31 ژانویه, 2021

کد مطلب : 21872

دانلود صوت+متن بیانات حضرت آیت الله کمیلی خراسانی «حفظه الله»

داستان ولادت حضرت فاطمه زهرا «سلام الله علیها»

مصدر این داستان منابع مختلفی از جمله دلائل الامامه، نُزهَهُ المجالس، بحار الانوار، آمالی شیخ صدوق «رضوان الله علیه» و ده‌ها مصدر دیگر از مصادر اهل سنت و اهل تشیع است.

بازدیدها: 255

دانلود صوت بیانات حضرت آیت الله کمیلی خراسانی در خصوص

نحوۀ ولادت حضرت فاطمه زهرا «سلام الله علیها»

تاریخ سخنرانی: ۱۳۹۷/۱۲/۰۷

مدت زمان : ۰۰:۲۲:۴۲

حجم فایل: ۱۰٫۳ مگابایت

دانلود فایل صوتی

متن بیانات حضرت آیت الله کمیلی خراسانی در خصوص

نحوۀ ولادت حضرت فاطمه زهرا «سلام الله علیها»

«اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَة وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها وَ سِرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحَاطَ بِهِ عِلْمُکَ»

علی الله فی کل الامور توکلی وبالخمس اصحاب الکساء توسلی

محمد المبعوث وابنیه بعده وفاطمة الزهرا و المرتضی علی

لي خمسة

أطفي بهم

حر الجحيم الحاطمة

المصطفي والمرتضي ونجلاهما والفاطمة

آل پیغمبر که دین را راهبرند

شافع امت به روز محشرند

حب ایشان موجب حب خدا است

بغضشان سرمایه رنج و فنا است

به مناسبت بیستم ماه جمادی الثانی برآنیم تا داستان ولادت بی‌بی را برای شما بخوانیم. مصدر این داستان منابع مختلفی از جمله دلائل الامامه، نُزهَهُ المجالس، بحار الانوار، آمالی شیخ صدوق «رضوان الله علیه» و ده‌ها مصدر دیگر از مصادر اهل سنت و اهل تشیع است.

«فلما حضرتها الولادة أرسلت إلی نساء قریش و نساء بنی‌هاشم أن یجئن ویلین منها ما تلی النساء من النساء فی مثل هذا الظرف»

بنا به نقل مورخین، هنگامی‌که درد وضع حمل اولیا مخدره خدیجه کبری را فرا گرفت، ایشان به دنبال زنان قریش و زنان بنی‌هاشم فرستادند تا بیایند و کمک دهند؛ ظاهراً مطالبۀ ایشان آن بود که زنی قابله برای کمک به زایمان ایشان بیاید.

«فأرسلن الیها، عصیتنا و لم تقبلی قولنا، و تزوجت محمداً یتیم أبی‌طالب، فقیراً لا مال له، فلسنانجی‌ء و لا نلی من أمرک شیئاً،»

وقتی حضرت خدیجه پیام فرستادند که بیایید و کمک دهید، ایشان در پاسخ گفتند که تو از روز اول به حرف و مشاورۀ ما گوش نکردی؛ ما گفتیم که با چنین ازدواجی موافق نیستیم. اما تو با یتیم ابوطالب که فقیر است و هیچ مالی نیز ندارد، ازدواج کردی. اکنون از ما می‌خواهی که در وقت تولد حضرت فاطمه «سلام الله علیها» حضور یابیم و کمک دهیم! ما هرگز نخواهیم آمد و کمکی نیز از ما نخواهی دید.

«فاغتمت خدیجة لذلک، فبینما هی کذلک إذ دخل علیها أربع نسوة»

در تاریخ آمده است که حضرت خدیجه بعد از شنیدن پاسخ منفی زنان مکه، همّ و غمّ بسیاری او را فرا گرفت که خدایا چکار کنم؟ خداوند نیز از بهشت برای ایشان چهار زن طویل القامه را فرستادند.

«طوال کأنّهن من نساء بنی‌هاشم، ففزعت منهن،»

حضرت خدیجه به یک بار دیدند چهار زن که به زنان بنی‌هاشم شباهت داشتند وارد خانۀ شخصی‌شان شدند. ابتدا ترس حضرت خدیجه را فرا گرفت.

«فقالت إحداهن: لاتحزنی یا خدیجة، فإنا رسل ربک الیک،»

یکی از آن چهار زن گفت: که ای خدیجه نباید از ما بترسی. ما از طرف پروردگارت به سویت آمدیم.

«و نحن أخواتک، أنا سارة و هذه آسیة بنت مزاحم و هی رفیقتک فی الجنة، و هذه مریم بنت عمران و هذه کلثم اُخت موسی بن عمران،»

این خانم گفتند که ای خدیجه ما خواهران تو هستیم. و بنده که از میان این چهار زن در حال گفتگوی با شما هستم، «ساره» زوجۀ حضرت ابراهیم الخلیل هستم. و این آسیه دخت مزاحم، زوجۀ مؤمنۀ فرعون ملعون بود و در بهشت نیز دوست شما خواهد بود. دیگری، مریم مادر حضرت عیسی، دخت عمران و نفر چهارم خانم کلثوم خواهر موسی بن عمران است.

«بعثنا اللَّه تعالی الیک لنلی من أمرک ما تلی النساء من النساء»

ساره گفت هرچند زنان مکه حاضر به کمک نشدند ولی ما آمده‌ایم تا برایت در هنگام وضع حمل کار یک قابلۀ زن را انجام دهیم. حال ببینید که وضعیت نشستن این چهار زن به چه نحوی بوده است.

«فجلست واحدة عن یمینها و الاُخری عن یسارها و الثالثة من بین یدیها و الرابعة من خلفها،»

موقع وضعِ حملِ حضرت زهرا یکی در طرف راست حضرت خدیجه نشست، یکی در طرف چپ مادر حضرت زهرا نشست، سومین نفر مقابل روی حضرت زهرا نشست و چهارمین نفر پشت سر حضرت خدیجه نشست.

«فوضعت فاطمة (علیهاالسلام) طاهرة مطهرة،»

خدیجه وضع حمل کرد و زهرا را زایید در حالی که هیچ خونی او را آلوده نکرده بود و طاهر و مطهر بود.

«فلما سقطت إلی الأرض أشرق منها نور حتی دخل بیوتات مکة،»

چنان نوری از بدن مطهر حضرت زهرا در هنگام ولادتش ساطع شد، که وارد تمام خانه‌های شهر مکه شد. حالا این نور چقدر بوده که می‌خواسته این‌طور توسعه پیدا کند و مردم مکه متوجه بشوند که این خانم چقدر فضیلت دارد. وقتی حضرت زهرا نماز می‌خواندند نوری از ایشان تلالؤ می‌کرد و شهر مدینه را نورانی می‌کرد.

«فتناولتها المرأة التی بین یدیها فغسلتها بماء الکوثر»

زنی که در مقابل حضرت خدیجه قرار گرفته بود کارش از همه بیشتر بود. این خانم که از ایشان اسمی برده نشده است، حضرت زهرا را در دست گرفتند و با آب حوض کوثر شستشو دادند.

«و أخرجت خرقتین بیضاوین»

همراه این خانم دو پارچه سفید بود که مشخص بود که آن‌ها را از بهشت آورده‌اند، چون آب از بهشت بود لذا این پارچه‌های سفید نیز از بهشت بود.

«فلفتها بواحدة وقنعتها بالثانیة،»

یکی از پارچه‌ها را مقنعه و دیگری را نیز قنداقه کردند. زهرا را با یک پارچه سفید پوشاند و پارچۀ دوم را هم به عنوان مقنعه بر روی سر حضرت زهرا قرار داد.

«ثم استنطقتها فنطقت فاطمة (علیهاالسلام) بالشهادتین»

بعد همین خانم که در مقابل حضرت خدیجه نشسته بود و فاطمه را در قنداق پیچیده بود، فرمود: حرف بزن! فرمود ای فاطمه! سخن بگو و حرف بزن. اولین سخن حضرت زهرا شهادتین و شهادت به وحدانیت خدا و رسالت پدرش حضرت محمد رسول الله بود.

«ثم سلمت علیهن و سمت کل واحدة منهن باسمها،»

حضرت زهرا بعد از آنکه با لبان شریفشان نطق به شهادتین فرمودند، به یکایک زنان حاضر در آن جلسه رو کردند و به هریک با نام سلام دادند. ساره سلام! از یکایک ایشان به اسم نام بردند و به آنها سلام دادند.

«و أقبلن یضحکن إلیها،»

سپس زنان بهشتی رو به حضرت فاطمه نمودند و به صورت حضرت زهرا لبخند زدند.

«وقالت النسوه : خذیها یا خدیجه طاهره مطهّره زکیه میمونه ،صلوات.»

زنان بهشتی رو به حضرت خدیجه کردند و فرمودند ای خدیجه! حضرت فاطمه را تحویل بگیر؛ در حالی‌که او طاهر، تطهیر شده، زکیه و میمون است؛

«بورک فیها وفی نسلها،»

حضرت زهرا و نسلش سادات و سادات فاطمی برکت دارند. این نسل، نسل کثیر است؛ یکی از معانی کوثر نیز «کثره النسل» است. در تفسیر کوثر، «کثره النسل» و «کثره العلم» نیز آمده است.

« فتناولتها فرحه مستبشره، وألقمتها ثدیها فدرّ علیها»

به این جملات تاریخی خوب توجه کنید. می‌فرمایند: حضرت خدیجه در حالی‌که از مولود جدید بسیار خوشحال و خندان و مسرور بود از دست آن خانم بهشتی، دخترش فاطمه را گرفت. حضرت خدیجه وی را در آغوش گرفت و پستان خود را بر دهان حضرت فاطمه گذاشت. ناگهان شیر بسیاری از سینۀ ایشان سرازیر شد. «در» به مفهوم شیر بسیار زیاد است. مورخین در حالات خدیجه نوشته‌اند که حضرت فرزندان دیگر خود را به دست دایگان می‌سپرد تا به آن‌ها شیر دهند؛ حضرت خدیجه به فرزندانش شیر نمی‌داد؛ یا نداشت و یا نمی‌داد! ولی تا آخر به حضرت فاطمه شیر داد. و این از معجزات الهی بود.

«وکانت خدیجه إذا ولدت ولداً دفعته لمن یرضعه، فلمّا ولدت فاطمه(علیها السلام) لم یرضعها أحدٌ غیر خدیجه»

این نص روایت است که هرگاه خدیجه فرزندی را به دنیا می‌آورد او را به مرضعه و دایه می‌سپرد و خودش شیر نمی‌داد. شاید رسم آن روز، این‌گونه بوده است؛ اما وقتی فاطمه متولد شد کسی غیر از خدیجه بر دهان حضرت فاطمه پستان نگذاشت و فقط مادرش به او شیر داد. این مطلب از فضایل این ولادت بود که خدمتتان عرض نمودیم.

یکی دیگر از مزایای این ولادت آن است که حضرت فاطمه قبل از ولادتش با مادرش سخن می‌گفت. یعنی حضرت خدیجه از شکم و رحم خویش سخنِ جنین را می‌شنید و با او انس داشت. همان‌طور که در ابتدای منبر بیان شد، زنان با وی متارکه کردند، به واسطۀ آنکه می‌گفتند تو با فرد فقیر و یتیمی ازدواج کرده‌ای. حضرت خدیجه نیز مال و ثروت بسیاری داشت؛ هشتاد هزار شتر داشت؛ قافلۀ تجاری بزرگی داشت که کالاهایی را از مکه به سوی شام و از شام به سوی مکه می‌بردند و می‌فروختند. ثروتمندی که دربارۀ ایشان می‌فرمایند:

«لم یقم الاسلام الا بسیفی علی ابن ابیطالب و مالی الخدیجه»

اسلام با شمشیر حضرت علی «علیه السلام» و ثروت حضرت خدیجه پیشرفت کرد؛ آن‌ها انتظار داشتند که چنین خانمی با یک خانوادۀ ثروتمندی ازدواج کند؛ ولی مگر عشقی که حضرت خدیجه به پیامبر پیدا کرده بود آرام می‌گرفت. در قضیۀ ازدواج حضرت خدیجه با پیامبر، پیشنهاد اول از جانب حضرت خدیجه بود. معمولاً در قضیۀ ازدواج، ابتدا داماد به خواستگاری می‌رود و صحبت می‌کنند. ولی حضرت خدیجه بعد از مشاهدۀ آن برکات از سفر شام و قضیۀ آن راهب و اتفاقاتی که به وقوع پیوست و برایش تعریف کردند، نسبت به پیامبر عشقی الهی پیدا کرد؛ آن هم در سن ۴۰ سالگی با پیامبری که سنش ۲۵ سال بود؛ ولادت حضرت فاطمه بعد از سپری شدن ۵ سال از ازدواج پیامبر با حضرت خدیجه بود. یعنی حضرت در سن ۴۵ سالگی فاطمه را به دنیا آورد؛ از طرفی برای این مادر و دختر فضایل و اعجاز الهی بسیاری است. مادر و دختر از زنان بهشتی و پر فضیلت هستند؛ همچنین زنانی که برای تولد حضرت زهرا به زمین آمدند و قدم بر خانۀ حضرت خدیجه گذاشتند از زنان بهشتی بودند؛ این نشان‌دهندۀ مرتبت و منزلت فوق‌العادۀ حضرت زهرا در پیشگاه الهی است. حضرت، طاهره، مطهره، زکیه، میمونه، محدِثه و محدَثه است. محدثه را می‌توان به هر دو صورت با کسر دال و با فتح دال گفت.

معنای محدِثه و محدَثه

حضرت، محدِثه است، چون حدیث می‌گفتند. برای چه کسی؟ سلمان و صحابۀ پیامبر می‌آمدند و می‌نشستند و حضرت برایشان حدیث می‌گفتند. ما احادیثی از حضرت زهرا داریم؛ همچنین در ضمن احادیث روایتی، احادیثی از حضرت زهرا داریم؛ ایشان محدِثه و اهل حدیث است. اطلاق محدَثه به فتح دال و معنای مفعولی از آن جهت است که ملائکه وارد خانۀ حضرت زهرا می‌شدند و با او سخن می‌گفتند. حضرت سخن جبرئیل را می‌شنید که در قضیۀ مَصحف حضرت زهرا بیان شده است. بنابراین جبرائیل، میکائیل و اسرافیل وارد خانه حضرت زهرا می‌شدند و به ایشان خدمت می‌کردند؛ گهوارۀ حضرت امام حسین را تکان می‌دادند؛ فطرس آمد و بالش را به گهوارۀ امام حسین مالید و سپس بال پیدا کرد و به آسمان‌ها رفت؛ همچنین بنده در بعضی از روایات خوانده‌ام که ایشان گاهی پرهایی را بر روی فرش‌ها می‌دیدند که از تردد ملائکه بر روی زمین می‌افتاد. آنها چنین مقامی داشتند. و الحمد الله که دور هم جمع شدیم؛ و الحمد الله که عمری بود و از فضائل و مناقب این بی بی گفته شد و جشن تولد را در خانه‌ای که به نام حضرت زهرا است در بیت الزهرا گرفتیم؛ امیدواریم همۀ ما از انوار طیبه و انوار منورۀ این بی بی فیض برده باشیم.

الْحَمْدُ للهِ الَّذي خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ الحمد الله رب العالمین. و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین.

لینک کوتاه : https://www.komeily.com/?p=21872

مطالب مشابه

بیانات حضرت آیت الله کمیلی خراسانی در شب میلاد حضرت علی «علیه‌السلام»

بیانات آیت الله کمیلی خراسانی به مناسبت وفات حضرت زینب کبری (س)

شرح بخشی از دعای ام داوود با موضوع ملائکه و حضرت جبرئیل و لزوم تزکیه نفس

زیارتنامه حضرت علی (ع) با قرائت آیت الله کمیلی خراسانی

مروری بر زندگینامه حضرت امام جواد «علیه‌السلام»و ذکر بعضی از ادعیه‌های حضرت

نقش مسائل اجتماعی و سیاسی در سلوک عرفانی آیت الله کمیلی خراسانی «حفظه الله»

روضه‌خوانی و قرائت زیارتنامه حضرت آیت الله کمیلی در شب شهادت حضرت امام هادی علیه‌السلام

نگاهی به سیرۀ اخلاقی حضرت امام محمد باقر «علیه السلام»

سلسله مباحث با موضوع معرفت نفس در بیان آیت الله کمیلی

دهه فجر انقلاب اسلامی

نظرات

کلام استاد

کلیپ صوتی

اهمیت صدق نیت در سلوک الی الله

ویژه نامه

شرح بخشی از دعای ام داوود با موضوع ملائکه و حضرت جبرئیل و لزوم تزکیه نفس

تقویم سلوکی

برای دیدن اعمال ماه رجب کلیک نمایید

* ماه رجب و ماه‌هاى شعبان و رمضان، از ماههاى بسیار پرفضیلت است و از تعبیرات بعضى از روایات برمى آید که ماه رجب در میان این سه ماه، امتیاز خاصّى دارد، تا آن جا که ماه رجب «ماه خدا» نامیده شده و ماه شعبان «ماه پیامبر(ص)» و ماه مبارک رمضان «ماه امّت». *ماه رجب یکى از ماههاى حرام است که آغاز و ادامه جنگ در آن، با دشمنان اسلام حرام مى باشد (مگر جنگ دفاعى)؛ و جنایات نیز در این ماهها (ماههاى حرام)، دیه سنگین ترى دارد. * پیغمبراکرم صلى الله علیه وآله ماه رجب را «ماه اَصَبّ» نامیده اند، زیرا رحمت خدا در این ماه بر امّت فرو مى ریزد. * این ماه آمیخته است با یاد پیامبر اکرم(ص) – (به مناسبت مبعث در بیست و هفتم ماه) و یاد امیر‌مؤمنان(ع)- (به مناسبت میلاد مبارک آن حضرت در سیزدهم ماه) و خاطره شهادت موسى‌بن‌جعفر(ع) (در بیست و پنجم ماه) و روزهاى مهمّ تاریخى دیگر؛ و از این نظر یکى از ماههاى بسیار پرخاطره اسلامى است. * از روایات متعدّدى که درباره روزه هاى ماه رجب – حتّى یک روز از آن – وارد شده، اهمّیّت فوق العاده این ماه و عبادت و خودسازى در آن کاملاً روشن مى گردد، که در این جا به گوشه اى از آن اشاره مى شود: ۱- مرحوم «شیخ صدوق» به سند معتبر از امام صادق علیه السلام نقل مى کند که یکى از یاران آن حضرت(ع) در اواخر ماه رجب خدمتشان رسید، چون نظر مبارک امام(ع) به او افتاد، فرمودند: "آیا در این ماه روزه گرفته اى؟ عرض کرد: نه، فرمودند: آن قدر ثواب از تو فوت شده که اندازه آن را کسى جز خدا نمى داند; این ماهى است که خداوند آن را بر سایر ماهها برترى بخشیده و احترام آن را عظیم شمرده و براى روزه داشتن آن، پاداش هاى مهمّى قرار داده است. آن مرد عرض مى کند: آیا اگر در بقیّه این ماه روزه بدارم، به بخشى از ثواب مى رسم؟ امام(ع) فرمودند: آرى; سپس ثواب هاى مهمّى براى کسى که فقط روز آخر ماه، یا دو روز آخر ماه، یا سه روز آخر ماه را روزه بدارد، بیان فرمودند؛ مانند نجات از سکرات مرگ، عذاب قبر و لغزش بر صراط و شداید قیامت و نایل شدن به برائت و رهایى از آتش دوزخ". ۲-در حدیث دیگرى آمده است: «رجب» نام نهرى است در بهشت، از شیر سفیدتر و از عسل شیرین تر؛ هر کس یک روز از این ماه را روزه بدارد، از آن مى نوشد! ۳- در حدیث دیگرى از رسول خدا صلى الله علیه وآله مى خوانیم: "هر کس یک روز از این ماه را روزه بگیرد، خشنودى عظیم خدا را به دست آورده، خشم الهى از او دور مى شود و درهاى جهنّم به روى او بسته خواهد شد". ۴- هر کس سه روز از این ماه را که پنجشنبه و جمعه و شنبه باشد، روزه بگیرد، فضیلت بسیار دارد و همچنین در سایر ماههاى حرام. در روایتى از رسول خدا صلى الله علیه وآله آمده است: "هر گاه کسى نتواند در این ماه روزه بگیرد، هر روز صد مرتبه این تسبیحات را بخواند، تا ثواب روزه آن را دریابد: سُبْحانَ الاِْلهِ الْجَلیلِ، سُبْحانَ مَنْ لا یَنْبَغِى التَّسْبیحُ اِلاَّ لَهُ، سُبْحانَ الاَْعَزِّ الاَْکْرَمِ، سُبْحانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّهَ وَهُوَ لَهُ اَهْلٌ. منزه است خداى بزرگ، منزه است آن که تنزیه و تسبیح جز براى او شایسته نیست، منزه است خداى برتر و کریمتر، منزه است آن که لباس عزت در بردارد و شایسته آن است. از مجموع احادیث بالا – و دیگر احادیث- به خوبى استفاده مى شود که این ماه، ماه تهذیب نفوس و خودسازى و آغاز یک دوره جدیدِدر ارتقاء کمّی و کیفی سیر و سلوک الى اللّهاست، که از ماه رجب آغاز و به ماه مبارک رمضان منتهى مى شود؛ خوشا به حال آنان که قدر و منزلت این سه ماه را بدانند و از آن بهره کافى بگیرند.

اوّل رجب: مطابق بعضى از روایات، روز ولادت امام محمّد باقرعلیه السلام در سال ۵۷ هجرى قمرى است. دوم رجب: مطابق برخى از روایات روز ولادت امام على النّقى علیه السلام در سال ۲۱۲ هجرى است. سوم رجب: روز شهادت امام على النّقى علیه السلام در سال ۲۵۴ است. دهم رجب: روز ولادت امام محمّد تقى علیه السلام طبق بعضى از روایات است. سیزدهم رجب: روز ولادت امیرمؤمنان على بن ابى طالب علیه السلام است؛ بنا بر مشهور، این مولود عزیزِ جهانِ انسانیّت، ۱۲ سال قبل از بعثتِ رسول خدا صلى الله علیه وآله در داخل خانه کعبه،چشم به جهان گشودند. پانزدهم رجب: مطابق برخى از نقل ها، روز وفات حضرت زینب کبرا علیها السلام است در سال ۶۳ هجرى. هجدهم رجب: روز وفات جناب ابراهیم، فرزند رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم است. بیست وپنجم رجب: روز شهادت امام موسى بن جعفر علیه السلام در سال ۱۸۳ هجرى است. بیست و ششم رجب: مطابق روایتى، روز وفات حضرت ابوطالب(ع) است. بیست و هفتم رجب: بعثت پیامبر گرامى اسلام صلى الله علیه وآله به نبوّت است.