم بنت عمران و هذه کلثم اُخت موسی بن عمران،».

این خانم گفتند که ای خدیجه ما خواهران تو هستیم. و بنده که از میان این چهار زن در حال گفتگوی با شما هستم، «ساره» زوجۀ حضرت ابراهیم الخلیل هستم. و این آسیه دخت مزاحم، زوجۀ مؤمنۀ فرعون ملعون بود و در بهشت نیز دوست شما خواهد بود. دیگری، مریم مادر حضرت عیسی، دخت عمران و نفر چهارم خانم کلثوم خواهر موسی بن عمران است.

«بعثنا اللَّه تعالی الیک لنلی من أمرک ما تلی النساء من النساء».

ساره گفت هرچند زنان مکه حاضر به کمک نشدند ولی ما آمده‌ایم تا برایت در هنگام وضع حمل کار یک قابلۀ زن را انجام دهیم. حال ببینید که وضعیت نشستن این چهار زن به چه نحوی بوده است.

«فجلست واحدة عن یمینها و الاُخری عن یسارها و الثالثة من بین یدیها و الرابعة من خلفها».

موقع وضعِ حملِ حضرت زهرا یکی در طرف راست حضرت خدیجه نشست، یکی در طرف چپ مادر حضرت زهرا نشست، سومین نفر مقابل روی حضرت زهرا نشست و چهارمین نفر پشت سر حضرت خدیجه نشست.

«فوضعت فاطمة (علیهاالسلام) طاهرة مطهرة».

خدیجه وضع حمل کرد و زهرا را زایید در حالی که هیچ خونی او را آلوده نکرده بود و طاهر و مطهر بود.

«فلما سقطت إلی الأرض أشرق منها نور حتی دخل بیوتات مکة،»

چنان نوری از بدن مطهر حضرت زهرا در هنگام ولادتش ساطع شد، که وارد تمام خانه‌های شهر مکه شد. حالا این نور چقدر بوده که می‌خواسته این‌طور توسعه پیدا کند و مردم مکه متوجه بشوند که این خانم چقدر فضیلت دارد.

وقتی حضرت زهرا نماز می‌خواندند نوری از ایشان تلالؤ می‌کرد و شهر مدینه را نورانی می‌کرد.

«فتناولتها المرأة التی بین یدیها فغسلتها بماء الکوثر».

زنی که در مقابل حضرت خدیجه قرار گرفته بود کارش از همه بیشتر بود. این خانم که از ایشان اسمی برده نشده است، حضرت زهرا را در دست گرفتند و با آب حوض کوثر شستشو دادند.

«و أخرجت خرقتین بیضاوین».

همراه این خانم دو پارچه سفید بود که مشخص بود که آن‌ها را از بهشت آورده‌اند، چون آب از بهشت بود لذا این پارچه‌های سفید نیز از بهشت بود.

«فلفتها بواحدة وقنعتها بالثانیة».

یکی از پارچه‌ها را مقنعه و دیگری را نیز قنداقه کردند. زهرا را با یک پارچه سفید پوشاند و پارچۀ دوم را هم به عنوان مقنعه بر روی سر حضرت زهرا قرار داد.

«ثم استنطقتها فنطقت فاطمة (علیهاالسلام) بالشهادتین».

بعد همین خانم که در مقابل حضرت خدیجه نشسته بود و فاطمه را در قنداق پیچیده بود، فرمود: حرف بزن!

فرمود: ای فاطمه! سخن بگو و حرف بزن. اولین سخن حضرت زهرا شهادتین و شهادت به وحدانیت خدا و رسالت پدرش حضرت محمد رسول الله بود.

«ثم سلمت علیهن و سمت کل واحدة منهن باسمها.».

حضرت زهرا بعد از آنکه با لبان شریفشان نطق به شهادتین فرمودند، به یکایک زنان حاضر در آن جلسه رو کردند و به هریک با نام سلام دادند. ساره سلام! از یکایک ایشان به اسم نام بردند و به آنها سلام دادند.

«و أقبلن یضحکن إلیها،»

سپس زنان بهشتی رو به حضرت فاطمه نمودند و به صورت حضرت زهرا لبخند زدند.

«وقالت النسوه : خذیها یا خدیجه طاهره مطهّره زکیه میمونه ،صلوات.»

زنان بهشتی رو به حضرت خدیجه کردند و فرمودند ای خدیجه! حضرت فاطمه را تحویل بگیر؛ در حالی‌که او طاهر، تطهیر شده، زکیه و میمون است؛

«بورک فیها وفی نسلها،»

حضرت زهرا و نسلش سادات و سادات فاطمی برکت دارند. این نسل، نسل کثیر است؛ یکی از معانی کوثر نیز «کثره النسل» است.

در تفسیر کوثر، «کثره النسل» و «کثره العلم» نیز آمده است.

« فتناولتها فرحه مستبشره، وألقمتها ثدیها فدرّ علیها»

به این جملات تاریخی خوب توجه کنید. می‌فرمایند: حضرت خدیجه در حالی‌که از مولود جدید بسیار خوشحال و خندان و مسرور بود از دست آن خانم بهشتی، دخترش فاطمه را گرفت.

حضرت خدیجه وی را در آغوش گرفت و پستان خود را بر دهان حضرت فاطمه گذاشت.

ناگهان شیر بسیاری از سینۀ ایشان سرازیر شد. «در» به مفهوم شیر بسیار زیاد است.

مورخین در حالات خدیجه نوشته‌اند که حضرت فرزندان دیگر خود را به دست دایگان می‌سپرد تا به آن‌ها شیر دهند؛ حضرت خدیجه به فرزندانش شیر نمی‌داد؛ یا نداشت و یا نمی‌داد! ولی تا آخر به حضرت فاطمه شیر داد. و این از معجزات الهی بود.

«وکانت خدیجه إذا ولدت ولداً دفعته لمن یرضعه، فلمّا ولدت فاطمه(علیها السلام) لم یرضعها أحدٌ غیر خدیجه».

این نص روایت است که هرگاه خدیجه فرزندی را به دنیا می‌آورد او را به مرضعه و دایه می‌سپرد و خودش شیر نمی‌داد.

شاید رسم آن روز، این‌گونه بوده است؛ اما وقتی فاطمه متولد شد کسی غیر از خدیجه بر دهان حضرت فاطمه پستان نگذاشت و فقط مادرش به او شیر داد.

این مطلب از فضایل این ولادت بود که خدمتتان عرض نمودیم.

یکی دیگر از مزایای این ولادت آن است که حضرت فاطمه قبل از ولادتش با مادرش سخن می‌گفت. یعنی حضرت خدیجه از شکم و رحم خویش سخنِ جنین را می‌شنید و با او انس داشت.

همان‌طور که در ابتدای منبر بیان شد، زنان با وی متارکه کردند، به واسطۀ آنکه می‌گفتند تو با فرد فقیر و یتیمی ازدواج کرده‌ای.

حضرت خدیجه نیز مال و ثروت بسیاری داشت؛ هشتاد هزار شتر داشت؛ قافلۀ تجاری بزرگی داشت که کالاهایی را از مکه به سوی شام و از شام به سوی مکه می‌بردند و می‌فروختند. ثروتمندی که دربارۀ ایشان می‌فرمایند:

«لم یقم الاسلام الا بسیفی علی ابن ابیطالب و مالی الخدیجه».

اسلام با شمشیر حضرت علی «علیه السلام» و ثروت حضرت خدیجه پیشرفت کرد؛ آن‌ها انتظار داشتند که چنین خانمی با یک خانوادۀ ثروتمندی ازدواج کند.

ولی مگر عشقی که حضرت خدیجه به پیامبر پیدا کرده بود آرام می‌گرفت.

در قضیۀ ازدواج حضرت خدیجه با پیامبر، پیشنهاد اول از جانب حضرت خدیجه بود. معمولاً در قضیۀ ازدواج، ابتدا داماد به خواستگاری می‌رود و صحبت می‌کنند.

ولی حضرت خدیجه بعد از مشاهدۀ آن برکات از سفر شام و قضیۀ آن راهب و اتفاقاتی که به وقوع پیوست و برایش تعریف کردند، نسبت به پیامبر عشقی الهی پیدا کرد؛ آن هم در سن ۴۰ سالگی با پیامبری که سنش ۲۵ سال بود.

ولادت حضرت فاطمه بعد از سپری شدن ۵ سال از ازدواج پیامبر با حضرت خدیجه بود. یعنی حضرت در سن ۴۵ سالگی فاطمه را به دنیا آورد؛ از طرفی برای این مادر و دختر فضایل و اعجاز الهی بسیاری است.

مادر و دختر از زنان بهشتی و پر فضیلت هستند؛ همچنین زنانی که برای تولد حضرت زهرا به زمین آمدند و قدم بر خانۀ حضرت خدیجه گذاشتند از زنان بهشتی بودند.

این نشان‌دهندۀ مرتبت و منزلت فوق‌العادۀ حضرت زهرا در پیشگاه الهی است. حضرت، طاهره، مطهره، زکیه، میمونه، محدِثه و محدَثه است.

محدثه را می‌توان به هر دو صورت با کسر دال و با فتح دال گفت.

معنای محدِثه و محدَثه.

حضرت، محدِثه است، چون حدیث می‌گفتند. برای چه کسی؟ سلمان و صحابۀ پیامبر می‌آمدند و می‌نشستند و حضرت برایشان حدیث می‌گفتند.

ما احادیثی از حضرت زهرا داریم؛ همچنین در ضمن احادیث روایتی، احادیثی از حضرت زهرا داریم؛ ایشان محدِثه و اهل حدیث است. اطلاق محدَثه به فتح دال و معنای مفعولی از آن جهت است که ملائکه وارد خانۀ حضرت زهرا می‌شدند و با او سخن می‌گفتند.

حضرت سخن جبرئیل را می‌شنید که در قضیۀ مَصحف حضرت زهرا بیان شده است. بنابراین جبرائیل، میکائیل و اسرافیل وارد خانه حضرت زهرا می‌شدند و به ایشان خدمت می‌کردند؛ گهوارۀ حضرت امام حسین را تکان می‌دادند.

فطرس آمد و بالش را به گهوارۀ امام حسین مالید و سپس بال پیدا کرد و به آسمان‌ها رفت؛ همچنین بنده در بعضی از روایات خوانده‌ام که ایشان گاهی پرهایی را بر روی فرش‌ها می‌دیدند که از تردد ملائکه بر روی زمین می‌افتاد. آنها چنین مقامی داشتند.

و الحمد الله که دور هم جمع شدیم؛ و الحمد الله که عمری بود و از فضائل و مناقب این بی بی گفته شد و جشن تولد را در خانه‌ای که به نام حضرت زهرا است در بیت الزهرا گرفتیم؛ امیدواریم همۀ ما از انوار طیبه و انوار منورۀ این بی بی فیض برده باشیم.

الْحَمْدُ للهِ الَّذي خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ الحمد الله رب العالمین. و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین.

لینک کوتاه : https://www.komeily.com/?p=21872

مطالب مشابه

حب دنیا و حب نفس مادر همه امراض است

خطبه های نماز عید فطر 1401

اعمال شب و روز عید فطر

صوت سخنرانی مراسم بزرگداشت سید هاشم حداد در سال 1401

بیانات حضرت آیت الله کمیلی خراسانی «حفظه الله» به مناسبت روز قدس

شرح دعای صباح – جلسه ششم

شرح دعای صباح – جلسه پنجم

شرح دعای صباح – جلسه سوم

شرح دعای صباح – جلسه دوم

عظمت ماه مبارک رمضان

نظرات

کلام استاد

کلیپ صوتی

زیارت و دیدار حضرت صاحب الزمان (عج)

ویژه نامه

خطبه های نماز عید فطر 1401

تقویم سلوکی

فضیلت ماه شوال:

این ماه نخستین ماه از ماه‌هاى حج است، زیرا «عمره حجّ تمتّع» را مى توان در سه ماه: شوّال، ذى القعده و ذى الحجّه انجام داد و قبل از آن جایز نیست (هرچند عمره مفرده را مى توان در تمام سال انجام داد) و این خود دلیل بر اهمّیّت و فضیلت این ماه است.

ماهى است که خداوند بندگان خویش را به سوى خانه خود دعوت کرده است و آنان نیز با گوش جان نداى او را شنیده و به سوى او از نقاط دور و نزدیک به حرکت در مى آیند (این سه ماه را «اشهر الحج» مى نامند، ولى ماه شوّال جزء ماه‌هاى حرام نیست)

وجود «عید بزرگ اسلامى فطر» در ابتداى این ماه نیز، فضیلت مهمّ دیگرى براى این ماه به شمار مى آید.

***