شعبان

7 می, 2016

کد مطلب : 180

اعمال ماه شعبان المعظم

بسم الله الرّحمن الرّحیم

اعمال ماه شعبان المعظم

اعمال مشترک ماه شعبان

۱- روزه: درباره روزه مستحبّى در این ماه بسیار تأکید شده است. رسول گرامى اسلام صلى الله علیه وآله این ماه را روزه مى گرفتند و آن را به ماه مبارک رمضان وصل مى نمودند.

روایات فراوانى درباره روزه ماه شعبان وارد شده است که مختصرى از آنها را نقل مى کنیم:

الف)رسول خدا(ص) فرمودند: «شعبان ماه من است و رمضان ماه خداست، هر کس یک روزاز ماه مرا روزه بدارد، من در قیامت شفیعاو خواهم بود و هر کس دو روزاز آن را روزه بگیرد، خداوند گناهان گذشته اش را مى آمرزدو هر کس که سه روزروزه بدارد، به او گفته مى شود (از گناهان پاک شده اى) اعمالت را از ابتدا شروع کن».

ب)از امام صادق(ع) روایت شده است که چون ماه شعبان داخل مى شد، امام زین العابدین(ع) اصحاب خود را جمع مى کردند و مى فرمودند: اى یاران من! مى دانید این چه ماهى است؟ این ماه شعبان است، رسول‌خدا(ص) مى فرمودند: شعبان ماه من است پس براى محبّت به پیامبر(ص) و براى تقرّب به پروردگار خود، این ماه را روزه بدارید؛به حقّ آن خدایى که جان على بن الحسین(علیهما السلام) در دست اوست سوگند یاد مى کنم که از پدرم حسین بن على(علیهما السلام) شنیدم که فرمودند: از امیرمؤمنان(ع) شنیدم که: هر کس ماه شعبان را براى محبّت به پیامبر خدا(ص) و تقرّب به خداوند روزه بگیرد، خداوند او را دوست مى دارد و به کرامت خویش در روز قیامت نزدیک مى کند و بهشت را بر او واجب مى گرداند.

ج)صفوان جمّال مى گوید: امام صادق(ع) به من فرمودند: “کسانى را که در اطراف و نواحى تو هستند به روزه در ماه شعبان وادار کن! گفتم: فدایت شوم آیا در فضیلت آن چیز مهمّى وجود دارد؟ فرمود: آرى، رسول خدا(ص) هنگامى که هلال ماه شعبان را مى دیدند، فرمان مى دادند که منادى در مدینه ندا دهد و بگوید: اى اهل یثرب! من فرستاده خدا به سوى شمایم، آگاه باشید که شعبان ماه من است، پس خداوند رحمت کند کسى را که یارى کند مرا بر این ماه (یعنى آن را روزه بدارد)، سپس امام(ع) در ادامه فرمودند: امیر مؤمنان على(ع) مى فرمودند: از زمانى که این سخن را از منادى رسول اللّه(ص) شنیدم، هرگز روزه ماه شعبان از من فوت نشد و تا زمانى که زنده ام نیز از من فوت نخواهد شد، ان شاءاللّه”.

(البتّه کسانی که نمى توانند همه ماه را روزه بگیرند، خوب است هر مقدار را که مى توانند، روزه بگیرند).

۲- طبق روایت امام صادق(ع) هر روز هفتاد مرتبه بگوید: اَسْتَغْفِرُاللّهَ وَ اَسْأَلُهُ التَّوْبَهَ.

۳-هر روز هفتاد مرتبه بگوید: اَسْتَغْفِرُاللّهَ الَّذى لا اِلهَ اِلاَّ هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحیمُ، اَلْحَىُّ الْقَیُّومُ، وَ اَتـُوبُ اِلَیْهِ.

از روایات استفاده مى شود که بهترین ذکرها در این ماه استغفار است و هر کس هر روز از این ماه هفتاد مرتبه استغفارکند، مثل آن است که در ماههاى دیگر هفتادهزار مرتبه استغفارکرده است.

۴-صدقه دادن و کمک به نیازمندان در این ماه فضیلت فراوان دارد. راوى مى گوید: به امام صادق(ع) عرض کردم: یابن رسول اللّه!(ص) بهترین اعمال در این ماه کدام است؟ فرمودند: صدقه دادن و استغفار. هر کس در ماه شعبان صدقه دهد، خداوند متعال صدقه او را پرورش مى دهد، همچنان که شما شتربچّه اى را پرورش مى دهید و در قیامت به صاحبش مى رسد، در حالى که به اندازه کوه اُحُد بزرگ شده باشد!

در روایت دیگرى از امام رضا(ع) آمده است که صدقه در این ماه سبب نجات از آتش دوزخ است.

۵- صلوات بر پیامبر و آلش(علیهم السلام) در این ماه ثواب زیادى دارد. در حدیثى از امام صادق(ع) نقل شده است که پیامبر اکرم(ص) فرمودند: شعبان ماه من است، در این ماه بر من و آل من(علیهم السلام)، بسیارصلوات بفرستید.

۶-در تمام این ماه، هزار بار بگوید: لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ، وَ لانَعْبُدُ اِلاَّ اِیّاهُ، مُخْلِصینَ لَهُ الدّینَ، وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ.

در روایتى از رسول خدا(ص)آمده است: کسى که چنین کند، در قیامت در حالى از قبرش خارج مى شود که چهره اش مثل ماه شب بدر (شب چهاردهم) مى درخشد.

۷-در هر پنجشنبه ماه شعبان، دو رکعت نماز بگزارد، در هر رکعت بعد از سوره «حمد»صد مرتبه سوره «توحید»را بخواند و پس از سلام، صد بار صلواتبفرستد. در روایتى که امیر مؤمنان علیه السلام از رسول خداصلى الله علیه وآله نقل فرموده اند، آمده است که هر کس این نماز را بگزارد خداوند هر حاجتى از حاجت هاى دینى و دنیوى که داشته باشد، برآورده سازد و هر کس این روز را روزه بدارد، خداوند جسدش را بر آتش دوزخ حرام کند.

در همین روایت، رسول خدا(ص) فرمودند: در هر روز پنجشنبه از ماه شعبان، آسمانها را زینت مى کنند و فرشتگان عرض مى کنند: خداوندا! روزه دارانِ این ماه را بیامرز و دعایشان را مستجاب گردان!

۸- خواندن صلوات شعبانیه که از حضرت امام سجاد(ع) نقل شده است:

۹- مناجات شعبانیّه

“ دانلود فایل صوتی قرائت و شرح مناجات شعبانیه توسط آیت الله کمیلی “

بسم الله الرحمن الرحیم

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اسْمَعْ دُعَائِی إِذَا دَعَوْتُکَ وَ اسْمَعْ نِدَائِی إِذَا نَادَیْتُکَ وَ أَقْبلْ عَلَیَّ إِذَا نَاجَیْتُکَ

خدایا! بر پیامبر و دودمان پاکش درود فرست، و آنگاه که تو را می‏خوانم و صدایت می‏زنم، صدا و دعایم را بشنو و اجابت کن، و آنگاه که با تو نجوا می‏کنم، بر من عنایت کن.

فَقَدْ هَرَبْتُ إِلَیْکَ وَ وَقَفْتُ بَیْنَ یَدَیْکَ مُسْتَکِینا لَکَ مُتَضَرِّعا إِلَیْکَ رَاجِیا لِمَا لَدَیْکَ ثَوَابِی

من از همه به سوی تو گریخته و در پیشگاه تو ایستاده ‏ام،در حالی که دلشکسته و نالان درگاه توام و به پاداش تو امیدوار.

وَ تَعْلَمُ مَا فِی نَفْسِی وَ تَخْبُرُ حَاجَتِی وَ تَعْرِفُ ضَمِیرِی وَ لا یَخْفَی عَلَیْکَ أَمْرُ مُنْقَلَبِی وَ مَثْوَایَ وَ مَا أُرِیدُ أَنْ أُبْدِئَ بِهِ مِنْ مَنْطِقِی وَ أَتَفَوَّهَ بِهِ مِنْ طَلِبَتِی وَ أَرْجُوهُ لِعَاقِبَتِی

آنچه را در دل من می‏گذرد می‏دانی، از نیاز من آگاهی، ضمیر و درونم را می‏شناسی و فرجام و سرانجام زندگی و مرگم از تو پنهان نیست. آنچه را که می‏خواهم بر زبان آورم و از خواسته‏ ام سخن بگویم و به حسن عاقبتم امید بندم، همه را می‏دانی.

وَ قَدْ جَرَتْ مَقَادِیرُکَ عَلَیَّ یَا سَیِّدِی فِیمَا یَکُونُ مِنِّی إِلَی آخِرِ عُمْرِی مِنْ سَرِیرَتِی وَ عَلانِیَتِی وَ بِیَدِکَ لا بِیَدِ غَیْرِکَ زِیَادَتِی وَ نَقْصِی وَ نَفْعِی وَ ضَرِّی

در آنچه تا پایان عمرم و از نهان و آشکارم خواهد بود، قلم تقدیرت نافذ و جاری است و افزونی و کاهشم و سود و زیانم، تنها به دست توست.

إِلَهِی إِنْ حَرَمْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یَرْزُقُنِی وَ إِنْ خَذَلْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یَنْصُرُنِی

خدایا! اگر محرومم سازی، کیست که روزیم دهد؟ و اگر خوارم کنی، کیست که یاریم کند؟

إِلَهِی أَعُوذُ بِکَ مِنْ غَضَبِکَ وَ حُلُولِ سَخَطِکَ

خدایا! از خشم و فرا رسیدن غضبت، به خودت پناه می‏ آورم.

إِلَهِی إِنْ کُنْتُ غَیْرَ مُسْتَأْهِلٍ لِرَحْمَتِکَ فَأَنْتَ أَهْلٌ أَنْ تَجُودَ عَلَیَّ بِفَضْلِ سَعَتِکَ

خدایا! اگر شایسته رحمت تو نیستم، تو سزاواری که رحمت گسترده‏ ات را بر من عطا کنی.

إِلَهِی کَأَنِّی بِنَفْسِی وَاقِفَهٌ بَیْنَ یَدَیْکَ وَ قَدْ أَظَلَّهَا حُسْنُ تَوَکُّلِی عَلَیْکَ فَقُلْتَ [فَفَعَلْتَ‏] مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ تَغَمَّدْتَنِی بِعَفْوِکَ

خدایا! گویا چنانم که در پیشگاه لطف تو ایستاده ‏ام و سایه‏ سار توکل نیکویم بر من بال گشوده و آنچه را تو شایسته آنی گفته ‏ای و مرا در هاله ‏ای از بخشایش خویش پوشانده‏ ای.

إِلَهِی إِنْ عَفَوْتَ فَمَنْ أَوْلَی مِنْکَ بِذَلِکَ

خدایا! اگر ببخشایی، کیست که از تو سزاوارتر به عفو باشد؟

وَ إِنْ کَانَ قَدْ دَنَا أَجَلِی وَ لَمْ یُدْنِنِی [یَدْنُ‏] مِنْکَ عَمَلِی فَقَدْ جَعَلْتُ الْإِقْرَارَ بِالذَّنْبِ إِلَیْکَ وَسِیلَتِی

و اگر اجلم فرا رسیده و کار شایسته‏ ای نداشته ‏ام که مرا به تو نزدیک سازد، اعتراف به گناه را وسیله آمرزش تو ساخته‏ ام.

إِلَهِی قَدْ جُرْتُ عَلَی نَفْسِی فِی النَّظَرِ لَهَا فَلَهَا الْوَیْلُ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَهَا

خداوندا! با مهلت و میدانی که به نفس داده‏ ام، بر خویش ستم کرده‏ ام، پس اگر مرا نیامرزی، پس وای بر من.

إِلَهِی لَمْ یَزَلْ بِرُّکَ عَلَیَّ أَیَّامَ حَیَاتِی فَلا تَقْطَعْ بِرَّکَ عَنِّی فِی مَمَاتِی

خدایا! همواره در طول زندگی، از لطف و احسانت ‏برخوردار بوده‏ ام، پس از مرگ هم، لطف خویش از من دریغ مدار.

إِلَهِی کَیْفَ آیَسُ مِنْ حُسْنِ نَظَرِکَ لِی بَعْدَ مَمَاتِی وَ أَنْتَ لَمْ تُوَلِّنِی [تُولِنِی‏] إِلا الْجَمِیلَ فِی حَیَاتِی خدایا! چگونه مایوس باشم از اینکه پس از مرگ هم نگاه لطف و احسان تو بر من خواهد بود، در حالی که در طول حیاتم، با من جز احسان و نیکی نکرده ‏ای.

إِلَهِی تَوَلَّ مِنْ أَمْرِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ

خدایا! کار مرا آنگونه به سامان برسان که تو سزاوار آنی (نه آن سان که من در خور آنم).

وَ عُدْ عَلَیَّ بِفَضْلِکَ عَلَی مُذْنِبٍ قَدْ غَمَرَهُ جَهْلُهُ

و با بزرگواریت، به من عنایت کن، بر گناهکاری که در لجه جهل خویش فرو رفته است.

إِلَهِی قَدْ سَتَرْتَ عَلَیَّ ذُنُوبا فِی الدُّنْیَا وَ أَنَا أَحْوَجُ إِلَی سَتْرِهَا عَلَیَّ مِنْکَ فِی الْأُخْرَی [إِلَهِی قَدْ أَحْسَنْتَ إِلَیَ‏] إِذْ لَمْ تُظْهِرْهَا لِأَحَدٍ مِنْ عِبَادِکَ الصَّالِحِینَ فَلا تَفْضَحْنِی یَوْمَ الْقِیَامَهِ عَلَی رُءُوسِ الْأَشْهَادِ

در دنیا گناهانی را بر من پوشانده ‏ای که در آخرت، نیازمندترم که پرده پوشش خود را بر آنها افکنی. خدایا! چون گناهانم را پوشاندی و بر هیچ یک از بندگان شایسته ‏ات فاش نساختی، بر من نیکی کردی، خدایا، پس در روز قیامت نیز رسوای خلایقم مگردان.

إِلَهِی جُودُکَ بَسَطَ أَمَلِی وَ عَفْوُکَ أَفْضَلُ مِنْ عَمَلِی

خدایا جود و بخشش تو، دامنه آرزوهایم را گسترده است و بخشایش تو، برتر از عمل من است.

إِلَهِی فَسُرَّنِی بِلِقَائِکَ یَوْمَ تَقْضِی فِیهِ بَیْنَ عِبَادِکَ خدایا!

آن روز که میان بندگانت‏ به داوری می‏پردازی، با دیدار چهره رافت‏ خود، مسرورم ساز.

إِلَهِی اعْتِذَارِی إِلَیْکَ اعْتِذَارُ مَنْ لَمْ یَسْتَغْنِ عَنْ قَبُولِ عُذْرِهِ فَاقْبَلْ عُذْرِی یَا أَکْرَمَ مَنِ اعْتَذَرَ إِلَیْهِ الْمُسِیئُونَ

خدایا! پوزش ‏طلبی من به درگاهت، عذرخواهی کسی است که از عذرپذیری تو بی‏ نیاز نیست، پس عذرم را بپذیر، ای کریمترین بزرگواری که زشتکاران، به درگاهش عذر گناه می‏ برند.

إِلَهِی لا تَرُدَّ حَاجَتِی وَ لا تُخَیِّبْ طَمَعِی وَ لا تَقْطَعْ مِنْکَ رَجَائِی وَ أَمَلِی

پروردگار من! حاجت و نیازم را رد مکن و دست امید و آرزویم را از درگاه خویش، کوتاه مگردان.

إِلَهِی لَوْ أَرَدْتَ هَوَانِی لَمْ تَهْدِنِی وَ لَوْ أَرَدْتَ فَضِیحَتِی لَمْ تُعَافِنِی

خداوندا! اگر می‏خواستی خوارم کنی، هدایتم نمی‏کردی. و اگر می‏خواستی رسوایم سازی، از عقوبت دنیا معافم نمی‏کردی.

إِلَهِی مَا أَظُنُّکَ تَرُدُّنِی فِی حَاجَهٍ قَدْ أَفْنَیْتُ عُمُرِی فِی طَلَبِهَا مِنْکَ خدایا!

باور ندارم که در حاجتی دست رد به سینه‏ ام بزنی، حاجتی که عمر خویش را در پی آن گذراندم و عمری از تو طلبیدم.

إِلَهِی فَلَکَ الْحَمْدُ أَبَدا أَبَدا دَائِما سَرْمَدا یَزِیدُ وَ لا یَبِیدُ کَمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَی

خدایا! ستایش ابدی و ثنای سرمدی تنها از آن توست، سپاسی همواره فزاینده و بی‏ کم و کاست، آنگونه که تو دوست داری و می‏پسندی.

إِلَهِی إِنْ أَخَذْتَنِی بِجُرْمِی أَخَذْتُکَ بِعَفْوِکَ

خدایا! اگر مرا به جرمم بگیری، دست‏ به دامان عفوت می‏زنم.

وَ إِنْ أَخَذْتَنِی بِذُنُوبِی أَخَذْتُکَ بِمَغْفِرَتِکَ

و اگر مرا به گناهانم مؤاخذه کنی، تو را به بخشایشت‏ بازخواست می‏کنم.

وَ إِنْ أَدْخَلْتَنِی النَّارَ أَعْلَمْتُ أَهْلَهَا أَنِّی أُحِبُّکَ

اگر در دوزخم افکنی، به دوزخیان اعلام خواهم کرد که تو را دوست دارم.

إِلَهِی إِنْ کَانَ صَغُرَ فِی جَنْبِ طَاعَتِکَ عَمَلِی فَقَدْ کَبُرَ فِی جَنْبِ رَجَائِکَ أَمَلِی

خدایا! اگر در کنار طاعتت، عملم کوچک است، امید و آرزویم بزرگ و بسیار است.

إِلَهِی کَیْفَ أَنْقَلِبُ مِنْ عِنْدِکَ بِالْخَیْبَهِ مَحْرُوما وَ قَدْ کَانَ حُسْنُ ظَنِّی بِجُودِکَ أَنْ تَقْلِبَنِی بِالنَّجَاهِ مَرْحُوما

خدایا! از آستان تو چگونه تهی دست و محروم برگردم، با آنکه گمان نیک من نسبت ‏به جود تو، آن است که نجات یافته و رحمت‏ شده مرا باز گردانی.

إِلَهِی وَ قَدْ أَفْنَیْتُ عُمُرِی فِی شِرَّهِ السَّهْوِ عَنْکَ وَ أَبْلَیْتُ شَبَابِی فِی سَکْرَهِ التَّبَاعُدِ مِنْکَ إِلَهِی فَلَمْ أَسْتَیْقِظْ أَیَّامَ اغْتِرَارِی بِکَ وَ رُکُونِی إِلَی سَبِیلِ سَخَطِکَ

خدایا! عمرم را در رنج غفلت از تو تباه ساختم،جوانی ‏ام را در سرمستی دوری از تو هدر دادم، خداوندا! آن روزها که به کرم تو مغرور شدم و راه خشم تو را سپردم، از خواب غفلت‏ بیدار نگشتم.

إِلَهِی وَ أَنَا عَبْدُکَ وَ ابْنُ عَبْدِکَ قَائِمٌ بَیْنَ یَدَیْکَ مُتَوَسِّلٌ بِکَرَمِکَ إِلَیْکَ

پروردگارا! من بنده توام و زاده بنده تو. در آستان بزرگیت ایستاده‏ام و کرمت را وسیله تقرب به حضور تو قرار داده‏ام.

إِلَهِی أَنَا عَبْدٌ أَتَنَصَّلُ إِلَیْکَ مِمَّا کُنْتُ أُوَاجِهُکَ بِهِ مِنْ قِلَّهِ اسْتِحْیَائِی مِنْ نَظَرِکَ وَ أَطْلُبُ الْعَفْوَ مِنْکَ إِذِ الْعَفْوُ نَعْتٌ لِکَرَمِکَ

خدایا! بنده ‏ای زشتکارم که به عذرخواهی آمده‏ ام، از نگاه تو شرم نداشته‏ ام، اینک از تو بخشش می‏ طلبم، چرا که عفو، صفت ‏بزرگواری توست.

إِلَهِی لَمْ یَکُنْ لِی حَوْلٌ فَأَنْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصِیَتِکَ إِلا فِی وَقْتٍ أَیْقَظْتَنِی لِمَحَبَّتِکَ وَ کَمَا أَرَدْتَ أَنْ أَکُونَ کُنْتُ فَشَکَرْتُکَ بِإِدْخَالِی فِی کَرَمِکَ وَ لِتَطْهِیرِ قَلْبِی مِنْ أَوْسَاخِ الْغَفْلَهِ عَنْکَ

آفریدگارا! توان آن نداشته‏ ام که از نافرمانیت دست‏ شویم، مگر آنگاه که به عشق و محبت خویش بیدارم ساخته‏ ای، یا آن گونه بوده ‏ام که تو خود خواسته‏‌ای. تو را سپاس، که مرا در کرم خویش وارد کردی و دلم را از آلایش‌ها و کدورت‌های غفلت از خودت را پاک نمودی.

إِلَهِی انْظُرْ إِلَیَّ نَظَرَ مَنْ نَادَیْتَهُ فَأَجَابَکَ وَ اسْتَعْمَلْتَهُ بِمَعُونَتِکَ فَأَطَاعَکَ

پروردگارا! مرا بنگر، نگاه آنکه ندایش دادی پس پاسخت گفت، و به طاعتش فراخواندی و به یاریش گرفتی پس مطیع تو گشت.

یَا قَرِیبا لا یَبْعُدُ عَنِ الْمُغْتَرِّ بِهِ وَ یَا جَوَادا لا یَبْخَلُ عَمَّنْ رَجَا ثَوَابَهُ

ای خدای نزدیک; که از مغروران و فریفتگان دور نیستی،ای بخشنده ‏ای که نسبت‏ به امیدواران جود و بخششت، بخل نمی‏ ورزی،

إِلَهِی هَبْ لِی قَلْبا یُدْنِیهِ مِنْکَ شَوْقُهُ وَ لِسَانا یُرْفَعُ إِلَیْکَ صِدْقُهُ وَ نَظَرا یُقَرِّبُهُ مِنْکَ حَقُّهُ

خدایا! مرا قلبی بخش که شوق و عشق، به تو نزدیکش سازد،و زبانی عطا کن که صداقت و راستی‏ اش به درگاهت‏ بالا رود و نگاهی بخش، که حقیقتش، زمینه‏ ساز قرب به تو گردد!

إِلَهِی إِنَّ مَنْ تَعَرَّفَ بِکَ غَیْرُ مَجْهُولٍ وَ مَنْ لاذَ بِکَ غَیْرُ مَخْذُولٍ وَ مَنْ أَقْبَلْتَ عَلَیْهِ غَیْرُ مَمْلُوکٍ [مَمْلُولٍ‏]

خدایا! آنکه به تو معروف گردد، ناشناخته نیست،آنکه به تو پناه آورد، خوار و درمانده نیست،و آنکه تو، به او روی عنایت آوری برده دیگری نیست،

إِلَهِی إِنَّ مَنِ انْتَهَجَ بِکَ لَمُسْتَنِیرٌ وَ إِنَّ مَنِ اعْتَصَمَ بِکَ لَمُسْتَجِیرٌ وَ قَدْ لُذْتُ بِکَ یَا إِلَهِی فَلا تُخَیِّبْ ظَنِّی مِنْ رَحْمَتِکَ وَ لا تَحْجُبْنِی عَنْ رَأْفَتِکَ

خدایا! آنکه از تو راه را یافت، روشن شد و آنکه پناهنده تو شد، پناه یافت، خداوندا! من به تو پناه آورده ‏ام، از رحمت‏ خویش مایوس و محرومم مساز و از رافت و مهربانیت محجوبم مگردان.

إِلَهِی أَقِمْنِی فِی أَهْلِ وَلایَتِکَ مُقَامَ مَنْ رَجَا الزِّیَادَهَ مِنْ مَحَبَّتِکَ

خداوندا! در میان اولیاء خویش، مرا مقام کسی بخش که آرزوی محبت افزون‏تر تو را دارد.

إِلَهِی وَ أَلْهِمْنِی وَلَها بِذِکْرِکَ إِلَی ذِکْرِکَ وَ هِمَّتِی فِی رَوْحِ نَجَاحِ أَسْمَائِکَ وَ مَحَلِّ قُدْسِکَ

خدایا! مرا شیفته یاد خود ساز و همتم را در نشاط دستیابی به نام هایت و قرارگاه عظمت و قدست قرار بده.

إِلَهِی بِکَ عَلَیْکَ إِلا أَلْحَقْتَنِی بِمَحَلِّ أَهْلِ طَاعَتِکَ وَ الْمَثْوَی الصَّالِحِ مِنْ مَرْضَاتِکَ فَإِنِّی لا أَقْدِرُ لِنَفْسِی دَفْعا وَ لا أَمْلِکُ لَهَا نَفْعا

خداوندا! تو را به خودت سوگند، که مرا به جایگاه اهل طاعتت ‏برسان و به منزل گاه شایسته و پسندیده خویش، رهنمون باش، که من، نه می‏توانم شری را از خویش دور سازم و نه سودی به خویش رسانم.

إِلَهِی أَنَا عَبْدُکَ الضَّعِیفُ الْمُذْنِبُ وَ مَمْلُوکُکَ الْمُنِیبُ [الْمَعِیبُ‏] فَلا تَجْعَلْنِی مِمَّنْ صَرَفْتَ عَنْهُ وَجْهَکَ وَ حَجَبَهُ سَهْوُهُ عَنْ عَفْوِکَ

کردگارا! من، بنده ناتوان و گنهکار توام و برده عیبناک تو، که بسویت آمده ‏ام. پس مرا از آنان مگردان که چهره لطف خویش از آنان برگردانده ‏ای و اشتباهاتشان حجاب بخشایش تو گشته است.

إِلَهِی هَبْ لِی کَمَالَ الانْقِطَاعِ إِلَیْکَ وَ أَنِرْ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا بِضِیَاءِ نَظَرِهَا إِلَیْکَ حَتَّی تَخْرِقَ أَبْصَارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ فَتَصِلَ إِلَی مَعْدِنِ الْعَظَمَهِ وَ تَصِیرَ أَرْوَاحُنَا مُعَلَّقَهً بِعِزِّ قُدْسِکَ

خدایا! مرا کمال گسستن از غیر و پیوستن به خودت عطا کن‏دیده دلهایمان را با فروغ نگاه به خود، روشن ساز تا دیده ‏های بصیرت دل، حجاب های نور را از هم بر درد و به کانون عظمت ‏برسد و جان های ما آویخته درگاه عزت و قدس تو گردد.

إِلَهِی وَ اجْعَلْنِی مِمَّنْ نَادَیْتَهُ فَأَجَابَکَ وَ لاحَظْتَهُ فَصَعِقَ لِجَلالِکَ فَنَاجَیْتَهُ سِرّا وَ عَمِلَ لَکَ جَهْرا

خدایا! مرا از آنان قرار ده که ندایشان کردی، پاسخت گفتند و نگاهشان کردی، مدهوش جلال تو گشت،با آنان، راز گفتی و نجوا کردی، آشکارا برای تو کار کردند.

إِلَهِی لَمْ أُسَلِّطْ عَلَی حُسْنِ ظَنِّی قُنُوطَ الْإِیَاسِ وَ لا انْقَطَعَ رَجَائِی مِنْ جَمِیلِ کَرَمِکَ

خداوندا! هرگز نومیدی را بر حسن ظن خویش مسلط نساخته ‏ام،و هرگز امیدم از کرم نیکو و زیبایت نگسسته است.

إِلَهِی إِنْ کَانَتِ الْخَطَایَا قَدْ أَسْقَطَتْنِی لَدَیْکَ فَاصْفَحْ عَنِّی بِحُسْنِ تَوَکُّلِی عَلَیْکَ

پروردگارا! اگر گناهان مرا در پیشگاه تو خوار و پست کرده، پس به سبب توکل و اعتماد نیکویم به تو، از من درگذر.

إِلَهِی إِنْ حَطَّتْنِی الذُّنُوبُ مِنْ مَکَارِمِ لُطْفِکَ فَقَدْ نَبَّهَنِی الْیَقِینُ إِلَی کَرَمِ عَطْفِکَ

آفریدگارا! اگر گناهان، مرا از لطف والای تو دور ساخته، اما یقین به کرم و عنایتت، آگاه و امیدوارم ساخته است.

إِلَهِی إِنْ أَنَامَتْنِی الْغَفْلَهُ عَنِ الاسْتِعْدَادِ لِلِقَائِکَ فَقَدْ نَبَّهَتْنِی الْمَعْرِفَهُ بِکَرَمِ آلائِکَ

خدایا! اگر خواب غفلت، از آمادگی برای دیدارت، باز داشته، معرفت‏ به نعمت های ارجمندت، بیدارم داشته است.

إِلَهِی إِنْ دَعَانِی إِلَی النَّارِ عَظِیمُ عِقَابِکَ فَقَدْ دَعَانِی إِلَی الْجَنَّهِ جَزِیلُ ثَوَابِکَ

خداوندا! اگر عقوبت‏ سنگین تو، به آتش دوزخم فرا می‏خواند، پاداش فراوانت، به بهشتم دعوت می‏کند.

إِلَهِی فَلَکَ أَسْأَلُ وَ إِلَیْکَ أَبْتَهِلُ وَ أَرْغَبُ

آفریدگارا! من از تو می‏خواهم و تنها به آستان تو دست نیاز برمی‏ آورم و تو را خواستارم.

وَ أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَنِی مِمَّنْ یُدِیمُ ذِکْرَکَ وَ لا یَنْقُضُ عَهْدَکَ وَ لا یَغْفُلُ عَنْ شُکْرِکَ وَ لا یَسْتَخِفُّ بِأَمْرِکَ

از تو می‏خواهم که بر محمد و دودمانش درود فرستی و مرا از آنان قرار دهی که همواره به یاد تواند و پیمان تو را نمی‏ شکنند و از سپاس تو غافل نمی‏ شوند و فرمانت را سبک نمی‏ شمرند.

إِلَهِی وَ أَلْحِقْنِی بِنُورِ عِزِّکَ الْأَبْهَجِ فَأَکُونَ لَکَ عَارِفا وَ عَنْ سِوَاکَ مُنْحَرِفا وَ مِنْکَ خَائِفا مُرَاقِبا

خدایا! مرا به فروغ نشاط بخش عزت خود بپیوند تا تنها شناسای تو باشم و از غیر تو روی برتابم و تنها از تو ترسم و بیم تو داشته باشم.

یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی مُحَمَّدٍ رَسُولِهِ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ وَ سَلَّمَ تَسْلِیما کَثِیرا.

ای شکوهمند و بزرگوار! بر محمد و خاندان پاکش درود تو باد، و سلام بی‏ پایان و بسیار.

به گفته عالم بزرگوار مرحوم «سیّد بن طاووس» در کتاب «اقبال» این مناجات را امیرمؤمنان على(علیه السلام) و فرزندان بزرگوار آن حضرت (علیهم آلاف التحیّه و السّلام) در ماه شعبان مى خواندند.

از این تعبیر به خوبى روشن مى شود که این مناجات اهمیّت فراوان دارد که همه ائمّه معصومین (علیهم‌السلام) بر آن مداومت داشتند و مطالعه محتواى آن نیز گواه بر اهمیّت فوق العاده آن است و در واقع یک دوره عرفان اسلامى در بالاترین سطح در آن منعکس شده و اگر انسان مفاهیم این مناجات عظیم را در درون قلب و جان خود پیاده کند، مقامات طولانى سیر و سلوک الى الله را پیموده است.این مناجات از مناجات هاى پرارزش ائمّه(علیهم السلام) است و داراى مضامین عالیه اى است که در هر وقت حضور قلبى باشد، خواندن آن و فکر کردن در مفاهیم آن مناسب است.

***

اعمال مختص روزها و شب های ماه شعبان

شب اول:

براى شب اوّل ماه در کتاب «اقبال» نمازهاى زیادى ذکر شده است که از جمله آن، دوازده رکعت نماز است (هر دو رکعت به یک سلام) که در هر رکعتى یک مرتبه «حمد»و پانزده مرتبه «توحید»خوانده مى شود و از رسول خدا صلى الله علیه وآله پاداش فراوانى براى این نماز ذکر شده است.

***

روز اول:

روزهاین روز فضیلت فراوانى دارد و از امام صادق علیه السلام نقل شده است که هر کس روز اوّل ماه شعبان را روزه بگیرد، بهشت بر او واجب مى شود؛ «سیّد بن طاووس» در کتاب «اقبال» از رسول خدا(ص) نقل کرده است که هر کس سه روزِاوّل ماه شعبان را روزه بگیرد و شبهایش را قیام کند و دو رکعت نماز بگزارد که در هر رکعتى یک مرتبه «حمد»و یازده مرتبه «قُل هُوَ اللّهُ اَحد»را بخواند، خداوند شرّ اهل آسمان و زمین و شرّ ابلیس و هر سلطه ستمگرى را از او برطرف سازد و خداوند گناهان فراوانى را از او مى آمرزد.

***

روز سوم:

این روز بنا بر نقل شیخ طوسى در «مصباح»، روز ولادت با سعادت حسین بن على(علیهما السلام) است. از «قاسم بن علاء همدانى» وکیل امام حسن عسکرى علیه السلام نامه اى رسید که در آن آمده بود: مولاى ما امام حسین علیه السلام در روز پنجشنبه، سوم شعبان متولّد شد، لذا آن روز را روزه بگیر و این دعا را بخوان (متن دعا در کتابهای ادعیه آمده است).

***

شب سیزدهم

شب های سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم، «لیالى بیض»یعنى شبهاى روشن، نامیده مى شود. براى این شب ها اعمالى است که در کتابهای ادعیه آمده است.

***

شب پانزدهم(نیمه شعبان)

این شب، شب بسیار مبارکى است. از امام صادق علیه السلام روایت شده است که از امام محمّد باقرعلیه السلام از فضیلت شب نیمه شعبان سؤال شد، فرمودند: آن شب، بعد از شب قدر بافضیلت ترین شب هاى سال است. در این شب، خداوند به بندگانش فضل خود را عطا مى فرماید و به کرم خویش، آنان را مى آمرزد.

در این شب، براى تقرّب به خداوند سعى و کوشش نمایید! زیرا این شب، شبى است که خداوند به ذات مقدّس خود قسم یاد کرده است که نیازمندى را دست خالى برنگرداند، مادامى که معصیت و گناهى را نخواهد و شبى است که خداى متعال آن را براى ما اهل بیت(علیهم السلام) قرار داد، آن گونه که شب قدر را براى پیامبر(ص) قرار داد. پس در دعا و ثناى الهى در این شب کوشش کنید.

از جمله برکات این شب این است که ولادت باسعادت منجى عالم بشریّت، مهدى موعود، امام زمان (عجّل اللّه تعالى فرجه الشّریف) در سحر این شب در سال ۲۵۵، در «سرّ من رأى»(سامراء)، واقع شد و بر شرافت این شب افزود.

براى این شب چند عمل است:

اوّل: غسل است که طبق روایتى از امام صادق(ع) سبب تخفیف گناهان است.

دوم: احیاى این شباست به نماز و دعا و استغفار.

در روایتى که حضرت امیر مؤمنان(ع) از رسول خدا(ص) نقل مى فرمایند، آمده است: «هنگامى که شبنیمه شعبان فرا مى رسد آن را به عبادتبه سر برید و روزشرا روزه بدارید، زیرا از اوّل تا آخر این شب، از جانب خداوند ندا مى آید: آیا استغفار کننده اى هست که از گناهان خویش آمرزش طلبد، تا گناهان او را بیامرزم؟ آیا کسى هست که طلب روزى کند و من روزى او را وسعت بخشم؟».

همچنین در روایتى آمده است که جبرئیل به رسول خدا(ص) گفت: هر کس این شب را به تسبیح و تکبیر و دعا و نماز و استغفار و… احیا بدارد، خداوند گناهانش را مى آمرزد و جایگاه و منزل او بهشت خواهد بود…اى محمّد(ص)! این شب را احیا بدار، و به امّتت فرمان ده آن را احیا دارند.

جبرئیل پس از بیان فضایل دیگرى براى این شب، در پایان گفت: محروم واقعى کسى است که از خیر و برکت این شب محروم باشد!

از امام زین العابدین(ع) نیز احیاى این شب نقل شده است.همچنین در روایتى از رسول خدا(ص) نقل شده است که هر کس این شب را احیا بدارد، در آن روز که قلبها مى میرد، قلبش نخواهد مرد.

سوم: زیارت امام حسین(ع) در این شب از افضل اعمال است، و باعث آمرزش گناهان است.

در فضیلت زیارت امام حسین(ع) در این شب روایات متعدّدى نقل شده است از جمله:

۱-ابوبصیر از امام صادق(ع) روایت کرده است که فرمودند: هر کس دوست دارد یکصد و بیست و چهار هزار پیامبر با او مصافحه کند، در نیمه شعبان قبر حسین(ع) را زیارت کند، زیرا ارواح پیامبران در این شب به اذن خداوند به زیارت آن حضرت مى روند!

۲-در روایت دیگرى امام صادق(ع) فرمودند: وقتى که نیمه شعبان مى شود از افق اعلى (از جانب خداوند) به زائر امام حسین(ع) ندا مى دهند که: اکنون با گناهان آمرزیده برگرد، پاداش تو به عهده پروردگارت و پیامبر خداست(ص)!

حدّاقلّ زیارت آن حضرت(ع) آن است که انسان آن شب، بر روى بام خانه و یا فضاى باز دیگرى برود و به سمت راست و چپ آسمان نگاه کند، آن گاه به بالاى سر نظر افکند و با انگشت به سمت راستِ قبله اشاره کند و بگوید: اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا أبا عَبْدِ اللّهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللّهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَهُ اللّهِ وَ بَرَکاتُهُ.

چهارم: خواندن دعاهایی است که از جناب «سیّد بن طاووس» و جناب «شیخ طوسى» نقل شده است و در کتاب های ادعیه قابل دسترسی است.

پنجم: خواندن دعای کمیل.

ششم: در این شب صد مرتبه بگوید: سبحان اللّه و صد مرتبه بگوید: الحمد للّه و صد مرتبه بگوید: اللّه اکبرو صد مرتبه بگوید: لا إلهَ إلاَّ اللّهُ که طبق روایتى از امام باقر علیه السلام هرکس چنین کند، خداوند گناهان گذشته او را بیامرزد و حاجت هاى دنیوى و اخروى او را برآورده فرماید.

دهم: مرحوم «شیخ طوسى» از «ابویحیى» روایتى را نقل مى کند که مى گوید: به مولایم امام صادق(ع) عرض کردم: بهترین دعا در این شب کدام است؟ فرمودند: وقتى که نماز عشا را بجا آوردى، دو رکعت نماز بگزار و در رکعت اوّل سوره «حمد»و سوره «قل یا ایّها الکافرون»و در رکعت دوم، سوره «حمد»و سوره «توحید»را بخوان، پس از نماز، سى و سه مرتبه بگو: سبحان اللّه سى و سه مرتبه الحمد لله و سى و چهارمرتبه اللّه اکبر. آنگاه بگو:

یا مَنْ اِلَیْهِ مَلْجَأُ الْعِبادِ فِى الْمُهِمّاتِ، وَاِلَیْهِ یَفْزَعُ الْخَلْقُ فىِ الْمُلِمّاتِ،

اى که به سوى اوست پناه بندگان در کارهاى اندوه خیز و به سوى او پناه برند خلایق در پیش آمدهاى ناگوار

یا عالِمَ الْجَهْرِ وَالْخَفِیّاتِ، وَ یا مَنْ لا تَخْفى عَلَیْهِ خَواطِرُ الاَْوْهامِ،

اى داناى آشکار و نهان و اى که بر او پنهان نماند اندیشه هایى که در دلها افتد

وَتَصَرُّفُ الْخَطَراتِ، یا رَبَّ الْخَلایِقِ وَالْبَرِیّاتِ، یا مَنْ بِیَدِهِ مَلَکُوتُ

و تصرف کردن آن خاطرات اى پروردگار خلایق و آفریدگان اى که ملکوت

الاَْرَضینَ وَالسَّمواتِ، اَنْتَ اللهُ لا اِلـهَ اِلاَّ اَنْتَ، اَمُتُّ اِلَیْکَ بِلا اِلـهَ اِلاَّ اَنْتَ،

زمینها و آسمانها بدست اوست تویى خدایى که معبودى جز تو نیست بسویت توسل جویم به کلمه «لا اله الا انت»

فَبِلا اِلـهَ اِلاَّ اَنْتَ، اِجْعَلْنى فى هِذِهِ اللَّیْلَهِ مِمَّنْ نَظَرْتَ اِلَیْهِ فَرَحِمْتَهُ،

پس اى خدایى که معبودى جز تو نیست بگردان مرا در این شب از کسانى که بسویش نگریسته و مورد رحم خویش قرارش داده

وَسَمِعْتَ دُعآئَهُ فَاَجَبْتَهُ، وَعَلِمْتَ اسْتِقالَتَهُ فَاَقَلْتَهُ، وَتَجاوَزْتَ عَنْ

و دعایش شنیده و اجابت کرده و پشیمانیش را دانسته پس او را پذیرفته اى و از خطاهاى گذشته اش

سالِفِ خَطیئَتِهِ، وَعَظیمِ جَریرَتِهِ، فَقَدِ اسْتَجَرْتُ بِکَ مِنْ ذُنُوبى، وَلَجَاْتُ

و گناه بزرگش در گذشته اى پس من از گناهانم به تو پناهنده شده و به تو ملتجى گشته ام در این که

اِلَیْکَ فى سَتْرِ عُیُوبى، اَللّـهُمَّ فَجُدْ عَلَىَّ بِکَرَمِکَ وَفَضْلِکَ، وَاحْطُطْ

عیوبم را بپوشانى خدایا پس جود کن بر من به کرم خودو فضلت و بریز

خَطایاىَ بِحِلْمِکَ وَعَفْوِکَ، وَتَغَمَّدْنى فى هذِهِ اللَّیْلَهِ بِسابِغِ کَرامَتِکَ،

خطاهاى مرا به بردبارى و گذشت خویش و فراگیر مرا در این شب به فراوان کرمت

وَاجْعَلْنى فیها مِنْ اَوْلِیآئِکَ الَّذینَ اجْتَبَیْتَهُمْ لِطاعَتِکَ، وَ اخْتَرْتَهُمْ

و بگردان مرا در این شب از آن دوستانت که آنان را براى طاعت خویش برگزیده و براى

لِعِبادَتِکَ، وَ جَعَلْتَهُمْ خالِصَتَکَ وَصَفْوَتَکَ، اَللّـهُمَّ اجْعَلْنى مِمَّنْ سَعَدَ

پرستشت انتخاب فرمودى و ایشان را جزء خاصان درگاه و برگزیدگانت قراردادى خدایابدار مرا از آن کسانى که

جَدُّهُ، وَ تَوَفَّرَ مِنَ الْخَیْراتِ حَظُّهُ، وَ اجْعَلْنى مِمَّنْ سَلِمَ فَنَعِمَ، وَ فازَ فَغَنِمَ،

کوششش به جایى رسیده و از نیکیها بهره فراوان نصیبش گشته و بگردانم از آنان که تندرست شده و متنعم و رستگار و بهره مند گشته

وَ اکْفِنى شَرَّ ما اَسْلَفْتُ، وَ اعْصِمْنى مِنَ الاِْزدِیادِ فى مَعْصِیَتکَ، وَ حَبِّبْ

و کفایت کن مرا از شر آنچه کرده ام و نگاهم دار از افزودن در نافرمانیت و دوست گردان نزد من

اِلَىَّ طاعَتَکَ، وَ ما یُقَرِّبُنى مِنْکَ، وَ یُزْلِفُنى عِنْدَکَ، سَیِّدى اِلَیْکَ یَلْجَأُ

فرمانبرداریت را و آنچه مرا به تو نزدیک و مقرّب درگاهت گرداندآقاى من به سوى تو پناه آرد

الْهارِبُ، وَ مِنْکَ یَلْتَمِسُ الطّالِبُ، وَ عَلى کَرَمِکَ یُعَوِّلُ الْمُسْتَقیلُ التّائِبُ،

شخص گریز پاى و از تو عاجزانه طلب کند جوینده و بر کرم تو تکیه کند شخص عذرخواه و توبه کننده

اَدَّبْتَ عِبادَکَ بالتَّکَرُّمِ، وَ اَنْتَ اَکْرَمُ الاَْکْرَمینَ، وَاَمَرْتَ بِالْعَفْوِ عِبادَکَ،

ادب کردى بندگانت را به کرمورزى به آنها و تو کریمترین کریمانى و تو خود به بندگانت دستور گذشت دادى

وَاَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ، اَللّـهُمَّ فَلا تَحْرِمْنى ما رَجَوْتُ مِنْ کَرَمِکَ، وَ لا

و خود آمرزنده و مهربانى خدایا پس مرا از آنچه از کرمت امید دارم

تُؤْیِسْنى مِنْ سابِـغِ نِعَمِکَ، وَ لا تُخَیِّبْنى مِنْ جَزیلِ قِسَمِکَ فى هذِهِ

محرومم مکن و از نعمت هاى ریزانت مأیوسم مدار و از بهره هاى فراوانت که در این

اللَّیْلَهِ لاَِهْلِ طاعَتِکَ، وَاجْعَلْنى فى جُنَّه مِنْ شِرارِ بَرِیَّتِکَ، رَبِّ اِنْ لَمْ اَکُنْ

شب براى فرمانبردارانت مقرّر داشته اى بى بهره ام مساز و مرا در پناهگاه محکمى از آزار مخلوقات شرورت قرار ده پروردگارا اگر من چنین

مِنْ اَهْلِ ذلِکَ، فَاَنْتَ اَهْلُ الْکَرَمِ وَ الْعَفْوِ وَ الْمَغْفِرَهِ، وَ جُدْ عَلَىَّ بِما اَنْتَ

شایستگى ندارم ولى تو شایسته کرم و گذشت و آمرزشى و فرو ریز بر من بدانچه تو

اَهْلُهُ لا بِما اَسْتَحِقُّهُ، فَقَدْ حَسُنَ ظَنّى بِکَ، وَ تَحَقَّقَ رَجآئى لَکَ، وَ عَلِقَتْ

شایسته آنى نه بدانچه من سزاوار آنم زیرا براستى گمان من نیک است و امیدم درباره تو محکم شده و

نَفْسى بِکَرَمِکَ، فَاَنْتَ اَرْحَمُ الرّاحِمینَ، وَاَکْرَمُ الاَْکْرَمینَ، اَللّـهُمَّ

جانم به سر رشته کرم تو آویخته است پس تویى مهربانترین مهربانان و کریمترین کریمان خدایا مرا

وَاخْصُصْنى مِنْ کَرَمِکَ بِجَزیلِ قِسَمِکَ،وَاَعُوذُ بِعَفْوِکَ مِنْ عُقُوبَتِکَ،وَاغْفِر

مخصوص بدار از کرم خویش به بهره هاى فراوان و تقسیمهاى شایانت و از کیفر تو به عفوت پناه مى برم و بیامرز

لِىَ الذَّنْبَ الَّذى یَحْبِسُ عَلَىَّ الْخُلُقَ، وَیُضَیِّقُ عَلَىَّ الرِّزْقَ، حَتّى اَقُومَ

برایم آن گناهى را که عادت بد (مانند دروغ) را بر من حبس کند و روزى را بر من تنگ سازد تا من به

بِصالِحِ رِضاکَ، وَاَنْعَمَ بِجَزیلِ عَطآئِکَ، وَاَسْعَدَ بِسابِغِ نَعْمآئِکَ، فَقَدْ لُذْتُ

خشنودى شایسته تو اقدام کنم و به عطاى فراوانت متنعم گردم و به نعمتهاى بسیارت خوشبخت شوم زیرا من به

بِحَرَمِکَ، وَتَعَرَّضْتُ لِکَرَمِکَ، وَاسْتَعَذْتُ بِعَفْوِکَ مِنْ عُقُوبَتِکَ، وَبِحِلْمِکَ

آستان تو پناه آوردم و به کرم تو آویختم و به گذشت تو پناه جستم از ترس کیفرت و به بردباریت پناه جستم

مِنْ غَضَبِکَ، فَجُدْ بِما سَئَلْتُکَ، وَاَنِلْ مَا الْتَمَسْتُ مِنْکَ، اَسْئَلُکَ بِکَ لا

از خشمت پس به من عطا کن آنچه را از تو خواستم و به من برسان آنچه را از تو خواهش کردم تو را به خودت

بِشَىْء هُوَ اَعْظَـمُ مِنْـکَ.

سوگند دهم چون چیزى از تو بزرگتر نیست.

سپس به سجده مى روى و بیست مرتبه مى گویى: یا رَبِّ و هفت مرتبه یا اَللهُ و هفت مرتبه لا حَوْلَ وَلا قُوَّهَ اِلاَّ بِاللهِ و ده مرتبه: ما شآءَ اللهُ و ده مرتبه لا قُوّهَ اِلاَّ بِاللهِ. آنگاه صلوات مى فرستى بر پیغمبر و آل او(علیهم السلام) و از خدا حاجت خود را مى طلبى.

به خدا سوگند! اگر کسى با انجام این عمل، از خدا حاجت بطلبد، هرچند بسیار فراوان باشد خداوند آن را به کرم و فضل گسترده اش برآورده مى سازد.

***

روز پانزدهم (نیمه شعبان)

روز ولادت باسعادت امام دوازدهم حضرت مهدى حجّه بن الحسن صاحب الزّمان(عجّل اللّه تعالى فرجه الشریف) است. بسیار شایسته است که شیعیان در شب و روز نیمه شعبان با تشکیل محافل و مجالس و برپایى سخنرانى ها، درباره عظمت این روز و وجود مقدّس امام زمان(علیه السلام) و شرایط انتظار آن حضرت، و دعا براى تعجیل در ظهورش و دفع شبهات دشمنان و ناآگاهان، آن را گرامى بدارند، ولى در همه این موارد از کارهاى نامناسب وخلاف شرع بپرهیزند و عبادت را با گناه آلوده نسازند.
البتّه زیارت آن حضرت(عج) در این روز با استفاده از زیارات معتبرى که در کتب زیارات آمده بسیار مناسب است.

***

التماس دعا

لینک کوتاه : https://www.komeily.com/?p=180