متن بیانات

جلسه دوازدهم شرح دعای افتتاح استاد کمیلی

آیت الله کمیلی: فایدۀ صلوات چیست؟ یک‌طرف فایدۀ صلوات ما و یک‌طرف دیگر نیز آن بزرگواران هستند؛ یعنی این بزرگواران طبق روایات، سفارش کرده‌اند: برای ما، دعا کنید؛ صلوات بفرستید؛ ما را در مجالس خود ذکر کنید.

بازدیدها: 23

بسم‌الله الرحمن الرحیم و به نستعین و صلی‌الله علی‌محمد و اله الطاهرین

متن بیانات آیت‌الله کمیلی خراسانی «حفظه‌الله» در شرح فرازهایی

از دعای افتتاح (جلسۀ ۱۲)

فصل‌بندی دعای افتتاح

در سلسله مباحث شرح، تفسیر و توضیح جملات معارفی برجستۀ دعای شریف افتتاح که در شب‌های ماه مبارک رمضان قرائت می‌شود، مطالبی در مورد تقسیم‌بندی این دعا بیان شد.

۱- بخشی از این دعا، دربارۀ معارف توحیدی الهی در ذکر صفات و اسماء الهی و ذکر شئونات و مختصات پروردگار است.

۲- بخش دوم راجع به صلوات بر محمد و آل محمد است؛ این بخش دعا با صلوات بر پیامبر اسلام شروع می‌شود و در ادامه به حضرت علی و حضرت زهرا سلام‌الله علیها و سپس به یکایک ائمه طاهرین تا امام زمان منتهی می‌شود.

۳- بخش سوم دعا شامل مطالب گوناگونی در زمینۀ خصوصیات، اوضاع و شئونات حضرت بقیه‌الله است؛

مطالب این دعا به موضوعات «خدا»، «پیامبر و اوصیاء پیامبر تا به امام زمان» و «امام دوازدهم، آقا امام زمان» تقسیم‌بندی می‌شود. مطالب مربوط به این بزرگوار (آقا امام زمان) نسبت به ائمه دیگر خیلی بیشتر است، برای همین به‌عنوان فصل مستقل در نظر گرفته می‌شود. این مطالب از کجا شروع می‌شود؟ وقتی‌که به اسم حضرت می‌رسیم و برای ادای احترام قیام می‌کنیم تا انتهای دعا مربوط به شئونات و احوالات این بزرگوار است؛ به عبارت دیگر وقتی یک‌به‌یک امامان را می‌شمارد خیلی فشرده ذکر می‌کند یعنی ائمۀ قبل از امام زمان را خیلی فشرده ذکر می‌کند و می‌گوید:

«وَ صَلِّ عَلَى أَئِمَّةِ الْمُسْلِمِينَ»؛ خدایا درود و رحمتت را بر پیشوایان جامعۀ مسلمین بفرست.

این بزرگواران چه کسانی هستند؟

این بزرگواران عبارت‌اند از: «عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ، مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ، جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ، مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ، عَلِيِّ بْنِ مُوسَى، مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ، عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ»؛ در میان چهارده معصوم از یازده نفر ایشان فقط نام می‌برد؛ اما وقتی به اسم امام زمان می‌رسد، مطالب را خیلی مفصل بیان می‌کند. شاید نیمی یا کمتر از نیمی از این دعا به شئونات و خصوصیات این بزرگوار اختصاص داشته باشد. از آنجا که می‌فرماید:

«وَ الْخَلَفِ الْهَادِي الْمَهْدِيِّ» و سپس می‌فرماید: «حُجَجِكَ عَلَى عِبَادِكَ، وَ أُمَنَائِكَ فِي بِلادِكَ، صَلاةً كَثِيرَةً دَائِمَةً». بعد از نام بردن از دوازده امام در خاتمه می‌فرماید: ایشان برای بندگانت حجت‌های الهی هستند؛ و ایشان در همه جهان (فی بلادک) امانت‌دار تو هستند. بلاد تمامی روستاها و شهرها و کشورها را در بر می‌گیرد. چون ذوات مقدسه در همه‌جا نفوذ و سرایت دارند. اگر این انوار نبودند دنیا و جهانی نیز در کار نبود. این‌یک مسئله مشخص و مسلم است. روی این مطلب استدلال شده که خوبان آن‌هم از درجۀ خیلی اعلی سببی هستند که خداوند باقی مخلوقاتش را به خاطر ایشان خلق کرده است. آن‌ها لنگر زمین و آسمان و سبب خلقت کون و مکان هستند؛

بنابراین وقتی در این دعا عبارت «فی بلادک» آمده یعنی تمام جهان و کشورها و شهرهای این معموره دنیا را شامل می‌شود. ائمه فقط متعلق به مردم ایران نیستند؛ بلکه برای مردم امریکا نیز هستند. ایشان برای همه کشورها هستند. اگر این ذوات مقدسه و انوار طاهره نبودند سنگ بر روی سنگ بند نمی‌شد و هیچ شخصی به وجود نمی‌آمد! این مطلب را حدیث کسا، روایات و آیات قران ثابت می‌کند. این‌یک مطلب اجماعی است که همه به خلقت نوری، (أَوَّلُ مَا خَلَقَ اللَّهُ نُورِي) قائل هستند. حتی درگذشته وقتی انبیا به یک گرفتاری مبتلا می‌شدند با اینکه ائمه وجود ظاهری نداشتند اما به آن‌ها متوسل می‌شدند. در فضایل صلوات آمده است که وقتی انبیاء متوسل بر صلوات بر محمد و ال محمد می‌شدند، حاجات خویش را با ذکر صلوات و توجه و توسل به این انوار مطهره می‌گرفتند و گرفتاری‌ آن‌ها رفع می‌شد. وضعیت ما نیز اکنون همان‌طور است.

ما در محافل دینی، هیئت‌های مذهبی و در ماه رمضان همیشه در گرفتاری‌ها متوسل به ذکر معصومین علیهم‌السلام می‌شویم. پس کلمه بلاد شامل همۀ جهان است. سپس می‌فرماید:

«صَلاةً كَثِيرَةً دَائِمَةً»؛ خدایا باید این درودت را زیاد بفرستی و این درود باید دائم و متصل و همیشگی باشد.

فایدۀ صلوات چیست؟ یک‌طرف فایدۀ صلوات ما و یک‌طرف دیگر نیز آن بزرگواران هستند؛ یعنی در روایات آمده است که این بزرگواران سفارش کرده‌اند که برای ما، دعا کنید؛ صلوات بفرستید؛ ما را در مجالس خود ذکر کنید. پیامبر در روایتی فرموده‌اند: برای من صلوات بفرستید تا در آنجایی که هستم، رفعت شأن پیدا کنم و مقام من در پیشگاه خداوند بلند شود. ای امت من! وقتی نسبت به ما این همه صلوات و توجهات معنوی داشته باشید، خدا نیز مقام ما را بلند می‌کند و آن را بالا می‌برد. پس فراموش نکنید که یک‌طرف صلوات ما و یک‌طرف نیز اهل‌بیت «علیهم السلام» هستند. سپس تا به آخر دعا بیانات و مطالب و کلمات، سلام، درود و رحمت الهی راجع به آقا امام زمان دارد. در طلیعۀ این مطالب آمده:

«اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى وَلِيِّ أَمْرِكَ الْقَائِمِ»؛

چرا با شنیدن اسم «قائم» قیام و احترام می‌کنیم؟ این دستور و آدابی است که به‌وضوح در روایات به آن اشاره شده است. در واقع نوعی از ادب شیعیان نسبت به آن حضرت است؛ هرچند که از واجبات نیست. برای حضرت اسامی و القابی مانند قائم، هادی، مهدی و اوصافی مانند صاحب‌الامر، صاحب‌الزمان و امام غایب است و حضرت القاب و اسما دیگری نیز دارند؛ اما برای حضرت یک اسمی است که در عصر غیبت از بردن آن نام نهی شده‌ایم و آن اسم جدش محمد مصطفی «صلی‌الله علیه و اله» است. کنیۀ اصلی آن بزرگوار، کنیۀ جدش یعنی «ابوالقاسم» است اما ما «اباصالح» میگوییم. اسم اصلی حضرت نیز «محمد» است و برای ایشان القاب دیگری نیز وجود دارد.

چرا ما از بردنِ اسم اصلیِ حضرت نهی شده‌ایم؟ آیا این نهی، نهی الزامی است یا یک نهی کراهتی و تنزیهی است؟ اگر نهی الزامی است پس در عصر غیبت، بردن اسم حضرت بر ما حرام است و این کار را سخت و مشکل می‌کند. البته علمایی هستند که فتوا قائل شده‌اند و گفته‌اند اصلاً نباید اسم حضرت تا وقتی‌که ظهور کنند برده شود. شاید سرّش این است که:

۱- اسم و نام حضرت همانند جای ایشان که مخفی است باید مخفی بماند و این از جهت تقیه از دشمن است.

۲- از باب ادب و احترام و حرمت نگه‌داشتن است تا توجه ما به آن ناحیۀ مقدسه بیشتر شود.

در ادبیات عرب آمده که وقتی بخواهید یک نفر را احترام کنید به نامش تصریح نمی‌کنید بلکه از یک اشاره، ضمیر و کنایه استفاده می‌کنید. اکثر شما به اسم‌فامیل معروف هستید و اسم‌فامیل لقبی برای انسان است. مستحب است وقتی بچه به دنیا آمد نام، کنیه و لقبش را مشخص کنید. بسیاری از پدرها از این جهت غافل هستند. اسم و لقب و کنیه بنده به ترتیب محمد صالح، ممتاز الناطقین و ابامهدی است. در مورد کنیه ممکن است که فرزند اول یا یکی از فرزندان شما پسر باشد آن‌وقت شما کنیه‌ای که برای خودت یا برای این فرزند تازه متولد شده می‌گذاری به‌عنوان این‌ است که اگر در آینده خدا به او فرزند ذکوری عنایت کرد نامش را آن بگذارد. مثلاً فرزند را با اینکه تازه متولد شده است ابوعلی صدا می‌زنید؛ ولی چون در آینده اگر بعد از ازدواج با عیالش صاحب فرزندی شد نام فرزند اولش را علی بگذارد که شما پیش‌تر به او ابوعلی، گفته‌ای و نام پسرت را ابوعلی گذاشته‌ای. البته در بین عرب‌‌ها این خیلی رسم است اما در بین فارس‌ها خیلی رایج نیست. برای مردها ابو و برای دختر هم ام می‌گویند؛ کنیه‌ای که عرض کردم برای مردان و زنان است. مثلاً راجع به حضرت زهرا می‌گویند ام الحسنین، ام‌ابیها، ام الائمه؛ البته این اختصاص به حضرت زهرا ندارد. شما هم اگر صاحب دختری شدید برای او یک کنیه انتخاب کنید. مثلاً می‌توانید از کنیه‌هایی که حضرت زهرا داشتند استفاده کنید.

منظور اینکه در عصر غیبت یک مقدار نسبت به کنیۀ امام زمان و اسم اصلی ایشان نهی شده‌ایم. لذا می‌بینیم علما و ملت احترام می‌گذارند و آقا را به اسامی مهدی، حجت‌الله و بقیه‌الله نام می‌برند. ولی بنده عرض می‌کنم که در بعضی از ادعیه، نام محمد آمده است؛ و این نشانۀ تحریم نشدن است چون اگر تحریم شده بود نباید در دعا می‌آمد.

«اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى وَلِيِّ أَمْرِكَ»؛ یکی از القاب حضرت «ولی امر و صاحب امر» است اما منظور امرِ چه کسی است؟ امر خدا. چون حضرت به امر خدا ظهور می‌کند و کلاً ائمه «علیهم‌السلام» عارف به امرالله هستند و این ولایت را در امور بزرگ‌تری مانند ولایت تکوینی و هم ولایت تشریعی دارند.

«الْقَائِمِ»؛ ذکر قائم از باب قیام حضرت است. همان نهضت و قیامی که در انقلاب‌های قبل از انقلاب امام زمان بوده به قیام این بزرگوار منتهی می‌شود که آخرین انقلاب است و ما منتظر چنین قیامی هستیم.

«الْمُؤَمَّلِ»، حضرت «مُؤَمَّل»[م دوم با فتحه] و ما «مُؤَمِّل» [م دوم با کسره] هستیم؛ یعنی ما آرزو داریم که حضرت هرچه زودتر ظهور کند لذا مورد آرزوی ما خود حضرت است.

«وَ الْعَدْلِ الْمُنْتَظَرِ»؛ حضرت یکپارچه عدل است؛ یعنی حضرت، حکومت و دستوراتش عدل است؛ حضرت یک جامعۀ عادلانه ایجاد می‌کند. در تعابیر عرب دو واژه عادل و عدل وجود دارد. این هم یک نکته‌ای دارد. وقتی عرب بخواهد از کسی که در اوج و قلۀ عدالت است خیلی تعریف کند به او عادل نمی‌گوید. پس به او چه می‌گوید؟ می‌گوید این فرد خود عدل و یکپارچه عدل است. معنی و مفهوم عدل خیلی بیشتر از عادل است. لذا می‌بینیم که در این دعا نیز کلمۀ عدل آمده است چون مفهومش گسترده‌تر است.

«الْمُنْتَظَرِ»؛ یکی از القاب دیگر حضرت، منتظر است. حضرت «منتظَر» [ظ فتحه‌دار] و ما «منتظِر» [ظ کسره‌دار] هستیم؛ یعنی ما انتظار می‌کشیم که ان شاءالله حضرت هرچه زودتر به امر الهی ظهور کند؛ و خود حضرت نیز مورد انتظار است. البته این نسبت به ما است؛ اما نسبت به خود حضرت نیز می‌توان گفت ایشان غیر از «منتظَر»، «منتظِر» نیز هست؛ یعنی حضرت نیز همانند ما انتظار می‌کشد؛ چه‌بسا ممکن است که حضرت نیز نداند چه ساعت، روز و سالی ظهور می‌کند! حضرت نیز «منتظِر» امر الهی است. لذا در یکی از عوامل غیبت حضرت گفته شده وقتی حضرت ظهور کرد باید عامل غیبتش را با زبان خود بیان کند. حضرت باید به مردم فلسفۀ این همه سال تأخیر در غیبت را بگوید؟

«وَ حُفَّهُ بِمَلائِكَتِكَ الْمُقَرَّبِينَ، وَ أَيِّدْهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ»؛ یک مقدار از آنچه گفته شد مربوط به عصر ظهور بود ولی آنچه در ادامه می‌آید مختص عصر ظهور نیست.

وقتی به خدا می‌گوییم که تمام فرشتگان مقربت را بفرست تا از این بزرگوار حفاظت، حمایت و حراست کنند، آیا فقط اختصاص به زمان ظهور دارد یا الآن نیز همین‌طور است؟ این کلمات برای همین حالا نیز هست. خدایا او را به‌وسیلۀ فرشتگان مقربت حفظ کن و این ملائکه همیشه همراه او باشند؛ همان‌طور که خداوند در بعضی از جنگ‌های صدر اسلام، ملائکه‌ای را از آسمان‌ها به یاری امت اسلام می‌فرستاد و آن‌ها نیز همانند سلحشوری که شمشیر به دست گرفته است در این نبردها شرکت می‌کردند اما دشمنان آن‌ها را نمی‌دیدند. اینکه در قران آمده: «کم من فِئَةٍ غَلَبَتْ فِئَةٍ کثیرةً»، این مطلب فقط به این فئه و جمعیت مربوط نمی‌شود! بلکه ملائکه‌ای که آن‌ها را یاری می‌دهند در جنگ شریک هستند؛ بنابراین ما از خدا می‌خواهیم که ملائکه در عصر غیبت و عصر ظهور همیشه همراه حضرت باشند.

«وَ أَيِّدْهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ»؛ در این دعا «روح القدس» جدای از ملائکه ذکر شده است؛ این نشان می‌دهد که او یک موجود دیگری است. نمی‌شود گفت که او از جنس ملک و فرشته است بلکه روح القدس یک جنسی جدای از ملائکه و جبرییل است. البته طبق نظر عده‌ای، «روح‌القدس» همان «روح‌الامین» یعنی حضرت جبرئیل (علیه‌السلام) است که در سورۀ قدر نیز آمده است (تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ). این روح همان روحی است که در این قسمت دعا آمده است.

آیا این «روح» از جنس ملائکه است یا از جنس دیگری است؟ بنا به نظر تعدادی از علما روح از جنس ملک نیست؛ اما طبق نظر عده‌ای دیگر مقصود از روح در سورۀ قدر، جبرییل روح‌الامین از جانب خدا است؛ چون جبرئیل افضل و اعلم ملائکه است یعنی بعد از خدا، جبرییل است سپس به میکائیل و اسرافیل و عزراییل و ملائکه دیگر می‌رسیم. اگر حضرت جبرئیل مقربِ مقرب نبود پس قرآن را چطور بر پیامبر نازل می‌کرد؟ او ملک وحی بود! در قضایای معراج، معلم پیامبر بود! پیامبر هر جا می‌رفت از جبرئیل می‌خواست تا به او بگوید اینجا کجاست. پیامبر درحالی‌که بر روی براق سوار بود از بالای مسجد کوفه رد شدند. جبرئیل به پیامبر گفت: یا رسول‌الله اینجا مسجد اعظم کوفه است می‌خواهید به پایین برویم و در مسجد نماز بخوانیم. پیامبر استقبال کرد. براق در مسجد اعظم فرود آمد و پیامبر در وسط مسجد نماز خواندند. اکنون هرکس از شما که به آن مسجد می‌رود باید در وسط مسجد در مقام محمد (صلی‌الله علیه و آل) نماز بخواند. مقام جبرئیل یک مقدار بالاتر از مقام پیامبر است. چرا یک مقدار بالاتر است؟ این نشان می‌دهد که جبرئیل هم اهل صلات و عبادت بوده؛ ملائکه نیز اهل صلات و عبادت بودند. بعضی از ملائکه تمام عمر در رکوع یا سجود هستند. کی نماز ما به نماز کروبیین می‌رسد؟! کجا به نماز جبرئیل، میکائیل و ملائکه آسمان‌ها که در مقابل عظمت پروردگار صف بسته‌اند و در حال رکوع و سجودند می‌رسد؟ ما کجا و آن‌ها کجا؟! وقتی در شب قدر صد رکعت نماز می‌خوانیم دچار یک خودبزرگ‌بینی می‌شویم که بله ما صد رکعت نماز خواندیم! عبادت نباید ما را بزرگ کند! عبادت باید ما را کوچک کند. این روح‌القدس که طبق گفتۀ عده‌ای همان جبرئیل است که در سوره قدر نیز آمده و طبق گفتۀ بعضی موجود مقدسی است که به ارواح ائمه (علیهم‌السلام) اختصاص دارد و ایشان را تائید می‌کند؛ منظور از تأیید، این است که همراه آن‌ها است و ایشان را در عصمت نگه می‌دارد.

البته بنده عرض می‌کنم عصمتی که پیامبر و معصومین دارند یک عصمت منافی با اختیار و آزادی ایشان نیست. ما فکر نکنیم اگر کسی معصوم شد دیگر اصلاً از او گناه سر نمی‌زند. ترک اولی از او سر نمی‌زند! خیر این‌طور نیست. آن‌ها مؤید به تأییدات الهی هستند؛ مؤید به تأییدات ملائکه هستند؛ مؤید به تأییدات روح‌القدس هستند. «مؤید» یعنی تأیید می‌شوند؛ اما اگر پیامبری بخواهد معصیت کند، می‌تواند معصیت کند. یا اگر امام بخواهد معصیت کند، می‌تواند معصیت کند. چرا این‌ها این‌قدر گریه، ناله و استغفار می‌کردند؟ چون می‌دیدند که اگر خدا آن‌ها را خدا حفظ نکند همان‌طور که برای بعضی انبیا پیش آمد چه‌بسا که برای آن‌ها نیز اتفاق بیفتد. چرا حضرت آدم از بهشت رانده شد؟ چرا اسم حضرت نوح، نوح است؟ آیا معنای نوح را می‌دانید؟ نوح یعنی دائم نوح و دائم البکاء؛ که البته این داستانی دارد. علت آن در تفاسیر ترک اولی آمده است. حضرت سلیمان بن داوود ترک اولی کرد؛ ترک اولای تعدادی از پیامبران در قران آمده است!

ترک اولی یعنی چه؟ یعنی اگر این خطا یا به تعبیری این فعل از پیامبر یا این شخص صادر نمی‌شد، شایسته‌تر و بهتر بود. تقریباً از نوع مکروه می‌شود. احکام شامل پنج دستۀ واجب، حرام، مستحب، مکروه و مباح است. مکروه یک درجه از حرام پایین‌تر است. این ترک اولی، اولی به این بود که حضرت آدم به حرف شیطان گوش نمی‌داد و از آن درخت نمی‌خورد. در مورد آن درخت می‌گویند که نهی خداوند از نوع نهی تحریمی نبوده بلکه نهی کراهتی بوده است. پس اولی به این بود که این بزرگوار از این درخت نمی‌خورد، نه اینکه حرام بود ولی همین خوردن نوعی از ترک ادب بود. ادب اقتضا می‌کرد که فعل مکروه را انجام ندهد اما انجام داد و سر زدن یک فعل مکروه از یک پیغمبر خیلی مسئله است. لذا مسائلی که بعداً برای حضرت آدم پیش آمد این‌طور بود که چهل سال نوحه و چهل سال دعا کرد. معصومین فقط چهارده نفر نیستند! بلکه تمامی ۱۲۴ هزار پیامبر از حضرت آدم به پایین، عزیز و معصوم هستند. معصوم است ولی ترک اولی کرده! معصوم است ولی فعل مکروه انجام داده است! لذا ائمه مدام دعا می‌کردند که تا یک‌وقت همانند حضرت آدم نشوند و فعلی از ایشان سر نزند. ظاهراً ائمه اطهار از آن خطاهایی که از انبیا قبل از پیامبر خاتم سر زده است نداشته‌اند. حتی برای پیامبر نیز چیزی نظیر کارهایی که در انبیا گذشته نظیر حضرت سلیمان، نوح و … اتفاق افتاده ذکر نشده است. البته علت این امر در جملۀ «وَ أَيِّدْهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ» آمده است. چون روح‌القدس همراه ایشان است. سپس می‌گوییم:

«يَا رَبَّ الْعَالَمِين»؛ یعنی ای پروردگار جهانیان این دعاها را از ما بشنو، دعای ما را مستجاب کن و ولی‌ات امام زمان را در حفظ خودت قرار بده.

«اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ الدَّاعِيَ إِلَى كِتَابِك»؛ خدایا وقتی این بزرگوار ظهور کرد به او توفیق بده تا مردم را به قرآن (کتابک) دعوت کند. در اخبار ظهور آمده است که وقتی حضرت ظهور می‌کنند مردم می‌گویند: حضرت یک قرآن جدیدی در دست دارد (جاء بقران الجدید) که آن را اجرا و احکام آن را پیاده می‌کند. بعد از قدری تأمل می‌بینند این همان قرآنی است که در دست دارند.

پس چرا می‌گویند قران جدید در دست دارد؟ چون احکام اجرایی آن جدید است. خدا رحمت کند یک‌وقت یکی از مراجع تقلید که امام‌جمعه تهران بود در خطبه روز جمعه فرموده بود: درست است که در ایران، جمهوری اسلامی و حکومت اسلامی داریم ولی فقط توانسته‌ایم نیمی از احکام اسلامی را اجرایی بکنیم! چرا رهبری در هر جلسه این‌قدرفریاد می‌زند و به فرهنگ و اخلاق اسلامی اشاره می‌کند که باید این اسلام، حیاتی، اجتماعی، سیاسی و حکومتی شود! رهبری شب و روز بر سر مسئولین داد می‌زند! این برای آن است که ما نمی‌توانیم و آن قدرتی که حضرت در زمان ظهور دارد سبب می‌شود که بگویند قران جدیدی آورده است. چون تا قبل از حضرت هیچ‌کس نتوانست در جوامع بشری احکام را طبق آنچه در قران و خواسته خداوند است به مرحله عملی و اجرایی برساند؛ اما امام زمان در عصر ظهور این قدرت را دارد و خداوند او را یاری می‌کند تا معاندین، مخالفین، منافقین و کفار را به دست خود و یارانش نابود کند. در دعای ندبه که دعای امام زمان است آمده:

«أَيْنَ ابْنُ النَّبِيِّ الْمُصْطَفَى، أَيْنَ مُعِزُّ الْأَوْلِيَاءِ وَ مُذِلُّ الْأَعْدَاءِ»؛ آقا کجایید؟ بیایید تا در جهان به اولیاء و دوستان و شیعیانت عزت، آبرو و حیثیت بدهید؛ اما دشمنان باید به دست حضرت ذلیل و خوار شوند. ما به انتظار چنین بزرگواری هستیم. لذا باید آن‌قدر به حضرت متوسل شویم تا همیشه نور آقا را در وجودمان حس کنیم. خداوند استاد ما جناب آقای حداد را رحمت کند ایشان همیشه این‌چنین بودند. بنده که در خدمت ایشان بودم به‌کرات و مرات می‌شنیدم که بر سر زبانشان یا صاحب‌الزمان بود. وقتی آقای حداد می‌خواست تکانی بخورد یا جایی برود همین‌طور کلمۀ یا صاحب‌الزمان را می‌گفت. در کتاب روح مجرد آمده یک‌وقت از ایشان پرسیدند که آیا شما امام زمان را دیده‌اید؟ آقا فرمودند، کور شود آن چشمی که صبح کند و امام زمانش را نبیند. این یعنی چه؟ یعنی ما هم باید این‌گونه باشیم؛ محبت، عشق، علاقه و توسل ما به حضرت باید آن‌قدر زیاد شود که حضرت را همراه خودمان ببینیم. دوست که از دوست جدا نمی‌شود. وقتی انسان یکی را خیلی دوست داشته باشد، دیگر او را دوستش دارد و همیشه در دلش است؛ همیشه با او حرف می‌زند و هر جا برود، بیاید، بیدار شود و بخوابد همه‌جا با اوست. چرا ما این‌طور نیستیم؟ با اینکه آقا «بیمنه رزق الوری و بوجوده تثبت الارض والسماء» هستند، لنگر زمین و آسمان هستند؛ همه‌چیز ما به دست حضرت است؛ حضرت ولی‌نعمت ما است.

پروردگارا به عزت و جلالت قسمت می‌دهیم که هرچه زودتر مشیت تو قرار بگیرد و ولی‌ات، حجت خدا حضرت امام زمان را برای برگزاری اقامه عدل الهی بر روی زمین به منصه و مرحله ظهور برسان. اللهم عجل فرجه و سهل مخرجه و ارنا وجهه و قرب زمانه و کثر انصاره و اهلک اعدایک؛ و السلام علیکم و رحمه الله و برکاته.

لینک کوتاه : https://www.komeily.com/?p=22924